دربارهء
گرفتن کمک از خارجی ها
سام قندچی
دریافت کمک از دولتی خارجی مسأله ای خصوصی نیست که به عموم مردم
ربطی نداشته باشد. و می بایست از روز اول شفاف عمل می کرد. کسانی
که سفیر دولت های خارجی در میان ایرانیان هستند،
چه ايرانی باشند و چه بيگانه،
جایگاه
شان مشخص است و مشکلی هم نیست و نظیر دولت لویی شانزدهم فرانسه،
که بخاطر منافع فرانسه از انقلابیون آمریکا حمایت کرد، عالی است که
سفیران دولت
های خارجی از اپوزیسیون ایران حمایت کنند.
حتی
اینکه لویی شانزدهم در خود فرانسه به دلیل استبداد اعدام شد دریافت
چنین کمکی را
مورد پرسش قرار نمی دهد.
اما اگر انقلابیون آمریکا از لویی شانزدهم و سفیران
اش
«رهبر
جنبش آزادیخواهانه»ی
خود را می ساختند و شفاف عمل نمی کردند
اين امر
مایهء
خجالت می شد.
سيل
بزرگ از سوی ملت در راه است!
هاشم خواستار
نمایندهء
معلمان در کانون صنفی فرهنگیان خراسان
به
حاکمیت اخطار می کنم که حرکت های معلمان نم نم باران است،
سیل
بزرگ از جانب ملت در راه است.
معلمان حق
شان را گدایی نمی کنند،
حق گرفتنی
است.
سال 94،
سال 67 نیست که تعداد زیادی از زندانیان را بعد از قبول
قطعنامه قتل عام و در گور های دسته جمعی دفن کردند.
مردم،
و به خصوص معلمان،
به سرعت در مقابل زور گویی ها و ظلم ها واکنش نشان می دهند.
در کشور های
آزاد امثال معلمان که تظاهرات کرده و حتی شعار می دهند پلیس برای
حفظ
امنیت
شان در کنار تظاهر کنندگان هست که دیگران مزاحم آنها نشوند.
ولی در
کشور ما
نه تنها از پلیس،
که از نیروهای لباس شخصی که در بین
شان نوجوانان
15
تا
16
ساله نیز بودند
که هیچ گونه آموزشی ندیده و مسلما اشتباهات بزرگی انجام
می دهند برای سرکوب استفاده می کنند.
آن هم در تجمعی که سکوت است
.آیا
این پلیس و لباس شخصی ها خودشان ضد امنیت نیستند؟
اثرات نگاه
ایدئولوژیک بر آموزش و پرورش
گفتگو با اسداله
مرادی
نگاه
ستبر ایدئولوژیک حکومت به آموزش و پرورش به طور طبیعی نگاه از بالا
به پایین و آمرانه به آن را در پی دارد و آنگاه منطقاً آسیبهای
فراوانی از این دست به صورت زنجیروار بدنبال خواهد داشت؛ مانند
نگاه شدیداً تمرکزگرایانه به آموزش و پرورش و دیوان سالاری عریض و
طویل، سیاست زدگی، تصدی گری، عمل زدگی، نقد ناپذیری، تحول
ناپذیری، مشارکت گریزی، شکاف میان مدرسه و خانواده و در نهایت
آموزش و پرورش ناکار آمد و
آسیبزا.
دریغ
است ایران که ویران شود
کريم قصيم
نگاهی به تصاویر سیل و خرابی یکشنبه 28 ام تیرماه 94 در سوادکوه و
مسیر منتهی به چالوس نشان می دهد که شمال کشور نیز همانند دیگر
استانها، همه جا بی دفاع، قربانی سیلاب های ویرانگرست، سال هاست که
این تصاویر تکرار ، دهه هاست که وضع و حال وخیمترمی شود و سال به
سال دریغ ازپارسال. اما، نیم قرن پیش درشمال ایران اصلاً سیل نمی
آمد!، به سبب انبوهی جنگلها و نافذ بودن خاکهای جنگلی و ُتنک بودن
نسبی عرصه ها از ساخت و سازهای بی رویه و... دیگر امتیازات طبیعی
آن زمان حتی ریزش باران های چند روزه هم سیلاب نمی شد. اما اکنون-
در پی سی و شش سال جمهوری اسلامی-، وضع و حال طبیعت به شدّت فقیر و
فرسوده شده: به محض ساعتی ریزش "باران رحمت"، بلافاصله سیلاب به
راه می افتد و خرابی به بارمی آورد!
آلترناتيوسازی يعنی آماده شدن برای فردا
اسماعيل نوری علا
مشکل
اصلی اپوزيسون انحلال طلب، و آلترناتيوهای موجود در آن، نداشتن
«آينده نگری» است. کسی که فقط به امروز می چسبد قادر به کنترل فردا
نيست. بخصوص که «امروز» منشاء بی حرکتی، نوميدی، تفرقه و رقابت
مسموم در ميان اپوزيسيونی است که خود را برای «فردا» آماده نمی کند
و آنگاه، در فرا رسيدن هر فردائی، با پايبندی به تحليل های ديروزی
خود، از شراکت مؤثر در روند انحلال باز می ماند.
فايل
صوتی
◄
تصويری
|
◄
فايل پی.دی.اف
◄
دو
گزارش دربارهء سومين کنگرهء سکولار
دموکرات های ايران
گزارش اول: در برنامهء ياران عليرضا ميبدی
گزارش دوم: در برنامهء سعيد بهبهانی
از تلويزيون ميهن
جوانان
افراطی در برابر پدران سنتی
مهدی جلالی تهرانی
در اين مقاله به نقش نهادهای سنتی مذهبی،
و از جمله مرجعيت مستقل شيعه،
خواهم پرداخت.
توضيح میدهم که اين موج اسلام
گرايی که در منطقه میبينيم ـ
و بطور مشخص پديدهء
داعش ـ در امتداد چند دهه روند «نهاد زدايی مذهبی» شکل
گرفته
است.
همچنين استدلال میکنم که در وهلهی نخست برای
امنيت منطقه ـ و در تصوير بزرگتر، برای
تاسيس دموکراسیهای سکولار پايدار ـ تقويت
اسلام
گرايان معتدل، سياستی معکوس است.
در واقع تقويت اسلام سياسی است.در
حالی
که اسلام را بايد به نهادهای سنتی آن برگرداند.
البته چنين
چشم
اندازی به
سختی قابل رؤيت
است، اما هر تلاشی در اين زمينه مفيد خواهد
بود، و هيچ راهحل ديگری وجود ندارد.
یک
نان نسیه و صد گرسنه!
شهباز نخعی
با
انجام توافق هسته ای، یا به عبارت دقیق تر "برنامهء جامع اقدام مشترک" – که مخفف آن "برجام" خوانده می شود – در
هفتهء گذشته بین نمایندگان حکومت آخوندی و کشورهای موسوم به 1+5،
مردم ایران به حق توقع و انتظاردارند که گرهی از کار فروبسته معیشت
شان گشوده شود و بتوانند نفس راحتی بکشند. به ویژه آن که همین دو
سه هفته پیش شیخ حسن روحانی ایجاد
هرگونه دگرگونی اقتصادی، رفع معضل بیکاری، گره های کور زیست
محیطی و... را به انجام توافق هسته ای موکول کرد. اما، به نظرمی
آید که تحقق این توقع و انتظارهای به حق چندان هم آسان یا حتی ممکن
نباشد.
دولت
سکولار و جامعه سکولار؛ کدام یک؟
کورش اعتمادی
اين
داوری بعهده همه ما است. همه ما که مدعی سکولاریسم و استقرا
دمکراسی نوین در کشومان هستیم، که تا چه محدوده ای برای تحقق آرمان
های دمکراسی خواهانه مان پا پیش خواهیم گذاشت و شهامت بیان حقایق را داریم؟
سکولاریسم هنوز گفتمان نخست در درون جنبش دمکراسی
خواهی در مقابله با حکومت دینی و ایدئولوژیک حاکم بر کشورمان است.
گفتگو پیرامون مفهوم واقعی سکولاریسم در همهء ابعاد آن راست آزمایی
است برای درک منطقی و صحیح از مفهوم سکولاریسم و متمایز کردن صفوف
سکولار دمکرات
هاd
واقعی از مدعیان غیر راستین آن.
شاهین فاطمی
صبح زود روز دوشنبهء گذشته در رسانه ها اعلام شد که سرانجام «سران
اروپا» مشکل یونان را حل کردهاند و روز بعد،
سهشنبه، همان رسانهها مژده دادند که
سرانجام بر سر مسئله هستهای ایران هم مشکل حلشده است زیرا «پنج
بهاضافه یک» با جمهوری اسلامی اعلام حصول توافق
کردهاند. در نتیجه روز دوشنبه مانوئل
والز، نخستوزیر فرانسه، نقش رئیس خود، فرانسوا هُلاند، را
در به سرانجام رساندن معضل یونان «تاریخی» خواند و
روز سهشنبه روزنامههای دولتی در تهران
محمدجواد ظریف را با امیرکبیر مقایسه کردند! احتمالاً
از آنجا که سرعت انتقال خبر در «جهان مرتبط»
برقآسا شده است، معلوم میشود معیار
مقایسهها و قضاوتها نیز در فضای مجازی «رقیقتر» شدهاند.