شاهزادهء نامرئی - کاری از مکس امینی       قسمت اول        قسمت دوم

------------------------------

فراتر از انقلاب: رنسانس ایرانی

نوشتهء ملا در سایت مشروطه

تابحال کوهنوردی رفتید؟ هرچقدر کوه مرتفع تر باشد، سختی رسیدن به قله بیشتر است و انرژی و توان بیشتری از شما می گیرد. رها شدن از شر حکومت مذهبی هم پیروزی بسیار بزرگی است که متناسب آن باید هزینه داد. این پیروزی ایران را و نسل های بعدی را خوشبخت خواهد کرد و منطقه را نیز متحول خواهد نمود.

برنامه ای از حزب سکولار دموکرات ایرانیان

همراه با تبریک سال توی ایرانی

آرشیو سکولار دموکراسی    آرشیو تلویزیون ایران فردا

استفتاء

حمیدرضا رحیمی

* سؤال: خری را که به پشت بام برده اند، چگونه پائین می آورند؟ 

* پاسخ آیت الله سید کرام الدین گوسپندانی: بسمه تعالی؛ انتخاب خری را که به پشت بام می برند، قرن هاست که در ممالک محروسه حضرت بقیة الله الاعظم، امام زمان، ارواحنا روحی فداه (عج)، شدیداً محل اختلاف است؛ آخر هر خری را که نمی شود به پشت بام بُرد! بدین معنی که اگر خر واجد شرایطی را انتخاب و به پشت بام ببرند، چنین خری عنداللزوم راه پائین آمدن از پشت بام را خودش پیدا می کند. اما ناگفته پیداست که اگر این احتیاط مسموع می شد، طرح این سوال هرگز محلی پیدا نمی کرد...

چشم‌انداز رژيم اسلامی

روشنک آسترکی

انقلاب ملی ایرانیان با تأکید بر اصل «حاکمیت ملّی»، سناریوهای رژيم اسلامی درباره نسبت دادن اعتراضات به بیگانگان را خنثی کرده و هیاهوی برخی بلندگوهای رسانه‌ای تجزیه‌طلبان را بی‌اثر کرده‌اند... چنتهء جناحین رژيم اسلامی نیز خالی ست و اتاق‌های فکر نظام تا کنون در پیشبرد سناریو برای انحراف انقلاب ملی ایران ناکام مانده‌اند. در این میان، رهبر پریشان‌حال نظام که به هر بهانه‌‌ای سخنرانی می‌کند، همواره بر سه نکته تکیه دارد: هراس از پهلوی، توطئه دشمنان و توهم دستاوردهای بی‌بدیل انقلاب۵۷ و نظام مقتدر!

چند پرسش از صاحبان منشور «جمهوری ایران»

اصغر جیلو

انقلاب بهمن ۵۷، کشور را به پرتگاه بحران های هولناک نا کارآمدی، فساد، فقر و فلاکت بی حد و حصر کنونی هدایت کرد، تا لاجرم نهال انقلاب ژینا برای نجات کشور سر برکشد... پرچم این جنبش تنها زمانی تمام قد بر افراشته خواهد شد که شخصیت‌ها و نیروهای دموکرات، خیر مشترک ملی را بر منافع دیگر خود مقدم شمرده و برای نجات کشور، همبستگی و همکاری را اولویت درجه اول خود بشمارند. متاسفانه، فعلا نشانی از این رفتار در بخش عمده‌ای از طیف جمهوریخواهی یافت نمی‌‌شود.

توسعه و روشنفکران

مهدی تدینی

اگر بخواهم نقدی اصولی بر جریان روشنفکری ایران وارد بدانم، این است که راهکاری برای توسعه نداشت. نه به این معنا که ایده‌ای نداشت ــ ایده‌های یوتوپیایی یا رمانتیک فراوان داشت. اما درک نکرده بود که قضیه بسیار دشوارتر از آن چیزی است که حساب می‌کرد. می‌خواستند با جدول ضرب پیچیده‌ترین معادلات را حل کنند و به آن جدول ضرب هم غره بودند، زیرا هیچ‌گاه راه‌حل‌هایی که از جدول ضربشان درمی‌آمد به مرحله اجرا گذاشته نمی‌شد تا مشخص شود چقدر ساده‌لوحانه است.

من از «وسط بازی» دفاع می کنم!

محسن رنانی

‌آه که هنوز خون نخوت سلطان محمد خوارزمشاه و شاه اسماعیل صفوی و آقامحمدخان قاجار در رگ‌های حکومتیان می‌دود و هنوز شور و سطوت حسن صباح و شیخ حسن جوری و حسین فاطمی و خسرو روزبه و نواب صفوی و صادق خلخالی در روح بسیاری از مخالفان حکومت جاری است. در حالی که ایران بیش از هر وقت دیگر به روزبه پوردادویه (ابن مقفع) و بونصر مُشکان و امیرکبیر و داور و فروغی و بختیار و بازرگان و طالقانی و بهشتی نیاز دارد.

«توافق پکن» و سه فرضیه!

صابر گل عنبری

توافق ایران و عربستان همچنان بحث داغ محافل سیاسی و رسانه‌ای جهان است. از زوایای مختلفی به این قضیه پرداخته شده است و بعضا نیز از خاستگاه رقابت‌های سیاسی و حزبی چه در ایران چه اسرائیل چه آمریکا به آن می‌نگرند... همچنین این توافق به دلیل نقش و میزبانی چین و تاثیرات احتمالی آن بر موازنه قوا میان قدرت‌های بزرگ در خاورمیانه، علی الظاهر نباید خوشایند آمریکا و غرب نیز باشد. اما در این صورت، برخی پرسش‌ها و ابهامات مهم مطرح است.

ایران بانو! به ما بگو که پیروزی نزدیک است

متن یک سخنرانی از حمید اکبری

در ۲۲ بهمن ۱۴۰۱، ما افتخار هم میهن بودن با ملت آزاده‌ای را داریم که  علیرغم اندوه ژرف ناشی از صدها جانباخته و زخمی راه میهن، جان های نازنین اعدام شده،  هزاران بازداشتی و زندانی سیاسی و شکنجه شده – با مبارزهء جانانهء انقلاب “زن، زندگی، آزادی”، جهانیان را به وجد و شگفتی آورده و برای ایران و ایرانی، افتخاری بی همتا در قرن ۲۱ ام آفریده.

سال رنگین ‌کمان جنبش‌ها

عباس شهرابی

سال ۱۴۰۱ سال خیزشی سراسری بود علیه حاکمیتی که حملات اش را علیه «زن، زندگی، آزادی» یکپارچه‌تر کرده بود. در سالی که گذشت، جبهه‌ها بیش از پیش روشن و خط‌کشی‌ها مطلق شد: جبهه‌ء حاکمیت و جبهه‌ء جنبش‌های اجتماعی. ۱۴۰۱ با گردن‌کشی حاکمیتی که به فاز جدید یکپارچگی خود می‌بالید شروع شد، اما مردم، در خط پیوسته‌ای از اعتراضات صنفی و در چند مرحله خیزش خیابانی، شوک سنگینی به حاکمیت وارد کردند.

 

«فدرالیسم قومی»، طرحی ارتجاعی برای آیندهء ایران

سام قندچی

واقعیت این است که در بخش های پیشرفته تر ایران جریانات واپسگرای اسلامگرا و استالینیست چند دهه است که در میان اکثریت فعالان سیاسی و حقوق بشری به کنار گذاشته شده اند و کسی در جنبش مدنی یا در اپوزیسیون جدید سیاسی ایران رابطه ای با این گونه جریانات ندارد و هیچ آدم عاقلی خود را هوادار این جریانات عقب مانده نمی داند که نظیر جمهوری اسلامی هنوز می خواهند نان شهیدان 30 سال پیش خود را بخورند. اما در بخش هایی از ایران نظیر کردستان هنوز بسیاری ار فعالین جنبش مدنی از گروه های استالیسنیت واهمه دارند.

ششم فروردین‌ امسال در کنفرانس تورنتو چه گذشت؟

شهر تورنتو در کانادا، در دو روز پایان هفته ای که گذشت (5 و 6 فروردین 1402) شاهد چند گردهمائی سیاسی بود. برنامه های شنبه 5 فروردین را سازمان فرهنگی موسوم به «تیرگان» برگزار می کرد و چهره های اصلی شرکت کننده در آن همان شش تن شرکت کننده در کنفرانس دانشگاه جورج تاون شهر واشنگتن دی.سی بودند. اما روز بعد کنفرانس دیگری در همان شهر برگذار می شد که وحودش تحت الشعاع مجالس روز قبل قرار گرفت در واقع ما در این دو روز شاهد نمایش نظرات دو جبههء سیاسی بودیم که آشکارا در برابر هم صف بندی کرده بودند. اخبار روز شنبه را در همه جا می توان یافت اما اخبار وقایع روز یکشنبه بیشتر در سایت های احزاب قومیتی (که امروز خود را «اتنیک» می خوانند) یافت می شوند.

توان و ناتوانی روشنفکران در تحولات سیاسی

م. ضیاء

اساسا طرح سوالاتی از این دست که نقش روشنفکران در انقلاب سال ۵۷ و ساقط شدن حکومت پهلوی تا چه اندازه‌ای بوده است؟ و اگر آنها در این کار نقش داشته‌اند با توجه به عواقب آن چرا آنان قادر به درک این عواقب نبوده‌اند؟ سوال هایی درست بوده و قابل درنگ کردن می‌باشند. در این نوشتار سعی می‌شود با کمک گرفتن از تجربه تاریخی جمهوری وایمار در آلمان و نقش روشنفکران در سقوط آن و به طور کلی رابطهء «روشنفکران و قدرت» توجه شده و از این طریق شاید جوابی برای چنین سوال‌هایی بیابیم.

تحولات سیاسی و معنای وکالت به شاهزاده رضا پهلوی

در گقتگوی اسماعیل نوری علا  با علیرضا میبدی

دربارهء کاربرد تاکتیک «فعلاً و بعداً» در روند اتحاد

اسماعیل نوری علا

ما اکنون در فاز «فعلاً» هستیم و شعار ضرورت «اتحاد همه با هم» نیز قوی تر از همیشه نیرو و فشار خود را بر اپوزیسیون حکومت اسلامی وارد می کند. و درست در همین دوران «فعلاً» است که اعمال تکتیک های خدعه آمیز رونق می گیرد و هرچه حافظ داد بزند که «هزار وعدهء خوبان یکی وفا نکند» حرف در آدمیان ساده دل یا «خدعه گر متقابل» اثر نمی کند. اما این وظیفهء مائی را که دوست نداریم آیندهء جوانان کشورمان دستخوش حوادث خونین شود تغییر نمی دهد؛ جوانانی که اکنون با صدای بلند و سینه آمادهء گلوله به جستجوی یک زندگی معمولی که در آن آزادی باشد برخاسته اند.

گاهشماری ملی، گامی بسوی سکولاریسم

مزدک بامدادان

فهرست ملت های کهن، با فرهنگ، و پیشرفتهء جهان را که بر آئین های باستانی خویش و بویژه یک گاهشمار ملی پای می‌فشارند، همچنان می‌توان پی گرفت. اگر گسست از فرهنگ دینی در سال 1354 خشم همگان را برانگیخت و سرآمدان جامعه، بویژه آنان که خود را مارکسیست، سوسیالیست، چپ یا دستکم سکولار می‌نامیدند، بر آن شوریدند، تنها از آن رو که ایران دههء پنجاه در مرداب فرهنگ واپسگرای دینی دست و پا می‌زد و اگر دیوانسالاری پهلوی نمی‌بود، هیولای روحانیت شیعه بسیار زودتر از سال 1357 همهء دستآوردهای مدرن ایران را در کام سیری ناپذیر خود فرو برده برد. امروزه ولی ما در کوران یک رستاخیز بزرگ ملی بسر می‌بریم.

چگونه «روشنفکران» فرانسوی

باعث ویرانیِ غرب شدند؟

هلن پلاکروز

پُست ‌مدرنیسم نه‌تنها برای دموکراسی‌ بلکه برای خودِ مدرنیته نیز نوعی تهدید به شمار می‌رود. شاید این ادعایی جسورانه یا مبالغه‌آمیز به نظر برسد اما واقعیت این است که مجموعه‌ی باورها و ارزش‌هایی که در ژرفای پست‌ مدرنیسم جای دارند، مرزهای محیطِ دانشگاهی را در هم شکسته و قدرتِ بسیاری در جامعه‌ء غربی به دست آورده است. هرچند «نشانگان» غیرمنطقی و هویت ‌گرایانه‌ء پست‌ مدرنیسم به‌راحتی قابلِ تشخیص‌اند و بسیار هم مورد انتقاد قرار گرفته‌اند، اما صفات و خصلت‌های نهفته در آن‌ها به‌خوبی درک نشده‌اند.

موضوع فقط بر سر حجاب نیست

رکسانا حمیدی

موضوع فقط بر سر حجاب نیست بلکه بر سر آن چیزی است که تحمیل می شود و امر می کند به: خود سانسوری، خود پوشانی، خود محو کردن و خود نبودن! حداقل خود نبودن نصفی از جامعه. قرار است تو خودت نباشی، اصلا تویی در کار نباشد، هیچ بودن زیر سایهء سنگینی که می خواهد تو را از درون خوره وار بخورد و له کند. همین است که وقتی به ادبیات و نوشتن می رسد کار دست آدم می دهد.

سال ریزش، سال بقا

گفتگو با پرتو نوری‌علا

گفتگوگر: فرشته نزاکتی (رادیو زمانه)

مردم ایران، و بخصوص جوانان ایران، به مرحله‌ای رسیده اند که دیگر دروغ و دغل رژیم را (که به نام مذهب مشتی خرافات و جهل و نادانی را به خورد مردم می‌داد، و خیلی هم سیستماتیک این کار را می کرد) بر نمی تابند... جوانان ایران با حرکتی که کردند و اینطور شجاع و زنده به میدان آمدند، به خلاف تمام تئوری ها و نظریه های قبلی، یک چیز را به همه ما نشان دادند: اینکه اینها آگاه هستند به کاری که می‌کنند. اینها خیلی زمینی تر و ملموس تر حرکت خودشان را آغاز کرده اند تا اینکه در لایه های تئوریک و نظریه هائی که معلوم نیست مال کی و کجا هست گرفتار باشند.

الهه توکلیان:

سکوت در برابر جنایت، خیانت است!

الهه توکلیان، معترضی که بر اثر اصابت گلوله به ناحیه سر و چشم مجروح شده، ویدیویی از خود پیش از عمل جراحی در ایتالیا منتشر کرده است. او برای خارج کردن گلوله از سرش در ایتالیا بستری است. خانم توکلیان در پستی اینستاگرامی نوشته است: «من نه تنها حاضر نیستم که این گلوله پر از خشم و نفرت و ظالم رو در سرم نگه دارم، بلکه رفتار خشونت آمیز و ظلم را به مردمم قبول ندارم و نمیتوانم سکوت کنم... سکوت در مقابل خون هایی که به ناحق ریخته شد یک خیانته...»

«چرا خلاف حال نمی‌ده؟»

ترشی‌نوشتی از نیما صفار

چرا ترشی بساط می‌کنم، کنار خیابون شالی‌کوبی گرگان، نرسیده به عدالت ۱۲؟  چون نمی‌تونم وارد روابط رئیس و مرئوسی بشم. دست‌کم ترجیحم نشدنه. حکومت نمی‌ذاره یه کاروکاسبی درست‌درمون راه بندازم، اهل خلافم نیستم. این آخری رو، چرا؟ اما خلاف چیه؟ کاریه که خلافکار انجام میده؟!

غرب طبیعی ترین نیروی متحد ارزش هایش را در ایران دارد

شاهزاده رضا پهلوی

در گفتگو با شبکهء «فاکس بیزینس»

برای امریکا و دیگر کشورهای غربی مهم است که بفهمند مردم ایران تا چه حد از نظر ارزش های آزادی و حقوق بشر و برابری و عدم تبعیض به آنها نزدیک اند. آنها متحدان طبیعی شما در کشور من هستند.. غرب طبیعی ترین نیروی متحد این ارزش ها را در ایران دارد، یعنی مردم ایران که تا بحال به تنهایی مبارزه کرده اند. لازم به یادآوری است که جنبش های بدون حشونت و بر پایهء مبارزهء مدنی، بعنوان ابزاری برای تغییر، نهایتاً با کمک جامعهء جهانی خصوصاً دموکراسی های غربی به پیروزی می رسند.

انقلاب در غیاب حزب‌ها و سازمان‌های چپ

ف.دشتی

این نوشته‌ی متمرکز است بر علل عقب ماندن احزاب و سازمان‌های چپ ایران از قیام ژینا. تحلیل و بررسی درونمانِ برخوردهای ایدئولوژیک این بخش قدیمی چپ ایران در حد توانایی ارایه می‌شود. نوشته با تبیین این انتظار پایان می‌یابد که مطالبات عدالت محور و آزادی خواهانه‌ی قیام ژینا، برای پس زدن اپوزیسیون راست افراطی خارج از کشور، و پیش راندن نیروهای دموکراتیک جامعه، باید در چارچوبی جدید از نهادی مردمی در شکل یک جبهه‌ی متحد خلق تبلور پیدا کند.

پيوندهای جنبش:

سایت حزب سکولار دموکرت ايرانيان

نشريهء «گيتی مداری» حزب

خبرگاه (خبرگزاری روزانهء حزب)

مجموعهء «روزگار آلترناتیو»

مجموعه «برای یک زندگی معمولی...»

پادکست های سکولار دموکرات ها

ويدئوهای کوتاه کلاس کادرسازی

ويدئوهای آموزشی

مفاهيم اصلی

کنگرهء سالانهء سکولار دموکرات ها

سايت سکولاريسم نو

سایت سکولارهای سبز ايران

بيانيهء پويشگری

اعلاميه دربارهء جايزهء صلح نوبل

«ماايرانی بی تبعيض میخواهيم»

پيمان نامهء عصر نو

بیانیهء جدایی کامل حکومت ومذهب

سایت ایرانسکوپ

موانع فرهنگی شکوفائی

نظام اجتماعی ایران

از دیدگاه تفکر سیستمی

گفتگو با مهندس جمشید قراجه داغی

زیر نظر اسماعیل نوری علا

https://www.mehripublication.com/

سه کتاب برای دانلود رايگان

مبانی سکولاریسم نو

سکولاریسم نو برای ایران

نوشتهء اسماعیل نوری علا

زندگی و روزگار مصطفی کمال آتاتورک

نوشتهء «لرد کین راس»

ترجمهء اسماعیل نوری علا

پيوند به نسخهء رايگان اينترنتی

خرید از انتشارات فروغ - کلن آلمان

«باشگاه ادبیات» را دریابیم!

«باشگاه ادبیات» در یک دهۀ گذشته برای نیل به اهداف خود صرفاً به امکانات مادی و فعالیت داوطلبانه موسس و مدیر آن و اندک کمک‌های داوطلبانه کتابخوان‌های داخل و خارج ایران وابسته بوده و بس. اما ادامۀ این راه به شکل سابق میسر نیست. چون نیروی جسمانی، درآمد و زمان موسس باشگاه محدود است و با توجه به بالا رفتن سن و هزینه‌ها روز به روز کاهش می‌یابد. از این رو برای ادامه کار، انتقال دست‌آورد یک دهه کار و کوشش به خانهء جدید، و از همه مهم‌تر راه اندازی و تکمیل چند پروژء بزرگ نیاز به همیاری داریم.

پیوند به کتاب

تاکتیک های مقاومت مدنی

در سدهء بیست و یکم