دو روايت از زندگی و آثار يک «راحل منحوس» ديگر!

محمد خاتمی: حضرت آیت الله مهدوی کنی از چهره‌های انقلاب هستند، قبل از انقلاب رنج کشیده‌اند و زندان رفته‌اند، بعد از انقلاب در همه صحنه‌ها حضور داشتند، در دولت شهید رجایی بعد از شهادت شهید رجایی و شهید باهنر بودند تا استقرار دولت منتخب که به ریاست رهبر معظم انقلاب به عنوان رئیس جمهور منجر شد، ایشان ریاست دولت را بر عهده داشتند در هر کجا ایشان در خدمت انقلاب و امام بودند. علاوه بر تمام این سوابق و خدمت‌ها، یک خدمت بزرگ فرهنگی به کشور کردند و آن ایجاد دانشگاه امام صادق(ع) بود که در سال هزاران نفر از جوانان ما را در رشته‌های مختلف تربیت می‌کند، ایشان برای تحقق این امر واقعا همت کردند از اول هم بیش از اینکه به امور سیاسی بپردازند به این کار بزرگ فرهنگی پرداختند، حال نیز به عنوان ریاست مجلس خبرگان مشغول فعالیت هستند و امیدوارم خداوند به ایشان که از چهره‌های ارزنده انقلاب هستند و همه مرضای مسلمین شفا عنایت کند

مهدی خزعلی: خبر کوتاه بود، امّا حکایت هشتاد و سه سال عمر بی حاصل؛ هشتاد و سه سال دلبستگی به مال و منال و جاه و جلال. او برای حفظ دنیایش تن به هر کاری داد، او خفت و خواری را به جان خرید، او به دست بوسی حاکمان عادت داشت،  او حلال خدا را حرام و حرام اش را حلال کرد تا بر ریاست خویش باقی بماند. او خود را خوار و ذلیل ساواک کرد تا آزاد شود، و پس از آزادی دم فروبست و دیگر سخنی - که شاه را خوش نیاید - بر زبان نراند و به زعم خود زندگی کرد و شاهد شهادت و رشادت مردان خدا بود، دوستانا ش شهید و زندانی و تبعیدی شدند و او در کنار والده سعید آقا خوب زندگی کرد! انقلاب شد، در کمیته ها خشونت را به حد اعلا رساند تا جایی که گاهی فرزندان دوستان اش را به کام مرگ فرستاد! و باز خوب خورد و خوب زندگی کرد! دانشگاه امام صادق (ع) – که واقف وصیّت کرده بود آیت الله منتظری متولی وقف باشد و پس از او هر که را آیت الله منتظری تعیین فرمود متولی باشد - را به نا حق ملک طلق خویش کرد و همهء فرزندان و همسران شان را در آنجا پست و مقام و رسیاست بخشید و همسرش را نیز ریاستی خاص داد! 

کاسهء داغ تر از آش

حمیدرضا رحیمی

فدوی همزمان که به تصویری از مثلاً انتخابات سوریه نگاه می کرد، در عین حال همینطور ارّه به ماتحت نیز مانده بود که برادر اسد و توابع، بعنوان مسلمانان حرفه ای و حتا متولی گنبد و بارگاه برخی از اهل بیت، صلوات الله علیهم اجمعین، که امور شان نیز به اهتمام مقام معظم رهبری، ضاعف الله اشراقه، از محل لولهء ارز فشار قوی تهران دمشق، و از جیب ملت مفلس دیری ست که دایر شده است، چرا، به استناد عکس ضميمه، رعایت حجاب و عفاف را نمی فرمایند؟! آیا اسلام برادر اسد، از انواع اسلامی مانند اسلام آمریکائی ست که برادران بعنوان برچسب، چپ و راست بر پیشانی ملت سابق ایران کوبیده و آنان را روانهء اماکن مخوف برادران می کنند؟...

امروز ورزش ایران، قهرمان ملی ندارد!

خشم ناشی از ناتوانی و ضعف و زبونی، دشمنان بختیار را در برابر گسترش محبوبیت او باید فهمید. می بینند با وجود قتل او و توسل به اشاعهء دروغ، قادر نیستند ذره ای از احترام عموم را نسبت به وی، بخصوص در بین جوانان نسل های بعد از انقلاب، از بین ببرند. آنها نمی دانند که علت ناکامی شان در کجاست. اگر نگاهی کوتاه به خود و به آنچه که با آوردن حکومت اسلامی بر سرِ این کشور و ملت ستمدیده آن آورده اند بیاندازند، خواهند دید که یکی از علل گسترش محبوبیت دکتر بختیار در میان مردم گذشتهء ننگین خود آنهاست.

آقايان عزيز، عليرضا نوری زاده و عليرضا ميبدی! شما درست می گوئيد؛ هيچ کشوری هنوز نظام سياسی خود را «سکولار دموکرات» نخوانده است؛ اما هر کشور دموکراتی بصورتی بر سکولار بودن نظام خود تأکيد داشته است. امريکا نظام خود را بر مبنای جدائی کليسا (يا مذهب) از حکومت تعريف می کند و بی اين «جدائی» دموکراسی را تحقق يافتنی نمی داند؛ فرانسه هم حکومت خود را «لائيک» می داند؛ و تنها در کشورهائی که برای دستيابی به دموکراسی دچار انقلاب يا جنگ داخلی نبوده اند است که صفت «دموکراتيک»، بصورتی بديهی اما تلويحی، از سکولار بودن حکومت نيز حکايت دارد و در آنجا ضرورتی بر تأکيد وجود نداشته است.◄