جنبش سکولار دموکراسی ايران

يک شنبه 29 دی ماه 1392 ـ 19 ماه ژانويه 2014 سردبير: اسماعيل نوری علا

	شرح تصوير شير و خورشيد \| نظرات خوانندگان \| مکاتبه با سردبير \| پيوند به گنجينهء مقالات پايگاه سکولاريسم نو◄
	آرشيو کلی مقالات \| فهرست نام نويسندگان و مطالب شان \| بيانيه ها و اخبار سازمان های سياسی و اجتماعی
	آرشيو روزانهء صفحهء اول سايت \| آرشيو عکس ها و طرح ها \| جستجو در سايت

سود و زيان انرژی اتمی، در سنجشی مقايسه ای

دلسوز ايران

فرض کنیم حق با اینها باشد و ج.ا. 170 میلیارد دلار را در کار انرژی اتمی هدر داده باشد! اما آيا، با ادامهء روش های قبلی خود، می تواند در برابر جهان بایستد و به بمب اتمی دست یابد؟ آيا روسیه و چین تا ساختن بمب اتم از انها حمایت می کنند؟ هزینهء این «ایستادن» از آن 170 میلیارد دلار چقدر بیشتر است؟ آیا رژيم با همین تحریم ها، و نيز موش دوانی 12 میلیارد دلاری روسیه و چند هزار تن گندم آلمان و...تا چند سال ديگر می تواند و باید از فروش نفت صرفنظر کند؟ آيا رژيم بايد، به دلیل خطرات امنيتی ناشی از «مقاومت» اش!، آن چندر غاز طمع کارانهء روس ها را صرف خرید سامانهء موشکی! و نيز نیروگاهی که هرگز راه نمی افتد بکند، و یا برای حفظ اسد و حزب الله و حماس ولخرجی کند؟

عمرمان را گروگان گرفته‌اند

گزارش بازداشت مهندس حشمت طبرزدی

گزارشگر: محمد رضا یزدان پناه

دربارهء دستگيری مهندس حشمت طبرزدی

گفتگو با حسين طبرزدی

در برنامهء افق صدای امريکا

گذشته، حال و آيندهء من

گفتگوی نشريهء سکولاريسم نو با مهندس طبرزدی

در بهمن 1387 ـ ژانويۀ 2009

پروژه: وفاق ملی‌

پیمانکار: روحانی

تاریخ تحویل: 22 بهمن 1392

ناشناس: من احساس می‌‌کنم پروژهء زیرکانه‌ای کلید خورده است و کلید آن در دست کلید به دستی‌ است که کلید زندانی را که خامنه ای در آن حبس است را در دست دارد. بنده حدس می‌‌زنم که خامنه ای، رفسنجانی، روحانی و سپاه بر سر پروژهء وفاق ملی‌ به توافق رسیده اند، به این صورت که به زودی بوق و کرنا راه خواهند انداخت که زمان آشتی‌ بین همهء جناح‌های نظام دوست بر علیه نیرو‌های برانداز فرا رسیده است. رهبر با درایت اعلام عفو عمومی‌ برای همهء فتنه گران ریز و درشت، از موسوی گرفته تا مردم عادی که "اشتباه کردند و به خیابان آمدند"، خواهد کرد و خواهد گفت که حالا که قدرت‌های غربی در مقابل ایران تسلیم شدند دیگر کشور در شرایط اضطراری نیست و دیگر نیازی به حصر موسوی و کروبی نیست. و صد البته، این خبر خوش در آغاز دههء فجر و یا روز 22 بهمن اعلام خواهد شد تا هر گونه ابراز شادی از جانب مردم به خاطر آزادی موسوی و کروبی به حساب شادمانی از بابت سالگرد انقلاب شکوهمند اسلامی نوشته شود. و باز هم البته بهانهء تمام تدابیر امنیتی کنترل جمعیت در آن روز‌ها محافظت از جان انبوه جمعیت انقلابی‌ در مقابل خطرات تروریستی خواهد بود. منطق من برای پیش بینی‌ فوق بسیار ساده است. حکومت مجبور است آنها را آزاد کند فقط نمی داند کدام زمان کمترین هزینه را برای نظام خواهد داشت. شما فکر نمی‌کنید 22 بهمن 1392 بهترین زمان برای این کار است؟

به علف های هرزه‌ه اجازهء رشد ندهید

سيد علی خامنه ای

سيد علی خامنه ای، در دیدار رئیس و شورای عالی انقلاب فرهنگی، دربارهء لزوم حراست از فرهنگ عمومی از آنچه «علف‌های هرز» خواند، چنين گفت: «ما اگر چنانچه به یک باغبان و بوستان بان ماهر و زبده می‌گوییم که علف هرزه‌های این باغ را جمع کن، معنای آن این نیست که از رشد گل های این باغ می‌خواهیم جلوگیری کنیم یا به آنها دستور بدهیم؛ نه، شما اجازه بدهید گل های معطر و خوشبو طبق طبیعت خودشان، طبق استعداد خودشان، از آب و از هوا استفاده کنند، از نور خورشید استفاده کنند، رشد کنند؛ اما در کنار آنها علف هرزه‌ها را هم اجازه ندهید که رشد کنند؛ اگر این بود، مانع رشد آنها می‌شود. اینکه ما گاهی با بعضی از پدیده‌های فرهنگی بجد مخالفت می‌کنیم و انتظار می‌بریم از مسئولان کشور- چه مسئولان فرهنگی، چه غیر فرهنگی- و از این شورا که جلوی آن را بگیرند، به خاطر این است؛ یعنی معارضه با مزاحمات فرهنگی هیچ منافاتی ندارد با رشد دادن و آزاد گذاشتن و پرورش دادن مطلوبات فرهنگی.»

پیامبر دستور به قتل شاعران مخالف داده است

رحیم پور ازغدی، عضو شورای انقلاب فرهنگی

به گزارش مهر، جلسه سخنرانی حسن رحیم پور ازغدی، که از نه سال پیش به حکم علی خامنه ای رهبر جمهوری اسلامی به عضویت شورای انقلاب فرهنگی در آمده است، با موضوع «مفهوم یابی اسلامی» در سینمای دینی، در سالن شماره یک سینما فلسطین برگزار شد. او در بخشی از سخنان خود گفت: «من معنی این جمله را [که حسن روحانی در تالار رودکی گفته بود] نمی فهمم که هنر ارزشی و ضد ارزشی وجود ندارد! یعنی سینمایی که مروج شرک و خرافه است با سینمایی که مروج توحید و عبادت مساوی است؟ بعضی ها اصلاً به این چیزها فکر نمی کنند، به دنبال چیزی هستند که برایش کف بزنند، اینها دغدغه حقیقت ندارند، دغدغه ریاست دارند. اما انبیا دغدغه حق و باطل داشتند... طبق فرهنگ قرآن، شعرا و هنرمندان دو دسته اند، یک دسته اهل اغوا هستند و یک دسته هستند که استثنا می شوند و دنبال ترویج حق و عدل و دفاع از مظلوم اند. آیا شعر دعبل و شاعران انقلابی با شعر شاعران درباری نوکران حکومت مساوی است؟ یکی کردن اینها درست در مقابل خط امام و خط انقلاب و خط انبیا قرار دارد... پیامبر عد از فتح مکه همه را بخشید به جز شاعرانی که شعر مبتذل و توهین آمیز حتی در مورد بدن و چهره زنانی که به اسلام پیوسته بودند می سرودند. پیامبر در مورد اینها گفت هر جا که هستند آنها را به قتل برسانید ولو اینکه به پرده کعبه آویخته باشند».

در مهمانی آدم کشان حکومت اسلامی ایران!

بهرام رحمانی

سایت تابناک می نویسد: «جرم این هنرمندان برخورداری از عقلانیت و دیدار با رییس جمهور بود که ظاهراً برای این هتاک [شاهين نجفی]، که پلی پشت سرش برای بازگشت نمی‌ بیند، بزرگ‌ ترین جرم در حق بشریت است؛ تا حدی که ایشان را "هنربند" بخواند و سپس در جملاتی پیاپی به فحشای گفتاری مشغول شود و بدین طریق خود را اندکی تخلیه کند...» براستی چه شده است که سایت حکومتی تابناک، به دفاع از نویسندگان و هنرمندانی برخاسته که پای منبر آخوند روحانی نشسته اند؟

گفتگوی انتقادی با رییس دولتی‌ که کلید به دست

آمده اما با لهجه‌ء قفل سخن می‌گوید

یغما گلرویی

هنرمند به اعتقاد شما اصولن چگونه موجودی باید باشد؟ نه گوشه‌نشین خانه و نه در نوک پیکان تحولات؟ پس چه؟ بخشی از همان خیل فرمان‌بر؟ من برخلاف گفته‌ی زنده‌یاد «اخوان‌ ثالث» معتقدم هنرمند‌ نه «با» حکومت‌هاست و نه «بر» آن‌ها. اصلن دولت‌ها خطاب ما نیستند. انتقاد از قدرت را وظیفه‌ء خود می‌دانیم اما با کسی و چیزی سر جنگ نداریم جز جهالت و خرافه. خطاب ما مردمند. مردمی که هنوز در دستی که به دهان نمی‌رسد کتاب دارند. مردمی که همچنان تشنه‌ی دانستنند و نباید پیش راهِ آگاهی شان دیوار کشید.

کوررنگی جمعی و فریبندگی های یک روحانی

بهراد توکلی

در شرایط کنونی که بخش بزرگی از جامعهء ما برای کوررنگی جمعی به توافق رسیده اند و همه با هم پذیرفته اند که در واکنش به هشت سال حاکمیت ارعاب و دروغ و غارت، کمی خوشحالی را ولو واهی زندگی کنند، سخنانی از این دست که نگارنده بدان می پردازد، شاید نه تنها خریداری نداشته باشد بلکه بر هم زدن شیرینی خواب و کام را، به دلیل، طلبیدنِ یک گول بدبین از روشنایی آفتاب تعبیر کنند. اما این چند سطر را برای روزگارانی نه چندان دور می نویسم که آنان که از ره می رسند گمان نبرند که همهء چشم های امروز حیران این صبح نابجای بوده اند.

انقلاب 57، پیروزى جهل بر ظلم بود

ابراهیم یزدی

یکی از تحلیلگران انگلیسی مقاله ای در این باره نوشت و در پایان چنین جمعبندی کرد که: «انقلاب ایران پیروزی جهل بر ظلم است». وقتی مقاله و تحلیل این نویسنده‌ی انگلیسی را خواندم بسیار ناراحت و عصبانی شدم و با خود گفتم این غربی‌ها – به خصوص انگلیسى‌ها، نمیخواهند یا نمیتوانند ما را درک کنند؟ این چه نوع قضاوتی در مورد انقلاب ایران است. پس از پیروزی انقلاب هر روز شاهد رویدادهای مختلف و نه چندان مطلوبی، در سطوح متفاوت بودیم. انگیزه یا علت همه ی این رویدادها، یکسان نبود – هرکدام علت یا علل خاص خود را داشت. اما به تدریج یک علت در این رویدادها شاخص شد و آن جهل و نادانی بود.

محاصرهء خارج از داخل؟

جمعه گردی های اسماعيل نوری علا

اگر براستی، در دو سوی مرزهای ايران، سکولار دموکرات ها می روند تا به تهديدی جدی در برابر حکومت اسلامی مبدل شوند، طبيعی آن است که رژيم نيز نخواهد دست روی دست بگذارد و اين «پيشرفت» ها را فقط تماشا کند. در اين صورت وظيفهء سکولار دموکرات های خارج کشور است که بکوشند تا گمانه زنند که حکومت مذهبی اکنون و اين بار از جيب شعبده های خود چه راهکاری را برای متفرق کردن آنها بيرون می آورد يا آورده است.

هرگز دههء شصت را فراموش نکنید!

الاهه بقراط

تفکری که ما را به فراموشی دههء خونین شصت ترغیب می‌کند، همان تفکری است که از یک سو در شکل‌گیری رژیم کشتار و وقوع جنایات پس از انقلاب اسلامی نقش داشته و از سوی دیگر، این بنیه انحصارطلب و ویرانگر را دارد که مشابه همان جنایات را در جامه نو و به نامی دیگر تکرار کند. همین تفکر است که به جای پیگیری جنایات سیستماتیک، که نه فقط یک امر سیاسی بلکه یک موضوع حقوقی و قضایی است، در کمال بی‌مسئولیتی سیاست «فراموش و ولش کن!» را تبلیغ می‌کند. سیاستی که احمدی‌نژاد نیز درباره جنایات هیتلر به آلمانی‌ها توصیه کرده بود!

عوض کردن آب نبات با سماق!

شهباز نخعی

کمتر از دو ماه پس از امضای توافقنامه ژنو در مورد پروندهء جنجالی هسته ای بین حکومت آخوندی و کشورهای موسوم به 1+5، درپی مذاکراتی مکرر و طولانی، سرانجام روز یکشنبه این هفته اعلام شد که طرفین در مورد نحوهء اجرای توافقنامه به تفاهم رسیده اند... با آن که این خبر اگر نه خوشحال کننده – به دلیل تسلیم خفت بار حکومت آخوندی – دستکم می تواند آرام بخش باشد زیرا سایه جنگی مخرب و ویرانگر را ازسرکشور دور می کند و ضمن لغو اندکی از تحریم های طاقت فرسا و فلج کننده بر حجم آنها نیز افزوده نمی شود، اما نگاه موشکافانه به موضع گیری های دو طرف اصلی ماجرا – ولایت مطلقه فقیه و ایالات متحده امریکا -، به هر ناظر واقع بینی حکم می کند که تسلیم آرامش ظاهری ناشی از شنیدن این خبر نشود و از تبدیل آن به شعف بپرهیزد.

ابهام در لائیسیته و مذهب شیعه

علی صدارت

بایسته است که شنوندۀ هر گفتاری و خوانندۀ هر نوشتاری، خود طلبکارانه، از گوینده و نویسنده، شفافیت و عدم تناقض را مطالبه نماید. از صورت و برچسب باید به بطن و معنا عبور کرد. مثلاً، طیف "جمهوری ‌خواه" و یا "لائیک" و یا "سکولار" متاسفانه شامل افراد و گروه هائی هم می‌شود که به شعار "امروز فقط اتحاد" آقای پهلوی لبیک گفته‌اند و یا به "مقام معظم رهبری" نامه می‌نویسند. بعضی از این گونه افراد، که از سوئی مدت هاست که از اسلام‌ ستیزان غربی و اسرائیلی گوی سبقت را برده‌اند، از سوی دیگر، در خرداد سال جاری، بدون باور به کمی اصول ‌مندی و اخلاقیات در پندار و کردار و گفتار و نوشتار، از کاسۀ ولایت مطلقۀ فقیه داغ‌تر شدند و شوربای سوزان "حفظ نظام از اوجب واجبات است" را به حلقوم این ملت ریختند و از بلندگوهای صدا و سیمای ولایت مطلقه، در فشار آوردن به مردم برای انتخاب بین بد و بدتر در این رژیم، بلندگوتر شدند.

حقوق بشر و فعاليت های سياسی

(دربارهء اظهارات خانم شيرين عبادی)

توضيح هيئت تحريريه نشريه اينترنتی جنبش سوسياليستی

با احترام و ارج به فعاليت های آقای دکتر عبدالکريم لاهيجی و ديگر فعالان حقوق بشر، از جمله سرکار بانو شيرين عبادی، ضروري ست تا در بارهء اظهاراتی که در گزارش «مراسم تجلیل از پنجاه سال تلاش عبدالکریم لاهیجی برای احقاق حقوق بشر» در شهر هانور آلمان بنام خانم شيرين عبادی مبنی بر: «شیرین عبادی یکی دیگر از مشخصه‌های آقای لاهیجی را مرزگذاری او بین سیاست و حقوق بشر دانست و تأکید کرد که دکتر لاهیجی هیچگاه عضو هیچ گروه و حزب سیاسی نشد و همه انسان ها را تنها با دید حقوق بشری نگاه کرد.» نقل شده است، توضيحی کوتاه ارائه داده شود.

هنوز نمی دانيد چه بر سر مملکت آمده

هادی زنوز) اقتصاددان(

يک اقتصاددان در ایران هشدار داد که حتی در صورت برطرف شدن احتمالی تحريم ها نيز وضعيت اقتصادی بهبود نخواهد يافت. هادی زنوز که اظهاراتش در روزنامه اعتماد (23دی) درج شده، با اشاره به وضعيت بحرانی اقتصاد کشور گفت: «واقعيت اين است که تحريم و تشديد آن در سالهای گذشته تنها موانع توليد نبوده است». وی اقتصاد وابسته به درآمد نفت که منجر به رانت جويی شده يا در واقع فساد نهادينه شده در جمهوری اسلامی را عامل اصلی وضع موجود دانست و افزود: «رشد توليد ناخالص داخلی در سال 1391 منفی شد. در حالی که رشد اقتصاد ايران در سال 1392 به منفی 6 دهم درصد رسيده است». این مشاور "اتاق ايران"، در ادامهء اظهارات خود، به فرار سرمايه ها از بخش توليد به بازار سهام اشاره کرد و گفت: «تحليل کارشناسان اين است که قيمت ها در بازار سهام حباب دارد و احتمال ترکيدن آن که به ورشکسته شدن سهامداران خرده پا منجر می شود افزايش يافته است». هادی زنوز با اشاره به چپاول باندهای حکومتی از سيستم بانکی يادآور شد که در وضعيت تحريمی، بانک ها وضعيت ويژه ای پيدا کردند و مطالبات معوقه به 80 هزار ميليارد تومان رسيده که 85 درصد آن متعلق به واردکنندگان و افراد خاص است. وی گفت: «برخی تصور می کنند با توافق ژنو همه مشکلات برطرف می شود اما اين طور نيست. من به يکی از نمايندگان مجلس گفتم که هنوز نمی دانيد چه بر سر مملکت آمده است. تحريم ها ادامه دارد زيرا ايران وارد تونلی شده است که نمی تواند از نيمه راه برگردد».

روشنفکری، با قرائت حقوق بشر

شکوه ميرزادگی

اکنون دیگر نمی شود کسی را تنها به خاطر تحصیلات بالای دانشگاهی و داشتن هر نوع تخصصی، یا نویسنده و شاعر و فیلسوف بودن، روشنفکر خواند و یا نمی توان شخصی را صرفاً به دلیل آواز خوان بودن، یا موزیک ساختن، و یا بازی کردن در تئاتر و سینما روشنفکر ناميد؛ چرا که بیشتر این افراد، حتی اگر در رشته ی خود از بهترین ها باشند، تنها صنعتگران یا متخصصینی می باشند که کار خود را بلدند؛ درست مثل نجار، معمار، و یا آهنگری که کار خويش را بخوبی می داند. امروز، سنجه ی اصلی روشنفکری هواخواه مفاد اعلاميه ی جهانی حقوق بشر بودن است و پس از آن مهارت ها و استعدادهای نامزدان «روشنفکر» بودن مطرح می شوند.

فرمانفرمایی آخوندی و هیروشیمای جهان

اسماعيل خوئی

ویران شدن زیر ساخت اقتصادی و نهادهای فرهنگی ی ایران همانا کوتاه ترین راه را خواهد گشود برای به واپس رفتن هرچه شتابان ترِ مردمان ما به سوی ناداری و نادانی ی ازلی و "بی گناهی ی آغازین": و این به درستی کهٍ همان آرزویی ست که فرمانفرمایان آخوند، برای مردمان ایران و جهان، در سر می پرورانند: زیرا بر چنین دشت بری از هرچه درخت و گیاه دانش و توانش و آفرینشِ علمی و صنعتی و فرهنگی خواهد بود که می توان، دیگر بار، تخم "اسلام ناب محمدی" را کاشت و، در آینده های نزدیک و دور، خرمن خرمن باورمندی و "تسلیم" اسلامی و "ذوب شدگی در ولایت مطلقه ی فقیه" برداشت.

سپاه پاسداران در عصر پسا خامنه ای

سعید قاسمی نژاد

در مقابل «سپاه» ائتلافی به غایت گسترده شکل گرفته است؛ ائتلافی که یک سر آن به اصلاح طلبان می رسد و سر دیگر آن به محافظه کاران، سنگ بنای آن ائتلاف و ستون افراشته آن نیز اعتدال گرایان طرفدار رفسنجانی هستند. این ائتلاف گسترده «ائتلاف ناچاران» است؛ ائتلاف همهء آنان که سپاه خود را از آنان بی نیاز می بیند، همهء آنانی که در درون خیمه قدرت هستند اما نه تنها سهم شان از ثروت و قدرت بدان حدی نیست که انتظار دارند بلکه در قدرت گرفتن روزافزون سپاه پاسداران حذف تمام و کمال خود را نه فقط در عصر پساخامنه ای بلکه در همین آیندهء نزدیک می بینند. از همین روست که نبرد بر سر جانشینی مدت هاست که شروع شده است.