دومين مورد انديشيدن به رياست جمهوری از بچگی

و چند ملاحظهء ديگر

همانطور که می دانید در مملکت ما عادت ثانویه امت (مردم سابق!) آن است که این قبیل اسامی را ختنه کرده (!) و برای سهولت کار اسم شخص را با تخفیف صدا می زنند، و مثلا به اسکندر می گویند: "اسی" و فریدون را "فری" صدا می کنند! خدا را صد هزار مرتبه شکر که حاج آقا روحانی از بچگی هواسش جمع بوده و اسم مستعار "روحانی" را بروی خودش گذاشته است، والا الان دشمنان جمهوری اسلامی ایشان را "حجت الاسلام فری" یا عمداً و عالماً عامداً "آیت الله فری" خطاب می کردند و باعث وهن حکومت اسلامی در جهان (به خصوص در جهان اسلام) می شدند. چه بسا اگر حاج آقا اسم خودش را از فریدون به روحانی تغییر نداده بود باعث بدآموزی شده و الساعه عده ای از دیگر روحانیون هم اسامی عجق وجق نظیر حجت الاسلام شاپور، یا آیت الله هوشنگی، حجت الاسلام المسلمین شهرام و نظایر آن داشتند!

در این رشته نوشته های کوتاه، با زبانی ساده که برای هواداران نظام اسلامی هم زودیاب و زودفهم باشد، کوشیده ام، و خواهم کوشید، شاخصه ها و مایه های سرشت این نظام را «یک کاسه» کنم. حتی نیم نگاهی به این «کاسه» نشان می دهد که نظام اسلامی هرگز به مرحلهء «تثبیت» نخواهد رسید و با چارچوب موریانه خوردهء کنونی اش فرو خواهد پاشید؛ مگر آن که جوهرش دیگرگون شود. شاید بگویند که این نظام سی و هفت سال است پا برجا مانده و ده ها سال دیگر هم برقرار خواهد ماند و زمین نخواهد خورد. بخشی از این گفته درست است و بخش دیگرش نادرست.

ملاقات با خمینی در نوفل لوشاتو

زلمی خلیل‌زاد

ترجمه مهران شقاقی

متنی که می خوانيد ترجمهء بخشی از کتاب "نماینده: از کابل تا کاخ سفید، سفر در جهان آشفته"، نوشتهء زلمی خلیل‌زاد، دولتمرد افغانستانی‌الاصل امریکایی است. زلمی خلیل‌زاد – نمایندهء پیشین امریکا در سازمان ملل و نیز سفیر سابق امریکا در عراق و افغانستان– حوالی زمان انقلاب ایران استادیار علوم سیاسی دانشگاه کلمبیا بود و در آغاز همکاری با گروه کاری برژینسکی (مشاور امنیت ملی دولت کارتر و سیاست‌ گزار حمایت از مجاهدین افغانستان در مقابل اشغال شوروی). خلیل‌زاد در قسمتی از کتاب جدیدش، "نماینده"، جریان ملاقاتش را با آیت‌الله خمینی در فرانسه شرح داده‌است.

ولایت فقیهیان خوب و ولایت فقیهیان بد!

پرویز دستمالچی

آنها، ولایت فقیهیان خوب و بد، معمم یا مکلا، همه با هم لیست مشترک می دهند و رسمی و قانونی در ساختاری عمل می کنند که در اساس خود یکی از تبعیض گرا ترین نظام های سیاسی تاریخ است. آنها، پیروان حکومت دینی را، می شود فهمید. آنها، همگی نیروهای واپسگرایی هستند که حاکمیت نا به حق خود بر یک ملت را توجیه "الهی" می کنند و برای حفظ آن (قدرت و ثروت حاصل از آن) دست به هر جنایتی می زنند؛ تا به حال که زده اند. اشکالی اگر هست، که به شدت هست، به نیروهای سیاسی- اجتماعی است که خود را دمکرات، مترقی و بعضاً "چپ" می دانند و مدعی عدالت و مبارزه با ظلم و مبارزه برای آزادی و دمکراسی هستند. اینها چرا به پائین ترین سطح ممکن اخلاقی- سیاسی سقوط کرده اند و از مردم می طلبند به کسانی رای دهند که خود را قیم ملت "صغیر"می دانند و میزان دانش و فهم آنها از دنیای مدرن امروز در سطح همان توضیح المسائل هایی است که که در بالا به محتوای آنها اشاره ای شد؟

رویکرد مسکو به تحولات افغانستان

فرزاد رمضانی بونش

جدا از درخواست «محمداشرف غنی» رئیس جمهوری افغانستان از روسیه در مورد کمک نظامی، مجلس نمایندگان افغانستان، چندی قبل طرح موافقت‌نامه همکاری بین پارلمان این کشور و دومای فدراسیون روسیه را با اکثریت آرا تصویب کرد و توسعه مناسبات، تفاهم و همکاری بین روسیه و افغانستان در حوزه موضوعات سیاسی، اجتماعی، اقتصادی مد نظر قرار گرفته است. در این بین از نگاه بسیاری توافقنامه درازمدت همکاری‌های استراتژیک با روسیه که در برگیرنده بخش‌های نظامی، اطلاعاتی، مبارزه علیه تروریسم و اقتصادی به زودی امضا خواهد شد. از این دید مسکو اکنون بر این نظر است که بسترها و فرصت‌های مناسبی برای گسترش روابط و ایفای نقش روسیه در افغانستان فراهم شده است. این  نگرش و رویکرد را می‌توان در چند حوزه  مورد بررسی قرار داد.

آغاز بکار «تالار گفتگوی سکولار دموکراسی»

https://isdforums.org/

بر اساس خواست برخی از پشتيبانان جنبش سکولار دموکراسی ايران، و به همت دوست جوان جنبش، آقای آريو شهبانی، يک تالار گفتگوی اينترنتی (فوروم)، اختصاص يافته به مباحث مربوط به سکولار دموکراسی، از اين هفته آغاز بکار کرده است. علاقمندان شراکت در اين مباحث و مناظره ها می توانند، با اسم حقيقی يا نام مستعار خود، در اين تالار ثبت نام کرده و از يکسو هر مبحث و عنوانی را که برای بحث مناسب بدانند پيشنهاد نمايند و، از سوی ديگر، در بحث های مختلفی که زير عناوين گوناگون عرضه می شوند شرکت نموده و اظهار نظر کنند. هر کدام از بحث ها که به نتيجهء روشن و مشخصی برسند بصورت مطلبی منسجم در سايت جنبش منعکس شده و در شمار اسناد توايد شده بوسيلهء کنشگران پشتيبان جنبش سکولار دموکراسی به ثبت خواهند رسيد. اميدواريم که، بخصوص نسل جوان ايرانی که سازنده و دارندهء آيندهء ايران است، با استقبال از، و شرکت در اين مباحث، به غنای نظری و عملی مبارزات آزاديخواهانه، دموکرات و سکولار مردم ايران کمک کند.

مرگ گروه‌های مرجع برای دههء هشتادی‌ها

بامداد لاجوردی، عضو بخش تحلیلی انصاف نیوز

امروز جای رسانه‌هایی با اتاق‌های فکر جدی و مؤثر را، رسانه‌های توده‌ای و عوامانه مانند «تلگرام» پر کرده است؛ رسانه‌هایی که بر مبنای موج سازی توده‌ها مدیریت می‌شود و مدیران فرهنگی کشور نتوانسته‌اند این مشکل را به نحوی حل کنند چرا که گروه مرجعی وجود ندارد که جوان بخواهد نظرات او را در رسانه‌ها دنبال کند... از سوی دیگر شخصیت‌های مؤثر روشنفکری و فکری آن زمان که می‌توانستند در رسانه لب به سخن بگشایند کسانی نظير مصطفی تاج زاده، میردامادی و محسن آرمین بودند و یا در حوزه‌ء دینی نیز محسن کدیور اظهار نظر می‌کرد... ولی امروز جای خالی آنها را رحیم‌پور ازغدی علی‌رغم تبلیغات شبانه‌روزی و سرسام‌آور رسانه‌ی ملی برای آن نتوانسته پر کند و خلاء وجودی آنها کم کم خود را نمایان خواهد کرد.

آیا حکومت اسلامی کمتر از حکومت ارتیره جنایت کرده است!؟

بهروز ستوده

آیا تمام جنایاتی که سران حکومت فقاهتی ایران از سی و هفت سال پیش تا به امروز مرتکب شده اند این حکومت را در مظان ارتکاب جنایت علیه بشریت قرار نمی دهد؟ و راستی چگونه است که آقای احمد شهید، پس از پنج سال تحقیق و گردآوری صدها سند و مدرک، هنوز به این نتیجه نرسیده است که جمهوری اسلامی مرتکب جنایت علیه بشریت شده است؟! حال آنکه همتای ایشان، با مأموریت مشابهی در مورد ارتیره، به این نتیجه رسیده که حکومت ارتیره (که جنایات ارتکابی اش قابل مقایسه با جنایات حکومت اسلامی نیست) مرتکب جنایت علیه بشریت شده است و می بایستی سران آن رژیم در یک دادگاه بین المللی محاکمه گردند؟ و این دوگانگی در قضاوت برای شناخت جنایت علیه بشریت را چگونه می توان تفسیر نمود؟

اپوزیسیونی که خود را گول می زند!
سام قندچی

اکنون سومین سال دولت آقای حسن روحانی پایان می یابد و هر روز خبر می رسد که شاعر و موسیقیدانی به زندان افتاده یا زندانی دیگری به مرخصی آمده و معلوم نیست چرا اصلاً زندانی بوده، و بعد هم مثل عبدالفتاح سلطانی است که روز گذشته پس از اتمام مرخصی به زندان بازگشت و اسم این را هم گذاشته اند «اصلاحات» و عده ای نیز در مجلس «قانون جرم سیاسی» تصویب می کنند و بقیه هم خوشحالند که روز گذشته اجرایی شده، مثل اینکه قانون جرم نفس کشیدن تصویب کنند و خوشحال باشند که نه خودسرانه بلکه طبق قانون مردم را بخاطر نفس کشیدن زندانی کرده اند. ما در ایران و بقیه خاورمیانه با جنبش ارتجاعی کوکلاکس کلان اسلامی روبرو هستیم و عده ای در اپوزیسیون وضع کشور را به چین تین شیائو پین و شوروی گورباچف تشبیه می کنند.