معمای
انقلاب ایران؟
مهرداد درویش پور
انقلاب
ایران را می توان،
با استفاده از تئوری اقتدار ماکس وبر،
از منظر چالش ها و مخاطرات گذار به مدرنیته در کشورهای پیرامونی
نیز بررسی کرد. یکی از پیامدهای رشد ناموزون سرمایه داری پیرامونی،
حضور هم زمان گروه های اجتماعی سخت ناهم زمان و ناهمگون (سنتی و
مدرن) است که تنها نقطه اشتراک
شان ناخرسندی از نظام است. انقلاب ایران برآمد خیزش همزمان این
گروه ها و،
به اعتبار آن،
انقلاب پوپولیستی بود که گرایش
های گوناگون با انگیزههای متفاوت در آن شرکت کردند اما به دلیل
نقش فرادست روحانیت به انقلاب واپس گرای اسلامی فرا روئید.
مشکل
ایران پیش از آنکه سیاسی باشد،
اجتماعی و فرهنگی است!
محمدعلی مهرآسا
دموکراسی
و حکومت مردمسالار که طبعاً در درون خود استقلال و رفع هرگونه
ستم را می پرورد و در همه حال سرفرازی ملت را با
خود همراه دارد، اصل مسلمی است که بیش از
یک سده هدف غائی روشنفکران وطن در مرحله ی نخست و خواستگاه
ملت در مراحل بعد بوده است. نخبگان ملت ایران
بارها برای رسیدن به این آرمان قیام کرده
اند؛ و در این راه از دادن کشته و فداکردن جان و مال هم
دریغ نداشته و سلحشورانه به میدان آمده و به مصاف
مستبد و ستمگر رفته اند.
اما بدبختانه این اُفت و خیزها
هیچگاه ره به جایی نبرده و سرانجامی نداشته
است. در نتیجه مبارزان در این تلاش
ها یا شکست خورده اند و یا پیروزی شان
کوتاه مدت و دولت مستعجل بوده است. چرا..؟
آلترناتيوهای ديروز و امروز و فردا
اسماعيل نوری علا
اگر برای «فقدان» يک آلترناتيو سکولار دموکرات انحلال طلب چاره ای
انديشيده نشود، هيچ تضمينی وجود ندارد که حکومت آينده 1. اسلامی
(چه نوع بسيجی و چه نوع مجاهدی) نباشد؛ 2. دموکراتيک (يعنی پايبند
به مفاد اعلاميهء جهانگستر حقوق بشر) نباشد و استبدادی بد تر از
استبداد کنونی را برقرار نکند و، 3. توأماً قدرتمند و عدالتخواه
نباشد و نتواند از جنگ داخلی و تجزيهء کشور جلوگيری کند. از نظر
من، هرچه به نقطهء جوش «تحولات سياسی انقلاب گرا» نزديک می شويم
ضرورت پيدايش اين «آلترناتيو سکولار دموکرات انحلال طلب» بيشتر می
شود.
فايل صوتی
◄
تصويری
◄
فايل پی.دی.اف
ابداع
گری اخیر اکبر گنجی
در حوزهء سیاست: «اسلام سکولار» است!
کوروش اعتمادی
اين پرسش مطرح است که مگر دوران خلیفه گری چهار خلیفه راشدین، که
آقای گنجی سخت نسبت به آخرین آن دل بسته اند، و در روزگاری برای
استقرار چنان خلافتی جانفشانی و جان ستانی می کردند، چیزی جز یک
مدیریت سیاسی در قالب حکومت بوده است که از دل همان جامعهء بدوی در
جزیرة العرب سر برآورده و بعدها از لابلای کتاب «امت الکلثوم ِ»
«امام راحل» شان، حضرت آیت الله خمینی، تئوریزه شده است؟
آيا
ايران امروز، نتيجهء بی پرسشی در جامعه از جمله گروه ها ، سازمان
ها
و تشکل های سياسی، روزنامه نگاران و...
در جريان انقلاب و مقدمات آن نيست؟ اينکه هيچکس نپرسيد خمينی دقيقاً
کيست و چه برنامه ای دارد؟ اينکه آنانکه بايد، نپرسيدند آزادی،
استقلال و جمهوری اسلامی، سه شعار او که در هياهوی انقلاب دميده می
شد از نظر او چه مفهومی دارد؟ اينکه کس نپرسيد آيت الله خمينی در
سال
1342،
و پيش از آن،
چه می گفت و چه می خواست که سرانجام باعث تبعيدش شد؟
و
در کتاب ها و رساله هايش چه گفته و نوشته است؟
درس
های تلخ انقلاب
علی اصغر رمضانپور
سی و شش
سال پس از انقلاب،
هيچ يك از اهداف
انقلاب تحقق نيافته است.از آزادي سياسي خبري نيست
و آزادي هاي مدني پيش از انقلاب نيز از دست
رفته است. ميزان وابستگي ايران به تصميمات امريكا و
روسيه به بالاترين حد
تصور رسيده است و چيزي به نام استقلال معنا ندارد. صرف
نظر از اينكه مناسبات جهاني و ميزان وابستگي
متقابل كشورها از نظر اطلاعات و
ارتباطات دچار تغيير بنيادي شده، ميزان وابستگي افكار عمومي و
رسانه هاي
ايراني به جريان اصلي رسانه اي و شبكه ارتباطي
جهاني افزايش يافته است.
مثلث شوم علیه کارگران و کمونيست ها در
انقلاب پنجاه و هفت
محسن ابراهیمی
انقلاب
مردم "اسلامی"
نبود. بر
عکس، جریان اسلامی بهترین
کاندید مقابله با آن بود. وقتی شاه رفتنی و برچیده شدن سلطنت
محتوم شد، جریان اسلامی به عنوان موثرترین کاندید
برای مقابلهء
با انقلاب انتخاب شد و خمینی به عنوان بهترین
کاندید این جریان به جلوی صحنه رانده شد.
مهمترین دلیل: خمینی یک ضد کمونیست حرفهای بود و همهء
جبههء ضد انقلاب در مقطع
57 نگرانی
ِ مشترک
شان این بود که چپ و کمونیسم میتواند قدرت بگیرد،
چون مردم را آرمان آزادی، خواست برابری، زندگی در
رفاه و برخورداری از حرمت انسانی، یعنی
خواست تاریخی و همیشگی جنبشی که نامش کمونیسم بود،
به تکان آورده بود.
نسل
جوان مرا بچشم دیگری می بیند!
گفتگو با شاهزاده
رضا پهلوی
گفتگوگران: از
روزنامه فیگارو
من
برای ایجاد زیرساخت های جنبش در داخل کشور
تلاش میکنم، تا زمینهء
مبارزه به شیوهء
نافرمانی
ِ
به دور از خشونت ایجاد
شود..، این میتواند با اعتصاب عمومی همراه شود که
به رژیم ضربهء
نهایی را
خواهد زد. برای دستیابی به چنین هدفی، ابزارهای
گوناگون و امکانات کافی نیاز است. در آوریل
2013 من شورای ملی ایران برای انتخابات آزاد را بنیاد
نهادم، که امروز ریاست آن را بر عهدهدارم.