روحانی فقط می تواند در خصوص بازگشت ایرانیان مقیم خارج به داخل مانور بدهد و از این ترفند مجاز است تنها در راستای جلوگیری از اتحاد و انسجام مخالفین، و ممانعت از قوام نیروهای مبارز داخل و خارج و جلوگیری از همبستگی آنان به نفع بقای نظام استفاده نماید. در نتیجه قانون ممنوع الورود بودن ایرانیان بصورت مقطعی تعطیل گردیده اما قانون ممنوع الخروج بودن مخالفین نظام اسلامی کماکان قوام می یابد. هدف دیگر این ترفند، جذب سرمایه های ایرانیان پولدار و سرمایه گذاری در داخل به نفع نظام و ضربه زدن به مخالفین و شکستن صفوف آنان است.

اینکه معاندین شایع کرده اند که دولت تدبیر  و امید، به زعامت کلید الاسلام والمسلمین، برادر روحانی که، با حفظ سمت، رئیس آبدارخانه بیت نیز هست، هیچ تفاوتی با اسلاف خود ندارد، سخن درستی نیست. آخر این چه فرمایشی است و چرا تفاوت ها را نمی بینید، یا نمی خواهید ببینید؟ اصلاً چرا افزون بر ضعف اعصاب و اسباب!، به ضعف حافظه نیز دچارشده اید؟ چرا یادتان نیست که پیش از این در ایام نوروز، مثلاً، فقط صحبت بگیر و ببند و تعزیر بود، حال آنکه در دولت تدبیر و امید شدیداً برعکس است و به جای بگیر و ببندو تعزیر، صحبت از مهمانی ست! آن هم از سوی خشن ترین ارگان بیت معظم؛ و این دست آورد کمی نیست! باری – اگر باورتان نمی شود، بفرمائید این هم سند منگوله دارش:..

جمهوری اسلامی حضور محدود دگراندیشان را در عرصهء فرهنگ برنتابید و کوشید تا میدانی بی رقیب برای تک گوئی فرهنگی خودی ها تولید کند. سهم مهمی از بازار تک گوئی در رسانه ها به کارگزاران شبکه قدرت اقتصادی ـ سیاسی رفسنجانی رسید که از امکانات مالی فراوان برخوردارند. بخش فرهنگی وزارت اطلاعات، اطلاعات سپاه و اطلاعات دفتر رهبری نیز بی کار ننشستد و با تهدید و بازداشت و یا تطمیع و پاداش «شیوه های امنیتی برخورد با فرهنگ» را، و نه لزوماً اعضای خود را، به فضای فرهنگ و نشر و رسانه ها «ترزیق» کردند. بر بستر شیوه های برآمده از برخورد امنیتی با فرهنگ است که رسانه های «فرهنگی کاران امنیتی» پدید آمدند.