پيوند به پايگاه رسمی کنگره

و پيوند به يک ويدئو

در سالگرد قتل‌های سیاسی پاییز 1377

خانواده‌های دوانی، حاجی‌زاده، شریف، فروهر، مختاری، پوینده

هفده سال پیش در چنین روزهایی عزیزان ما؛ پیروز دوانی، حمید حاجی‌زاده، کارون حاجی‌زاده، مجید شریف، پروانه فروهر، داریوش فروهر، محمد مختاری، و محمد جعفر پوینده، یکی پس از دیگری، محکوم حکمی مخفیانه شدند، ربوده شدند، به خانه‌شان هجوم رفت، حریم ‌شان شکست، جسم و جان گرامی ‌شان درد کشید و سرانجام با بیرحمی و خشونتی لجام‌گسیخته به قتل رسیدند. پاییز آن سال به درد و خون عزیران ما آغشته است؛ انسان‌ هایی که هر یک در جایگاه خویش و با پافشاری بر باورها و آرمان‌ های خویش، برای برقراری آزادی و عدالت پیکار کردند.  

چرا؟!

شهباز نخعی

جنایات هولناک تروریستی جمعه شب گذشته، انبوهی از واکنش های دولتی، رسمی، خصوصی و فردی ایجاد کرد و به ویژه در فضای مجازی و شبکه های اجتماعی هر کسی از ظن خود یار آن شد. و اگر این واکنش ها را به یک هرم یا مخروط تشبیه کنیم، هرچه به رأس آن نزدیک تر شویم، گفته ها و ابراز نظرها واقعیت گریزتر و حتی مضحک تر می شود. به عنوان نمونه، به برخی از اظهارات دو رهبر قدرتمندترین کشورهای جهان یعنی آمریکا و فرانسه اشاره می کنم...

آیا با طرح شعارهای مطالباتی رژیم ناچار به عقب نشینی خواهد شد؟

گفتگو با حسن اعتمادی و مهدی مؤيدی

در برنامهء تلويزيونی «آوای مردم» به مديريت سوزی ياشار

پاریس، شبِ بعد از ترور

حسین نوش‌آذر

فروشگاه‌ های بزرگ تعطیل ‌اند، خیابان‌ها سوت و کور و نیمه ‌تاریک است. میدان رپوبلیک در تاریکی فرو رفته و عده‌ای از شهروندان گرد هم آمده‌ اند و با روشن کردن شمع خاطرهء قربانیان را گرامی می‌دارند. خیابان ولتر مسدود است و عده زیادی از گزارشگران و خبرگزاری ‌های بزرگ در کار تهیهء گزارش و خبر و مصاحبه با مردم هستند. با این‌حال، در همان حوالی، کافه ‌ها شلوغ است و کسی مرعوب و خانه‌نشین نشده. همهء اینها نشان می‌دهد که فرانسه از شیوهء زندگی سکولار و آزاد منشانه ‌اش در برابر تروریست‌ها دفاع می‌کند.

رنگ اپوزیسیون قلابی

جهانشاه رشيديان

اسلام سیاسی هنوز با هزینه کردن ثروت های ملل زیر سلطه، و به قیمت خانه خرابی روز افزون مردم، در حال تعرض در منطقه است. حاکمان اسلام در ایران مقداری از غنائم تاراج شده را صرف سرکوب داخلی و صنعت لابی و اپوزیسیون سازی در خارج می کنند. سرکوب در داخل بر کسی پوشیده نیست ولی جبههء رژیم در خارج متنوع و رنگارنگ است. در کنار رنگ شناخته شدهء سیاه، رنگ های فریبندهء سرخ، سبز، بنفش را هم رژیم در کیسه دارد... شناخته ترین آنان جریان موسوم به توده و اکثریت، سبز صادراتی، رأی دهندگان به روحانی در خارج، اتحاد جمهوری خواهان، بخشی از جبههء "شیعه"ی ملی، و عناصر مزدوری در غرب هستند که البته رسانه های خود یا حامی رژیم را برای فعالیت در اختیار دارند.

آقای ایالات متحده!.. مرد باش!

فرهاد جعفری

این یادداشت را همین دو ساعت پیش تمام کردم و انتشارش را برای دو سه ‌روز دیگر گذاشته بودم. اما باتوجه به «وقایع اخیر پاریس» به ‌نظرم لازم آمد که همین حالا منتشرش کنم: ...راهبرد «ایجاد یک حریق کوچک» (از طریق «واقع‌نمایی یک روح ناشناس و نامرئی به ‌نام داعش»)، و سپس «واگذاشتن شرورهای منطقه به‌حال خود» تا یکدیگر را در آتش متقابل بسوزانند اما هر کدام جنایت خود را به آن «روح نامرئی اما ظاهراً موجود» (داعش) نسبت دهند (و در حقیقت «راهبرد سرمایه‌ گذاری روی نیمهء شر آدمیان و دولت‌ها در خاورمیانه») برای آتش ‌افروزی هرچه بیشتر که دامان همگی‌شان را بسوزاند؛ یقیناً واجدِ منافعی کوتاه‌ مدت برای آمریکا هست. اما دیر یا زود، دامنگیر «خودِ ایالات متحده» هم خواهد شد.

اپوزيسيون و نقشهء راه

استراتژی گروه های اپوزيسيون حکومت اسلامی، هيچ پيوندِ خِرَدمداری با نيازها و نگرانی های مردمان ايران ندارد. بيشتر اين مردمان، هر روز و شب در پی پاسخگويی به نيازهای بنيادين خود، يعنی تامينِ خوراک و نوشاک و پوشاک و سرپناه هستند، اما اپوزيسيون از گفتمان های کلانی مانندِ حقوق بشر، آزادی بيان، سکولاريسم و... سخن می گويند. البته افزودن اين گفتمان ها به فهرست خواست های مردمی درست و بجاست اما، به گمان من، کاربرد استراتژيک آن ها در ستيز با حکومت اسلامی، در مانی که هرروز بر شمارِ گرسنگان و بی خانمانان و کارتن خواب ها، بيچارگان و گدايان آبرودار افزوده می شود، بسيار فرصت سوز است و به بهای از دست دادن همدلی و همراهی مردم با اپوزيسيون خواهد بود.

خـداواژه‏ ها‏ی زبان فارسی

جنایت لیبرتی محکوم است!

بیانیهء هنرمندان، ورزشکاران، روشنفکران، متخصصان،

شخصیت های سیاسی و رسانه ای

دربارهء حملهء جنایتکارانه به کمپ لیبرتی

کشتار ساکنان کمپ لیبرتی، نقض آشکار قوانین بین المللی است و ما، امضاء کنندگان این بیانیه، قویاً این حملهء جنایتکارانه را محکوم کرده و از مقامات دولت آمریکا، سازمان ملل و دولت عراق می خواهیم تا تکمیل پروسهء انتقال آنان، حفاظت کمپ لیبرتی را تضمین کرده و به فشارهای روزمره در ارسال سوخت، دارو و مایحتاج ضروری هموطنان ساکن کمپ پایان دهند.