تأسيس: 14 امرداد 1392،  در نخستين کنگرهء سکولار دموکرات های ايران  (همزمان با 107 مين سالگرد مشروطه)    |   ناشر: نهاد هماهنگی جنبش       سردبير: اسماعيل نوری علا  

ما با مذهب و عقيدهء هيچکس سر دعوا نداريم اما حضور مذهب و ايدئولوژی هيچکس را در قانون اساسی و نهادهای حکومتی  نمی پذيريم. همچنين، از آنجا که حکومت اسلامی مسلط  بر ايران را قانونی نمی دانيم، طبعاً، در خارج کشور، از آن مطالبه ای هم نداريم؛ و به همين دليل قرار نيست  نام هيچ يک از اعضاء جنبش در زير نامه هائی که خطاب به گردانندگان رژيم نوشته می شوند ديده شود. اما، در عين حال، ما از همهء مطالبات بر حق هموطنان داخل از غاصبان حکومت مسلط بر کشورمان حمايت می کنيم

پيوند به پايگاه رسمی کنگرهء سالانهء سکولار دموکرات های ايران

جمعه 6 تا يک شنبه 8 شهريور ماه 1394 ـ  28 تا 30 ماه اگوست 2015

ه

جستجو در سايت

تماس با سردبير

آرشيو صفحات اول سايت

آرشيو کلی مقالات  

آرشيو بر حسب نام نويسندگان

بيانيه های سازمان های ديگر

گنجينهء «سکولاريسم نو»

ويدئوهای آموزشی

در اين پايگاه،

به احترام «جمهوريت»،

هر کجا سخن از حکومت

 مسلط  بر ايران پيش آيد،

 واژهء «جمهوری» به

 «حکومت» تبديل می شود.

پيمان نامهء عصر نو

نهاد هماهنگی جنبش

اساسنامه

هيئت دبيران

  شورای مشاوران جنبش

برگ تقاضای عضويت

ای ميل:

iranian.sdmcc@gmail.com

باشگاه لوس آنجلس

باشگاه هلسينکی

کنگره سکولار دموکراتهای ايران

در فروردين ماه 1392 چند تن از معتقدان سکولار دموکراسی بر آن شدند تا، در 14 مرداد آن سال، که صد و هفتمين سالگرد انقلاب مشروطه ايران بود، با کمک مالی عده ای از هواداران، امکان گرد همائی ساليانهء گسترده ای را با نام «کنگرهء سکولار دموکرات ايران» فراهم آورند. بدين منظور سندی به نام«پيمان نامهء عصر نو» تهيه و بوسيلهء بيش از 150 تن از فعالان سياسی به امضاء رسيد و بر بنياد آن نسبت به به تشکيل کنگره های ساليانهء سکولار دموکرات های ايران اقدام شد.

پيوند به پايگاه رسمی کنگره

اعلاميهء جهانی

حقوق بشر

و پيوند به يک ويدئو

به قلم حميد شوکت

سناریوهای احتمالی برای جانشینی خامنه‌ای

ترجمه و تحقیق: محسن بهزاد کریمی

رژیم ایران برای بقای خود در دوران پسا خامنه‌ای چاره‌ای جز میدان دادن به نسلی جوان‌تر از معتقدین به نظام  اسلامی ندارد؛ نسلی که  دیگر خواهان  پشت سر گذاشتن سلسله مراتب و پیمودن حلقه ‌های قدرت به صورت سنتی نیست؛ نسلی که دیگر برگ برنده‌اش شرکت  در «حماسهء دفاع مقدس» هم نیست و در مسیر انقلاب از «یاران امام» نيز نبوده است. در این راه، از اکنون تا زمان مرگ خامنه‌ای، رقابت سختی بین مدعیان رهبری و هم ‌فکران آنها جریان خواهد داشت.

روابط با لندن؛ بازگشت با احتیاط

رضا تقی زاده

بریتانیا، بخصوص در فقدان مناسبات سیاسی تهران-واشنگتن، و در وضعیت ادامهء بحران امنیتی در عراق، جنگ داخلی سوریه و ادامهء حکومت داعش، مایل به داشتن کانال ارتباطی مستقیم با تهران است، هر چند که شرایط را هنوز برای از سر گیری مناسبات گسترده تر تجاری، بخصوص سرمایه گذاری در بخش نفت و گاز مساعد نمی بیند. تصمیم به نزدیکی بیشتر همکاری های لندن با تهران طی چند ماه آینده بی شک تحت تاثیر دو مولفه بیش از عوامل دیگر خواهد بود: هموار شدن مسیر اجرای توافق اتمی چهاردهم ماه ژوئیه و همچنین نتیجهء انتخابات مجلس شورای اسلامی در اسفند ماه.

«مشکل» ما بزرگ تر از نواب صفوی و مؤتلفه است!

دلسوز ايران

«تئوری توطئه» اغلب کار «توطئه گرانی» است که آن را بخاطر منافع خودشان به جان مردم می اندازند. مثلاً، اين روزها، برخی از به اصطلاح «تحليل گران» می خواهند همهء «بنیادگرایی اسلامی» را به نواب صفوی تقلیل دهند، و سپس او را پیوند بزنند به خمینی و آوردن او بوسيلهء امپرياليسم غرب و، با توقف در اين «ريشه»، و نشان دادن به اين نشانی که «خمینی هیچ وقت به باند مؤتلفه میدان نداده است» نتيجه بگيرند که اينها اگر نبودند اتفاق پاريس و نشريهء شارلی ابدو هم پيش نمی آمد و، پس، اين اتفاق هم کار خود امپرياليست ها است! اما بد نيست با اين متفکران پرسشی چند را مطرح کنيم.

جنبش خزینه!

منبع: عصر ایران

در طول تاريخ معاصر کشورمان، جنگ «دين کاران فرقهء شيعهء اماميه»، که خود را «علماء» (به معنی صاحبان علم!) می خوانند، با مظاهر تمدن بشری جلوه های گوناگونی داشته است. اين "علماء!" از مدرسه رفتن دختران و تاسیس مدرسه مدرن گرفته تا تأسیس رادیو و تلویزیون و تریبون و اصولاً هر ابزاری که نیاز بشر امروز و نشانهء پیشرفت بود دخالت می کردند و از قرآن و دین مایه می گذاشتند و آنها را خلاف شرع و خلاف احکام الهی اعلام می کردند و بقیه را غربزده و طاغوتی اعلام «می فرمودند!»؛ اما شايد شرح مخالفت آنها با «دوش حمام» که «جنبش خزينه» نام گرفت موضوع را روشن تر کند.

چند قدم مانده تا کره شمالی؟

شاهین سرتیپی

رژیم‌های ديکتاتوری همواره در حال زهرچشم گرفتن و تولید بهانه برای نمایش اقتدار و سرکوب هستند. این نوع دروغ ‌پراکنی‌ها از ابزار عمدهء جنگ‌های روانی به شمار می‌روند. همان طور که کمپین ‌های آزادی‌ خواهانه با راهکار مبارزه بدون خشونت به مقابله با دیکتاتوری‌ها می‌پردازند، دیکتاتوری‌ ها نیز از ابزار خود برای درهم شکستن  تشکل‌ها و هموندی‌های اجتماعی استفاده می‌کنند تا اعتماد به نفس شهروندان در حرکت‌های گروهی و پیروزی‌های جمعی را، از جمله در مسابقات محلی و سراسری، در هم بشکنند.

مشيت خدا تعجب ندارد!

(از محموعهء «نامه ای از لندن»)

علیزاده طوسی

سلام. حتماً شما هم وقتی شنیدید که در جایی از این دنیای درندشتِ آشفتۀ بی نظام، یکی از مقامات مسئول دولتی در مورد مرگ دو زن در یک آتش سوزی گفته است: «خواست خدا و مشیت الهی این بوده است که این دو خانم جان خود را از دست بدهند»، مثل این بندۀ حقّ اصلاً تعجّب نکردید. مشیت خدا که تعجّب ندارد: «هرچه خدا خواست، همان می شود!»

کو چشم بينا؟

حمید رضا رحیمی

فدوی بارها گفته است و می گوید: عیب می جمله بگفتی، "ضررش" نیز بگوی!.. آخر این که نمی شود که شمای ضد انقلاب گرامی، بعلت تنفر مبسوطی که از حضرات دارید، دائماً بر این باور باشید که جامعهء شکوهمند اسلامی ما، به یُمن تصرف عُدوانی برادران، کثرالله امثالهم، مظهر و شاخص عقب ماندگی در جهان  امروز است!، و در هیچ عرصه ای پیشرفت نداشته است. آخر این چه فرمایش بی پایه ای ست؟ لطفاً تنفرتان را از برادران، موقتاً هم که شده، کنار بگذارید و قدری به دور برتان نگاه کنید تا بعرض فدوی دایر بر اینکه ما در برخی عرصه ها سرآمد هستیم، برسید... بعنوان مستوره یک فقره پیشرفت چشمگیر مان را ملاحظه کنید تا "اعدام" شود هر آنکه نتواند دید!

پيامبران سيارهء جديد ميمون ها

اسماعيل نوری علا

در اين مقاله می کوشم به مخاطراتی اشاره کنم که نشانه هاشان را می توان  از دل مباحث علم نوينی به نام «آينده نگری» استخراج کرد. اين «آينده نگری» اگرچه با «پيش بينی» از يکسو و «برنامه ريزی»، از سوی ديگر، همسايگی دارد اما از نوعی «جبر فن سالارانه» نيز حکايت می کند که در سايهء آن همهء مفاهيم پيش بينی و برنامه ريزی ابعادی هستی شناختی می يابند و از ماجرای دردناکی حکايت می کنند که همچون يک «سرنوشت محتوم علمی» پيش روی انسان امروز ايرانی نشسته است.  

فايل صوتی       فايل تصويری     |     فايل پی.دی.اف

ضرورت وجودی جنبش سکولار دمکراسی

کوروش اعتمادی

حوزهء قدرت متعلق به نیروهای سیاسی درون جنبش سکولار دمکراسی است و نه خود جنبش سکولار دمکراسی. از این منظر جنبش سکولار دمکراسی آلترناتیو حکومت اسلامی است. آنچه که آرمان نهایی و همیشگی جنبش سکولار دمکراسی میباشد، پاسداری از دمکراسی و سکولاریسم و پیشبرد روند سکولاریزه کردن سیاست و جامعه میباشد که مبادا روزگاری دیگر جامعه و مردم در بند یک استبداد سیاسی اسیر گردند. این امر تنها خارج از حوزهِ قدرت، همچون یک اپوزیسیون مادالعمر سکولار دمکرات ممکن است. بدین دلیل جنبش سکولار دمکراسی نه تابع قدرت است و نه تابع ایدئولوژی سیاسی خاصی خواهد شد و نه تعلق خاطری به یکی از طبقات اجتماعی خواهد داشت. آنچه که برای جنبش سکولار دمکراسی هدف محسوب میشود؛ استقرار دمکراسی برای عموم آئین ها و اندیشه های سیاسی و بازداری آنها در تحمیل خود بر جامعه میباشد.

بدتر از دروغ!

شهباز نخعی

شیخ حسن روحانی مصداق "نیمه حقیقت بد تر از دروغ" است. با آنکه وجه مشترک "نيمه حقيقت" و "دروغ" فریبکاری است، اما دروغ، به دلیل ماهیت بدگمانی برانگیزی که دارد، به مخاطب هشدار می دهد و او را هشیار می کند. "نیمه حقیقت" اما از این بابت متفاوت و، به خاطر لعاب و جلوهء حقیقتی که در آن است، عیار باور پذیری آن بالاتر و ضریب فریبکاری اش بیشتر است. با این حال، به خلاف دروغگویی که به آسانی از همه کس ـ حتی کودک دو ساله ـ بر می آید، گفتن "نیمه حقیقت" به شکلی موثر مستلزم داشتن تردستی و مهارت خاص و مصداق زبانزد "دزد با چراغ" است.

بنیادگرایی اسلامی در خاورمیانه، اوج یا حضیض؟

وقتی از تحلیل تاریخی بلند مدت سخن می گوییم به این معنا است که یک بی نظمی و آشوب سیستمی ممکن است صد یا صد و پنجاه سال طول بکشد. در مورد خاورمیانه اسلامی این آشوب سیستمی از حدود دو یا سه دهه پایانی قرن نوزدهم آغاز شده و از پایان دهه هشتاد قرن بیستم بدین سو به اوج خود رسیده است. در طول این صد و بيست سال، گستره و شدت عمل بنیادگرایی با درجه تغییر و استحاله فرهنگی اجتماعی سیستم متناظر بوده است. در پایان قرن نوزدهم تنها محفل های کوچک فکری بنیادگرا وجود داشتند، چند سال پس از پایان جنگ جهانی اول به تدریج احزاب و گروه های سیاسی بنیادگرا پدید می آیند و بالاخره از آغاز دهه هشتاد میلادی حرکت توده ای و مسلحانه برای کسب قدرت و اجرای شریعت آغاز می شود.

هزینهء رسيدن به دموکراسی چقدر است؟

آريو شعباتی

حرکتی نیاز به سرمایه دارد. حتی برقراری حکومت سکولار دموکراسی! تصور سرمایه ‌داران بیشتر ناشی از تبلیغات «به نژاد مداران» (یوگنیسیست ها) ست: اینکه جمعیت بیشتر یعنی زندگی بدتر. اینکه مردم خاورمیانه به لحاظ ژنتیکی فاقد توانایی های برقراری حکومت سکولار دموکراتیک هستند. اینکه یک کشور دیکتاتوری درآمد بیشتری برای کشورهای دموکراتیک ایجاد می کند تا وقتی که خود دموکراتیک باشد. ما باید با این طرز تفکر مبارزه کنیم، چرا که اقتصاد دانان چیز دیگری می گویند.

آقای اوباما، جنگ تنها آلترناتیو نبود!

شیرین طبیب زاده

آلترناتیو دیگری هم، آقای اوباما، در مورد کشور من ایران وجود داشت: تغییر رژیم در زمانی که تحریم‌ها دمار از روزگار حکومت اسلامی برآورده بود و رژیم به دریوزگی و پریشان‌ حالی افتاده بود و در حال فروپاشی بود- به دست مردم ایران - و احیاناً با پشتیبانی معنوی کشورهای مثلاً متمدن غربی. شاید تنها اگر شما و متحدان تان دست از حمایت آشکار و پنهان تان از حکومت اسلامی بر می‌داشتید، مردم خود می‌دانستند چگونه از پس این رژیم تبه کار بر آیند و بدون شک این پیروزی- پیروزی یک نیروی دموکراتیک سکولار در ایران - می‌توانست بر تمامیت روند حوادث در تمام منطقه تأثیر گذار باشد.

در خِرَد وَرزی جنگ ‌افروزان

مزدک بامدادان

یکی از سخنانی که بر زبان همهء «هواداران پیمان ‌نامه هسته‌ای» (از اپوزیسیون گرفته تا اوباما و روحانی و دستگاه تبلیغات حکومت اسلامی) با بسآمد بسیار روان می‌شود، این است که جایگزین این پیمان، جنگ و ویرانی ایران می‌بود. از نگر من این دروغی بسیار بزرگ و ساختهء سردمداران حکومت اسلامی و اروپا و امریکا، و پرداختهء رسانه ‌های سخن ‌پراکنی ایرانی و بیگانه است، که شوربختانه از سوی بخشی از اپوزیسیون، بی‌اندیشه و ژرفنگری، واگویه می‌شود و برخی تا بدانجا پیش می‌روند که دم از «بر سر عقل آمدن» رژیم ولایت فقیه می‌زنند.

نادیده گرفتن نقش مردم و الزامات مبارزه از راه سکولاریسم

محسن ذاکری

این نوشتار حاصل این پرسش است که در ادامه و پس از توافق هسته ای چه باید کرد؟ راه درست برای مبارزه با استبداد حاکم بر  کشورمان چیست؟  چه در راه است و چه چیزی  می تواند دردور شدن سرنوشت ما ایرانیان از رسیدن به دموکراسی و مدرنیته بازی به سزایی بنماید؟ بویژه که از سوی دوستی مورد مواخذه و سرزنش قرار گرفته ام کهچرا آخرین گفتگوی اسماعیل نوری علا با تلویزیون میهن را در فیس بوک و با تعریفی اینگونه که «یاد بگیریم تفکیک علوم، کارشناسی و تبحر یعنی چه!» را انتشار داده ام. 

 

کنگره سکولار دموکرات ها

   

 

   

 

© 2015 ـ Iranian Secular Democracy Movement - iraniansdm@gmail.com - Fax: 509-352-9630

 

HHHH                                         99999