«موافقت نامه»، هزینه‌ها، راهگشائی و آزادی‌ها
محسن قائم مقام
مجیزگویان رژیم انواع و اقسام به شکل شعرای دربارهای گذشته به «ثنا
خوانی» پیروزی در مذاکرات و قرارداد پرداخته‌اند. آقای جواد ظریف
وزیر خارجه از حضور سیاسی مردم ایران در فضای مذاکرات صحبت می‌کند
که تحریف واقعیات است. ایشان حضور امروز مردم را با دوران‌های
باشکوه گذشته، همچون دوران مشروطه و نهضت ملی ایران در یک سطح قرار
می‌دهد، تو گوئی این مردم‌اند که در پشت این حکومت ایستاده‌اند. و
یا بسیاری از دست اندرکاران کوچک و بزرگ و سینه زنان رژیم، چه
معتقدان واقعی ایشان و چه آنها که روزیشان از این چشمه می‌رسد، چه
آنهائی که باز فکر می‌کنند می‌توانند حکومت را از راه تحبیب و
تشویق به راه «راست» سوق دهند، در حالی که مثل گذشته خود را «چپ»
می‌دانند، در معرکهء «پیروزی» داد سخن سر داده‌اند. سی سال به
بیراهه بردن مملکت را فراموش می‌کنند و بیدرنگ لحظه تسلیم را
پیروزی می‌خوانند.
پیام
به مناسبت 16 آذر، روز دانشجو
رضا شهابی، کارگر و دانشجوی دربند
و عضو هیئت مدیره سندیکای شرکت واحد
من
در حالی با شما سخن می گویم که هر چند به دلیل شغلم، موقعیت طبقاتی
ام و بسیاری مسائل اجتماعی دیگر توفیق حضور در محیط دانشگاه را
نداشتم، اما با تمامی مشکلات اجازه ندادم که عنصر تحصیل به تمامی
از زندگی من رخت بر بندد و به این ترتیب از همین داخل زندان اقدام
به ادامه ِ تحصیل در مقطع لیسانس نمودم.
این اشاره از آن بابت بود که بگویم من به عنوان یک فعال کارگری که
عضو هئیت مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه
می باشم، مایلم تا در این روز دانشجویان را در مقام یک کارگر و در
عین حال کارگران را در مقام یک دانشجو مورد خطاب قرار دهم.
اپوزيسيون در اغما
جمعه گردی های اسماعيل
نوری علا
تا «استقرار سکولار دموکراسی در ايران» چقدر راه است؟ چقدر زمان می
برد تا در ايران نيز حکومتی غير مذهبی برقرار شود و شهروندان اش بر
حسب اعتقادات شان در تور مرتبه بندی حقوقی گرفتار نباشند؟ اين پرسش
ها از دل های شکسته در انقلاب 57 و ذهن های کاوندهء راه های نجات
ايران از سايهء شوم حکومت ايدئولوژيک ـ مذهبی 35 سال اخير بر می
آيد؛ پرسش هائی که اغلب معلوم نيست به کجا بايد بردشان و چه کسانی
را مورد خطاب شان قرار داد.
پيوند برای شنيدن و دانلود
فايل صوتی
با صدای سعيد بهبهانی
◄
گفتکوی سعيد بهبهانی از تلويزيون ميهن با اسماعيل نوری علا
اصلاح‌طلبی و ابتذال تئوریک اپورتونیسم
پویان دریابان
توافق قدرت‌های غربی و جمهوری اسلامی در مذاکرات اتمی فضایی برای
اصلاح طلبان حکومتی و دنباله‌های اپورتونیست شان در اپوزیسیون که
هرگز نتوانسته‌اند ناف شان را از پیکر جمهوری اسلامی ببرند فضایی
فراهم کرده تا با ذوق زدگی به ارائهء تحلیل‌های سبک و بی‌مایه در
جهت اثبات ظهور یک جمهوری اسلامی دمکراتیک شدت دهند. مصاحبه ها و
نوشته های فرخ نگهدار، گنجی، علیجانی، رحمانی و بهنود و شرکاء
همگی این خط را دنبال می کنند. اما فقدان تئوری و مبنای علمی مخرج
مشترک همه این تحلیل‌هاست.
اتحاد برای پیشبرد یا اتحاد برای پسرفت؟
کاربست زبان روان و بسامان، و بیان روشن در ارائۀ اساسنامۀ یک جنبش
مترقی اهمیت فراوان دارد. داشتن منطق استوار و روشن در بیان، یکی
از مهم‌‌ترین ویژگی‌های اساسنامه است. این منطق باید در شکل،
ساختار و محتوای اساسنامه بازتابی کامل یافته باشد. وجود هر گونه
گسیختگی بیانی و نفوذ هر گونه خلل در ساختار اساسنامه نشانۀ
گسیختگی و خلل در تفکر، محتوای کار، استراتژی و تاکتیک آن جنبش
است. اساسنامه در عین حال باید تهی از هرگونه تکرار مکررات باشد،
چه تکرار نشانۀ دوباره‌کاری‌های بیهوده توسط آن تشکیلات است.
به
مناسبت 13 آذر روز مبارزه با سانسور
بیانیهء کانون نویسندگان ایران
وزیر ارشاد در شروع کار خود به صف منتقدان سانسور پیوست و با این
کار نشان داد که ادامهء سانسور به شکل موجود برای حاکمیت بسیار سخت
شده است. گرچه به زودی معلوم شد که ژست انتقادی ایشان نمایشی بیش
نیست، با این حال با برخاستن صدای انتقاد از تریبون دولتی آواهای
در گلو ماندهء بیشتری در جامعه طنین انداز شد. گزارش و خبر و مقاله
و مصاحبه در بارهء سانسور در نشریاتی به چاپ رسید که تا پیش از این
حتی واژهء سانسور را به کار نمی بردند. نامهء سرگشادهء دویست و
چهار نویسنده به وزیر ارشاد در این دوره منتشر شد.
محمد رضا خاتمی رأی های خورده شده و خون های ریخته شده را بخشيد!
در گفتگو با روزنامهء اعتماد
نظر
سايت اخبار روز: رای های خورده شده ی مردم، خون های ریخته شده بر
زمین، زندگی هایی که در کهریزک و اوین و گوهردشت و ده ها زندان
بانام و بی نام دیگر بر باد رفت... این ها بخشی از «طلب» مردم
ایران از حکومت در سال 88 و وقایع بعد از آن است که به ثبت رسیده
است. اکنون محمدرضا خاتمی می گوید: اصلاح طلبان این طلب ها را
بخشیده اند. او هر چند می گوید که اصلاح طلبان از آرمان هایشان
گوتاه نیامده اند، اما می افزاید آن ها «واقع گرا» شده اند، خواست
های خود را محدودتر و کوچک تر کرده اند و حاضرند همچنان صبر کند.
نخود
سیاهِ منشورحقوق شهروندی با چاشنی اعدام!
