به عنوان يك انقلابي نزديك به امام، به عنوان يك انقلابي دوران
مبارزه در زمان شاه و به عنوان يك فردي كه حاضر نيست صرفاً
براي حفظ جايگاه خودش مصالح و منافع ملي و مملكت و نظام را در
نظر نگيرد، آقاي ناطق‌نوري نمي‌تواند چشمانش را روي صدمات و لطماتي
كه رفتارها و عملكردهاي تندروها از سال
هشتاد و چهار
باين سو به مملكت وارد كرده است، ببندد. بنابراين و با وجود اينكه
در گذشته كدورت‌ها و اختلافاتي ميان آقايان هاشمي و ناطق وجود
داشته، اما اوضاع كشور از سال
هشتاد و چهار
باين سو به‌گونه‌اي شده كه همه دلسوزان انقلاب و نظام مجبور شدند،
به‌رغم اختلافاتي كه ميانشان در گذشته بوده، براي جلوگيري از
انحراف و تندروي بيشتر در مسير انقلاب بيايند و دست همكاري به
يكديگر بدهند. همچنان‌كه ما شاهد بوديم با وجود اختلافات ميان
آقايان هاشمي و خاتمي مجبور شدند به يكديگر نزديك شوند.
خبری «مجذوبان نور» که اخبار و گزارش‌های مربوط به دراويش گنابادی
ایران را منتشر می‌کند، روز شنبه از فضای امنيتی در تهران،
تيراندازی هوايی و بازداشت صدها درويش خبر می‌دهد. بر اساس
گزارش‌های اين وب‌سايت، بيش از
پانصد تن از اين
دراويش
در اعتصاب غذا به سر می‌بردند...
دراويش گنابادی سلسله‌ای از دراويش ايران هستند که از نظر اعتقادی
شيعه
دوازده
امامی محسوب می‌شوند، اما به ولايت فقيه اعتقاد نداشته و اعمال
مذهبی خاص خود را دارند. عبادتگاه‌های اين دروايش در سال‌های اخير
بارها هدف حمله نيروهای امنيتی و انتظامی قرار گرفته که به دستگيری
گسترده آنها انجاميد. ده‌ها نفر از دراويش گنابادی هم‌اکنون در
ايران زندانی هستند.
کوشش های مختلف اپوزيسيون حکومت اسلامی در راستای ايجاد «رهبری
شورائی» تا کنون جواب نداده و توفيقی نداشته اند و شخصيت هائی که
می توانند بصورت بالقوه در آن «شورای رهبری» حضور داشته باشند
نتوانسته اند در ميان خود به توافق برسند. در نتيجه، و در عمل، خود
اين مدعيان «رهبری شورائی» به انواع حيل می کوشند تا همان ماجرای
سی و پنج سال پيش و آفرينش رهبری کاريزماتيک را در روزگار کنونی
بازآفرينی کنند بی آنکه توضيح دهند که روش کنونی آنها چه تفاوتی با
سناريوی رهبرسازی از آيت الله خمينی دارد.
همینطوری که نیست!
حقوق بشر و دمکراسی اسلامی هم برای خودش آدابی دارد که فدوی
اگر بخواهد در این مختصر بدان بپردازد، مثنوی هفتاد من کاغذ،به نرخ بازار آزاد می شود!
فلذا،
همینقدر عرض می کند که اینگونه نیست که بقول ضد انقلاب،بانوان خودمان که هیچ،
حتا بانوان خاج پرست هم، هیچ آزادی و اختیاری ازخودشان نداشته،و
ملک طلق مؤمنین کثرالله امثالهم باشند!..از
جمله اینکه در سایهء رأفت اسلامی، در انتخاب رنگ چماق، کاملاً
ُمخیرند؛
که
این البته، دست آورد کمی نیست!..
در سخنان آقای علیجانی که در پله ی بالای منبر ملی – مذهبی جا خوش
کرده و فرصت سخن گفتن چندانی هم برای دیگران باقی نمی‌گذاشت، جای
سخن هست. شاید اگر آقای علیجانی پوستین پوسیده ی علی شریعتی را بر
دوش نیفکنده بود، ما نیز پا به محفل انس پرگار نمی‌گذاشتیم. اما
چون هنوز جای زخمی پنجه های گرگی که در سی
و پنج
سال گذشته از درون این پوست گوسفند بیرون آمده، برتن ملت ایران
دیده میشود، گذشتن از کنار سخنان او، روا نیست.
در برابر سه سلطه اصلی در جمهوری اسلامی، جنبش زنان و
جامعه مدنی، جنبش کارگری و جنبش دموکراتیک ملیت ها می توانند زمینه
های عینی و ذهنی تغییرات ساختاری در جامعه ی امروز و آینده ایران
را فراهم سازند. می گوییم «می توانند»، زیرا که امر اجتماعی
جبرباورانه نیست بلکه همواره شرطبندی، آزمون، چالش و مبارزه است.
علم تاریخ وجود ندارد. جنبش مردمان علیه ستم و سلطه همواره رخدادی
غیر قابل پیش بینی و محاسبه است. کامیابی اش نیز در نهایت نامسلم و
نامحتوم است.
جمعه گردی
هفتهء پيش
دکتر اسماعیل نوری علا دربارهء «سود و زیان
رادیکالیسم» و اینکه چگونه می
شود که واژه هایی،با
معنای عمیق و مفید، به سطح می آیند و بر خلاف گوهر معنایی خود
فهمیده می
گردند، مرا به یاد مکتب «نشانه شناسی» [سِمیوتی]
انداخت و فکر کردم قدری در مورد «تعقل کنش زا» بنویسم؛
چرا که
«نشانه ها» به رفتار می انجامند و «رفتار» معیار اساسی سنجش ما
است.پس
نخست نگاهی بیاندازیم به نشانه ها و کارکرد های آنها و اینکه چگونه
«نشانه ها» کار میکنند.
در
اين مقاله
هدفم دفاع از سعید رضوی فقیه به عنوان یک "فعال سیاسی اصلاح طلب"
نیست زیرا با اصل موضوع "اصلاح طلبی" مشکل دارم و آن را برای حال و
آینده سیاسی ایران زیان
بارتر و حتی خطرناک تر از محافظه کاران و اصول گرایان می دانم زیرا
بنای افکار و عملکردشان اگرنه
بر
پایه فریبکاری و شیادی سیاسی در
جهت حفظ نظام، دستکم برمبنای خودفریبی و عدم توجه به این نکته اساسی است که با تداخل
دین و سیاست،و
با قانون اساسی موجود نظام ولایت مطلقه فقیه، هیچ "اصلاحات"ی امکان
پذیر نیست و این امر در 16 سال گذشته به تجربه ثابت شده است.
پدرم اعلام کرده است که از
این پس نه تنها با مأموران به بیمارستان نخواهد رفت، بلکه دست به
اعتصاب درمان و عدم مصرف داروهایی که ماهیت
اش
را نمی
داند، میزند. من پیش از هر زمان دیگری نگران سلامتی و به خطر
افتادن جان ایشان هستم، با توجه به اینکه سابقه ی دو بار سکته ی
قلبی در زندان را نیز دارد، اعتصاب درمان –که
تنها ابزار دست پدرم برای اعلام اعتراض به وضعیتش است- بسیار
خطرناک و جان فرسا است. اعتصابِ درمانِ پدرم، تنها تیتر خبری گذرا
و یک روزه نیست، خطر جانی او جدی است و در وضعیت حاد جسمی
اش
این را نمی
شود اعتصاب درمان نامید!
در اولین ساعات صبح امروز شنیدم که یکی دو گروه از زنان داخل کشور
تصمیم گرفته اند تا در فردا، هشتم مارس امسال در تظاهرات خود از
طرح حق طلبانه ی برابری و رفع تبعیض خودداری کنند و، به جای آن به
تظاهراتی «مسالمت آمیز» دست بزنند؛ آنگونه که تظاهرات شان «ضد
دولتی» تلقی نشود. آنها خواستار آنند که این کار برای حمایت از
مذاکرات دولت آقای روحانی با غرب صورت گيرد. من، به عنوان عضوی از
جنبش حق طلبانه ی زنان ایران، این رفتار را نه تنها کاملاً مغایر
با اهداف «جنبش» می دانم بلکه آن را در تضاد کامل با اهداف روز زن
نیز می بينم.
به نظر میرسد دولت و نهادهای تصمیم گیرنده در جمهوری
اسلامی بر آن
شده اند تا نه تنها،با
وضع قوانین سخت گیرانه و غیر عادلانه، زنان را از کسب مدارجی در
مدیریت
های کلان حکومتی حذف کنند،
بلکه با سیستمی کاملن مرد سالارانه و با نگاهی جنسیتی سعی دارند
ابزار توانا شدن و بودن و اعلام
حضور کردن را نیز از آنان
بگیرند. البته اثبات اینکه این برنامه ریزی به شکل پایدار و پیوسته
دنبال می
شود کار آسانی
نیست چرا که لایه های زندگی اجتماعی و فرهنگی بسیار در هم تنیده اندو
تفکیک و بررسی درصد و میزان اثر گذاری هر یک به شکلی جداگانه،
کار اسانی به نظر نمی
رسد. اما آنچه
اشکار است این که،
قوانین غیر عادلانه و علیه برابری،با ایجاد محدودیت در ساز و کارها و ابزار آمادگی
برای استقلال مالی همپوشانی دارند.
اين مقاله سي و پنج سال پيش (1358) نوشته شد؛
زماني كه آخونديسم / لومپنيسم
ِ به قدرت رسيده مي رفت، همچون توفان شن،
«بهارآزادي ايران» را تيره و تار كند و انقلاب 57 را - در لشگركشي
به گنبد و كردستان / در پاره آجر
پرتاب كردن به تظاهرات نيروهاي دموكراتيك / در
بستن روزنامهء
آيندگان /
در
پايمال كردن حقوق و آزادي
هاي مردم / در بگير و ببند و حتي تيرباران مبارزان صديق ملت ايران
و... جلوي چشم ناباور
همهء
آزاديخواهان قلب ماهيت كرده به يك نظام ارتجاعي و قرون وسطايي
تبديل كند...
در
سي و ششمین سالگرد آن انقلاب مصادره شده، آن
نوشته را با تغييراتي جزيي باز نويسي و تقديم خوانندگان مي
كنم. (ك.
ق)
رادیکالیسم
در زبان و در رفتار
اقتدار
و عرصۀ ناخودآگاه
