ه

در اين پايگاه،

به احترام «جمهوريت»،

هر کجا سخن از حکومت

 مسلط  بر ايران پيش آيد،

 واژهء «جمهوری» به

 «حکومت» تبديل می شود.

اساسنامه

هيئت دبيران

برگ تقاضای عضويت

ای ميل:

iranian.sdmcc@gmail.com

باشگاه لوس آنجلس

باشگاه هلسينکی

کنگره سکولار دموکراتهای ايران

در فروردين ماه 1392 چند تن از معتقدان سکولار دموکراسی بر آن شدند تا، در 14 مرداد آن سال، که صد و هفتمين سالگرد انقلاب مشروطه ايران بود، با کمک مالی عده ای از هواداران، امکان گرد همائی ساليانهء گسترده ای را با نام «کنگرهء سکولار دموکرات ايران» فراهم آورند. بدين منظور سندی به نام«پيمان نامهء عصر نو» تهيه و بوسيلهء بيش از 150 تن از فعالان سياسی به امضاء رسيد و بر بنياد آن نسبت به به تشکيل کنگره های ساليانهء سکولار دموکرات های ايران اقدام شد.

اين که چيزی نيست!

حمیدرضا رحیمی

* العربیه: شبه نظامیان شیعه «الحشد الشعبی ِ» مورد حمایت ایران، بار دیگر مرتکب جنایتی هولناک در مناطق سنی نشین عراق شدند. فعالان اینترنتی عراق ویدیوی را در شبکه های اجتماعی منتشر کردند که در آن نشان می دهد که شبه نظامیان «حشد الشعبی» در استان انبار یک معلم سنی را ابتدا به قتل می رسانند و سپس جسد وی را می سوزانند.

*تحشیهء فدوی: این که چیزی نیست،جلوی یک بچهء مکتبی بگذاری قهر می کند. برادران ما، در همان آغاز حکومت شکوهمند، برای دستگرمی، چهار صد نفر را در سینما ذغال کردند، و امروز برادر سلحشور به نمایندگی از سایر مؤمنین، به آن مباهی نیز هست!

نماز اتان قبول، اجرتان با وزارت ارشاد!

از فيس بووک فرج سرکوهی

به گزارش خبرگزاری رسمی ایلنا شماری از « هنرمندان و... عصر شنبه 20 تیر ماه در ضیافت افطار رپیس جمهور حضور یافته و بعد از اقامه نماز مغرب و عشاء با رپیس جمهور افطار کردند». از جمله، نام های «مسعود کیمیاپی؛ بهزاد فراهانی؛ صدیق تعریف؛ ایرج راد؛ رضا کیاپیان؛ هادی مرزبان؛ بهنوش طباطباپی؛جمشید مشایخی؛داریوش فرهنگ؛میکاپیل شهرستانی؛ افسانه بایگان ؛ رویا نونهالی و... هم بود. (یاد ِ نامه سال پیش مسعود کیمیاپی به خودم افتادم و جوابی که دادم . هر دو در فيس بووک من هنوز هست). برخی از این نام ها پیش از این فروخته بودند و برخی تازه کار اند. «نماز مغرب و عشاء» کسانی چون مسعود کیماپی، بهزاد فراهانی، صدیق تعریف، هادی مرزبان و چند نفر دیگر از این جمع روزه داران نماز گزار تماشاپی نیست، غمگین کننده است. وقتی این همه نمایش و فیلم و سابقهء فرهنگی پشت خم می کند تا با پذیرش حقارت ریائی از این دست بر پای قدرت بوسه زند، دل آدم می گیرد. وقتی ان همه خلاقیت گذشتهء خود را بی حرمت می کنند، وقتی در نقشی حقیر پشت سر رپیس جمهور نماز می خوانند تا فردا عنایتی ببینند، وقتی در فیلم و نمایشی بازی می کنند که نکبت و آز و حراج ادم ها را در بازارهای رسوا تصویر می کند، دلم برای آن روزهای هنوز ایستاده برخی از آن ها تنگ می شود. می خواهم آن ها را در روزهائی به یاد بیاورم که با هم ایستاده بودیم و موج غرور در چشم های خلاق دوستانم برق می زد. من هنوز می خواهم که دوستانم را در قاب همان تصویر به یاد بیاورم. حیف. خبر ایلنا خبر فاجعه است و آسمان دل من بارانی.

پيوند به فايل صوتی پيام اسفنديار منفردزاده در اين مورد>>>

چگونه روز قدس را ساختيم!

ابراهیم یزدی

برای فعال بودن در صحنه بین المللی باید محمل داشت، محملی که واقعی، قابل قبول و قابل گسترش باشد. در دنیای اسلام چه مسئله ای مهمتر و عمیق تر از اشغال قدس شریف و آوارگی مردم فلسطین؟ آوارگی و رنج فلسطینیان تنها یک مسئله عربی یا حتی اسلامی نیست بلکه یک مسئله انسانی است. هیچ انسانی نمی تواند نسبت به رنج مردمان دیگر بی تفاوت باشد. چه حکومت و انقلابی سزاوار تر از ایران برای دفاع از این مظلومیت. از طرف دیگر اشغال قدس تنها یک مسئله فلسطینی نیست. قدس قبله اول مسلمین و کانون توجهات نه تنها مسلمین بلکه همه مذاهب ابراهیمی است.

از اینکه شما در غربت اندیشه وطن در سر دارید و برای آینده این کشور بلازده چاره جویی می کنید، سپاسگزارم و قدردانی می کنم. من افسوس می خورم که با شرایطی که دارم نمی توانم در کنار شما باشم. تنها خواستی که دارم اینست که همبستگی خود حفظ کنید. این راه درست را پی بگیرید، که شاید روزی بتوانیم دموکراسی، سکولاریسم و حقوق بشر را با کمک شما در ایران عزیزمان برقرار کنیم. شاد و موفق باشید. تهران - 14 تير 1394

هدف ما، که قشر روشنفکر و آینده نگر کشور را تشکیل می دهیم، از این گردهمایی ها این است که به یک همگرایی دیدگاهی برسیم که برای کشورمان چه می خواهیم. ما دموکراسی می خواهیم، یعنی فرمانروایی مردم بر مردم برای مردم و با رای مردم. یعنی یک نظام سیاسی که هیچگونه وابستگی ایدئولوژیک، ابزاری، نژادی، یا فرقه ای نداشته باشد. یعنی مردم کشور آزاد باشند به هر عقیده و مذهب و فرقه و نظام سیاسی یا اقتصادی باور داشته باشند. یعنی یک نظام مردمسالار متکی به رای اکثریت با حفظ حقوق اقلیت، برابری همه شهروندان در برابر قانون و آنهم تنها قانونی که نمایندگانی که با رای آزاد مردم برگزیده شده باشند تدوین کرده باشند..

دست آوردهای يک کنار هم نشستن

اسماعيل نوری علا

با توجه به اينکه در جريان مبارزاتی کنونی، فاعل و انجام دهندهء انواع افعال پيشنهادی معلوم نيست و، بدون معلوم شدن آن، هر پيشنهادی به صورت يک برنامهء بی مجری باقی می ماند، نظر اکثريت حضار آن بود که اگر بتوان در برابر حکومت اسلامی «آلترناتيوی سکولار دموکرات» آفريد در آن صورت افعال پيشنهادی ما نيز دارای فاعلی خواهند بود که می تواند جريان مبارزه را تسريع کند. به عبارت ديگر، توافق بر سر ضرورت ايجاد يک آلترناتيو سکولار دموکرات از جمله دست آوردهای کنگره بود.

 

سومين کنگره؛ انتقادات و نکات قابل تأمل

حنيف حيدرنژاد

سال گذشته که دومین گنگره در شهر بوخوم- آلمان برگزار شده بود، برای نخستین بار در آن شرکت کرده بودم. امسال نیز با همان هدف سال گذشته، یعنی دیدن و آشنائی از نردیک و گوش دادن و شنیدن نظرات شرکت کنندگان در این جلسه شرکت کردم. پس از یک گزارش کوتاه مایلم در این قسمت فقط به دو مورد اساسی در ارتباط با جلسه فرانکفورت اشاره کنم.

هفتهء توهم و لبخند!

شاهین فاطمی

صبح زود روز دوشنبهء گذشته در رسانه ‌ها اعلام شد که سرانجام «سران اروپا» مشکل یونان را حل کرده‌اند و روز بعد، سه‌شنبه، همان رسانه‌ها مژده دادند که سرانجام بر سر مسئله هسته‌ای ایران هم مشکل حل‌شده است زیرا «پنج به‌اضافه یک» با جمهوری اسلامی اعلام حصول توافق کرده‌اند. در نتیجه روز دوشنبه مانوئل والز، نخست‌وزیر فرانسه، نقش رئیس خود، فرانسوا هُلاند، را در به سرانجام رساندن معضل یونان «تاریخی» خواند و روز سه‌شنبه روزنامه‌های دولتی در تهران محمدجواد ظریف را با امیرکبیر مقایسه کردند! احتمالاً از آنجا که سرعت انتقال خبر در «جهان مرتبط» برق‌آسا شده است، معلوم می‌شود معیار مقایسه‌ها و قضاوت‌ها نیز در فضای مجازی «رقیق‌تر» شده‌اند.

خط قرمزهای سابق، در توافقنامه قرمز نیست

رضا تقی زاده

رهبر جمهوری اسلامی طی مراسم نماز عید فطر در تهران با اعلام پشتیبانی از مذاکره‌ کنندگان اتمی و قطعنامه، عملاً خطوط قرمز تعیین شده قبلی برای مذاکره ‌کنندگان را کنار نهاد و بجای آنها خطوط تازه‌ای در رابطه با حضور ایران در منطقه و مناسبات ایران با آمریکا ترسیم کرد... تأکید آقای خامنه‌ای بر عبارت «تصویب» قطعنامه، اولین نشانهء قبول بازگشت از خطوط قرمز پیشین است چنان‌که ایشان پیشتر اعلام داشته بود «در زمان» رسیدن به توافق، باید تمام تحریم‌ها علیه ایران لغو شود.

دو توافق و یک پرسش: فرجام یا آغاز؟!

شهباز نخعی

آلکسی سیپراس، نخست وزير يونان، گفت که تدابیر نشست سران کشورهای منطقه پولی یورو به من تحمیل شده است.  من مسئولیتم را کاملاً می پذیرم، برای اشتباهات، برای امضای متنی که به آن اعتقادی نداشته ام، اما ناگزیر بودم تن به آن بدهم و نمی خواهم از زیر بار مسئولیت شانه خالی کنم. در مورد این به ظاهر "توافق" دو نکته می توان گفت: نکتهء نخست این که آشکار است که چنین توافقی نمی تواند پایدار باشد و دوام بیاورد و نکتهء دوم این که کاش ذره ای از شرافت اخلاقی، صراحت و راستگویی نخست وزیر یونان در مقام معظم رهبری مسئولیت گریز و رییس جمهوری فریبکار و دغلباز کشور ما وجود داشت! 

نتایج  اسف بار  توافق هسته ای

ناصر کرمی

مشکل اصلی انرژی هسته ای نبوده و نیست، مشکل اصلی ساختار نظام اسلامی است که تا زمانی که وجود دارد، این مشکلات، تحقیرها، تحریم ها، فلاکت ها،دیکتاتوری، میهن فروشی، غارت و چپاول سرمایه ها و اقتصاد ایران، و بحران در عرصهء منطقه ای و جهانی برای کشور و ملّت ایران وجود خواهد داشت. رژیمی که در درون از اعتبار بر خوردار نیست و پاسخگوی خواسته های شهروندان ایرانی نبوده و نیست و در عرصهء بین المللی هم موردِ اعتمادِ دیگر کشورها نمی باشد، نمی تواند در آینده کشتیِ سرگردان کشور ایران را در پیچ و خم جهانِ پیچیدهء امروز بدرستی هدایت و رهبری کند.

دربارهء امضای توافق اتمی

پيامی از اسماعیل خویی

یگانه روزِ خجسته، در تاریخِ فرمانفرمایی ِ آخوندی، روزی خواهد بود که سایهء شومِ این بختکِ فلج کننده و مرگ آور از سرِ مردُمانِ ما برخاسته باشد. تا کنون، در سی و هفت سالِ گذشته، روزِ خجسته ای نداشته ایم. امروز نیز روزِ خجسته ای نیست. با این همه، بگذار هم میهنانِ، انبوه انبوه، به خیابان ها بریزند و شادمانه دستی بیفشانند و پایی بکوبند. نوش شان باد این شادی. به دو انگیزه: یکی این که شادی حقِّ مُسلّمِ ماست؛ و این حق را با چنین آزمون هایی ست که می توان، سرانجام، از مرگ پرستانِ فرمانفرما باز ستاند. و دوّم نرم تر شدنِ گام به گامِ "نرمشِ قهرمانانهء رهبر" تا مرزِ پذیرفتنِ شکست و نوشیدنِ امامانهء جامِ زهرِ آن.

اکنون نوبت آزادی ست!

شکوه میرزادگی

این توافق به ما می گوید که: «اکنون نوبت آزادی است». فقط اندکی همت می خواهد تا وطن ما نيز برای آمدن اش آماده شود. این همت فقط نه از سوی اکثریت مردمانی بايد باشد که به ناچار دنبال سیر کردن شکم شان هستند و جز این که یک روز شادی کنان برای برد در مسابقه ی فوتبال به خیابان ها می ریزند، و یک روز برای توافق هسته ای، و روز دیگر برای عاشورا و تاسوعا سینه می زنند و گریه می کنند. در همه ی دنیا «اکثريت» کم و بییش همین گونه عمل می کند. تقصیری هم ندارند. دیکتاتوری از آدم ها آدمک می سازد. اما آن ها که می توانند جهان را برای این اکثریت بسازند و آباد و آزاد کنند، قشرهای تحصیل کرده، دانشگاهی، روزنامه نگاران، و اپوزیسیون سیاسی و فرهنگی جمهوری اسلامی اند. اکنون همت را آن ها باید به خرج دهند...

توافق هسته ای و پیامدهای این توافق برای مردم ایران

و افشاگری های ابراهيم يز دی

حسن اعتمادی و فریار اسدیان

در برنامهء «تفسير خبر» به مديريت جمشيد چالنگی

کدام دروغ می گويند؟

سخنان اوباما         سخنان حسن روحانی

در استقبال از پایان چالش هسته ای

بیانیه جمعی از فعالان جمهوريخواه

امضا کنندگان این بیانیه با عقاید و گرایش‌های سیاسی مختلف اما همدل در دفاع از منافع ملی و باورمند به ضرورت ملی بودن روند دموکراتیزاسیون در ایران و درون‌زا بودن آن، بر این عقیده‌اند و امیدوار که روند تنش ‌زدایی بین‌المللی در مسئله هسته‌ای شکل عام‌تری پیدا کند و به ‌ویژه موجب استمرار گفت‌وگو با آمریکا و دولت آقای اوباما برای پایان دادن به  چند دهه خصومت زیانبار بین دو کشور که  خسارات زیادی به ملت ایران و منطقه تحمیل کرده است، بشود.

اوباما، دموکراسی و ما

يادداشتی آمده از تهران

آقای اوباما یک روز پس از توافق هسته ای، در پاسخ به منتقدان این توافق ضمن این که تاکید می کند: « تحریم‌هایی که علیه ایران در رابطه با حقوق بشر و تروریسم وضع شده‌اند، دست نخورده باقی خواهند ماند» می گوید: «امید من این است که بر اساس این توافق همکاری‌های بیشتری با ایران داشته باشیم، برای این‌که آن‌ها رفتارشان را تصحیح کنند. قرار هم نیست که ایران مانند لیبرال دمکراسی رفتار کند...اینکه آیا آن‌ها رفتارشان را تغییر خواهند داد که شاید بتوانیم برای حل معضلات سوریه، عراق و یمن راه‌حلی پیدا کنیم، روی آن شرط نمی‌بندم و حساب هم باز نمی‌کنم. ولی هدف اصلی ما همانا مانع شدن از دست‌یابی ایران به بمب هسته‌ای بوده است که به آن دست یافتیم. منتقدان ما فراموش می‌کنند که هدف اصلی ما چه بوده است». کاش ایرانی هایی که از این توافق ذوق زده شده اند این حرف ها را گوش کنند و بدانند که برای آقای اوباما و امثالهم منافع ملی خودشان مطرح است و برایشان هم فرقی نمی کند که در ایران دموکراسی باشد یا دیکتاتوری اما اگر مردمان ایران برای آزادی و دموکراسی پافشاری کنند و اوباماها دریابند که عدم توجه به خواست مردمان منافع آن ها را در خطر می اندازد مطمئن باشید که چاره ای جز قبول خواست مردم ندارند. و ناچارند هر چه زودتر مساله حقوق بشر را هم در دستور کارشان بگذارند.

سکولاریزم، نان و دمکراسی (بخش 1)

بهنام چنگائی

حضور من در کنگرهء سوم سکولار دمکراسی پیش از اینکه یک کنجکاوی ساده سیاسی باشد، جوانهء باور و امیدی ست آگاه و تجربی به ضرورت ایجاب و ایجاد فرهنگ و سیاست و گفتمان رنگین و طبقاتی پویا، و همزمان احترام گذاردن به شئون مسلم آزادی عقیده و وجدان؛ و همچنین با رغبت، گام برداشتن در روشنای تشویق همکاری های سیاسی ـ مردمی و مشتاقانه درآمیختن آگاهانه و دلبخواهانه با همهء نحله های اندیشه ورزانِ نوعدوست و برابری خواه که برایم هر یک از این تعلق ها و تعهدهای فردی و گروهی به انسان کارمزد و تهیدست بسیار ارزشمند بوده است. پشتیبانی و سمتگیری توده ای از هر سوئی که برخیزد از اهمیت شگرف و بالائی برای زندگی مسالمتجو برخوردار می باشد.

نمایشی از ارادهء سیاسی

احمد تاج الدينی

کنگرهء سوم سکولار دمکرات های ایران، مطابق با برنامه پیش بینی شده، در روزهای چهارم و پنجم جولای در شهر فرانکفورت آلمان برگزار گردید. در این همایش زنان ومردانی مصمم از آمریکا و کشورهای اروپایی شرکت کردند. ترکیب سنی شرکت کنندگان متفاوت بود - از پیران سپید موی کارآزموده تا جوانان تیزهوش با اندیشه های امروزین. شرکت کنندگان از جهت منشاء زادگاهی تقریبا به همه جغرافیای ایران تعلق داشتند- آذربایجانی، کردستانی، بلوچستانی، کرمانشاهی، خوزستانی، مازندرانی، گیلانی، خراسانی، لرستانی، بختیاری، تهرانی و شهرهای کوچک و بزرگ دیگرِ میهن.