هیئت پارلمانی اروپا شرط دیدار خود از ایران را دیدار با دو تن از مخالفین مدنی، که پیش تر جایزه ای برای ها اختصاص داده بود، دانست. رژیم نیز از روی «درماندگی» این شرط را پذیرفت و به آن تن داد. پس از این، بخشی از حاکمیت، از جمله برادران ریز و درشت لاریجانی ها که بر مناصب گوناگون تکیه زده و به حکومت رنگ لاریجانی داده اند، به فحاشی های مضحک و بی اثر علیه اروپایی ها دست زدند. این در حالی است که تحریم های فلج کنندهء اقتصادی علیه حکومت اثر خود را گذاشته و دولت روحانی مأموریت دلالی برای حکومت را بر عهده دارد تا سرعت تحریم ها را کاهش بدهد. غرب نیز به این وضعیت بحرانی رژیم آگاه است و پیام نرمش قهرمانانهء آقا را بهتر از ما درک کرده است. و به همین دلیل سعی می کند با گسترش روابط اقتصادی با این حکومت درمانده اما، سایر شرایط چهار گانه، از جمله بهبود وضعیت حقوق بشر در ایران، را در متن مذاکرات بگنجاند. بنابراین، همان گونه که در مطالب پیش نیز گفته بودم، رژیم اسلامی با پذیرش تسلیم نامه ضعیف تر می شود و شد. بخشی از اپوزسیون اما، ناتوان از درک شرایط جدید، دیدار هیئت پارلمانی اروپا با دو فعال مدنی را، از روی بدبینی های همیشگی حاکم بر ذهن تاریخی بخشی از ملت ایران، تحلیل کرده و آن را ظاهر سازی اروپایی ها و یک دیدار تشریفاتی به نیت ایجاد پوششی برای تأمین منفعت های اقتصادی غربی ها تلقی می کند. باید به این دوستان گفته شود که وضع این ها خراب است و عربده های برخی از صاحب منصبان شان را نه از روی قوت که به دلیل ضعف مفرط ان ها بدانید. اگر حتا رژیم با ابزار سرکوب جنبش سبز را به نقطهء صفر کشاند، در این مورد اما امکان برگشت دادن مسائل به دوران پیش وجود ندارد. برای این که این بار نه با معترضین در خیابان ها که با قدرت های بزرگ جهانی بر سر میز مذاکره روبرو است.

در ماه های اخیر اغلب جراید و رسانه ها بسیج شده اند تا به افکار عمومی بقبولاند که "دولت جدید روی کار آمده در ایران" با "دولت قبلی" فرق می کند و اهل تعامل، گفتگو و سازش است. حتا گاهاً سخن از مقایسه روحانی با گورباچف به ميان می آيد. در اين ميانه، مقدم بر هر کس، آنانی می توانند چهرهء اصلی این رژیم را نشان دهند و ابعاد کاملاً متفاوت حکومت اسلامی و سیستم سیاسی اش را توصیف و تحلیل کنند که خود را «روشنفکر» می دانند اما، متأسفانه چنين نيست. برای نمونه، در اين مقاله قصدم پرداختن به نوشته های يک روشنفکر دانشگاهی به نام خانم پروفسور کتایون امير پور است.

باز- واژگون گوئی تاريخ معاصر

در این سی و چند سال بعد از انقلاب، چندین سریال تاریخی- سیاسی ساخته شده است. تم ثابت این سریال ها، از کلاه ‌پهلوی گرفته تا کیف‌انگلیسی، این است که روحانیون همه در حال مبارزه بودند، کراواتی ها همه دزد و نوکر استعمار بوده‌اند و همه مشکلات کشور در قبل از انقلاب ناشی از انگلستان و آمريكا و فراماسونری است. این تم ثابت این سریال هاست و در تمام آنها تکرار شده است: آمريكا و انگلیس همه را خریده اند الا روحانیت. این سریال اثر گذار نخواهد بود و به اصطلاح نمی‌گیرید...