حالم امروز خوش نيست؛ دلم آشوب است از اين همه ناداني. حال آدم را به هم مي زند اين نمايش چندش آور آيه هاي اسلامي يافته و آفت هاي انساني ساخته در پهنهء گسترده اي كه بوي نفت مي دهد و بوي نفرت. لباس هاي سياه، نقاب هاي سياه و عمامه هاي سياه، همه و همه نشانهء سياه انديشي رهبراني است – با هر نامي، ولي فقيه يا خليفهء مسلمين يا هر عنوان سياسي ديگر - كه بر ملت هايي مسخ شده سروري مي كنند. به ستوه آمده ام از اين همه تعزيه گرداني و سوگواري...

برنامه افق و پوزخند به اپوزیسیون چپ

اردلان ـ در سايت اخبار روز

واضح است که با گسترش اعتصابات کارگری (و البته سایر اقشار جامعه) و رشد روزافزون جامعهء مدنی، افکار سوسیالیستی تحول طلبانه در جامعه رشد یافته و رویکرد اصلاح طلبانه (خصوصاً از نوع مذهبی و یا ملی اش) از نفس افتاده است. لذا، برای حکومت آمریکا (و صد البته اروپا) که در صدد ایجاد رابطهء گستردهء اقتصادی و سیاسی با رژیم ایران ست، برقراری دولت نئولیبرال روحانی و تثبیت آن، تنها از رهگذر سرکوب جنبش های اجتماعی و قبولاندن گفتمان اصلاح طلبی (خصوصاً نوع مذهبی آن) میسر است.

محمد جلالی (م. سحر)، ضمن برشمردن نقش غیرقابل انکار نظام ولایت مطلقه فقیه دراین کشتار و آشوب، می پرسد: «چرا باید ما ایرانی ها که نه عربیم، نه با اسراییل هم مرزیم و نه با آن اختلاف ارضی داریم، کاسه داغتر از آش بشویم و از زبان نمایندگان سیاسی کشورمان عربده بکشیم که اسراییل باید محو بشود. چرا؟!» پاسخ این پرسش شاید این باشد که ما از نکبت داشتن رهبری متوهم در رنجیم که خود را در جایگاه و هم تراز با پیامبر اسلام می بیند و به آشوب هایی که با پول مردم گرسنه و به فقرکشیده شده در منطقه برپا می کند نیز به چشم غزوه های آن حضرت مانند بدر و احد می نگرد و ازاین دید جنگ غزه را نیز غزوه ی غزه می بیند!

از وضعیت امروز ایران و منطقه تا نشست سکولار دموکرات ها

گفتگو با کورش اعتمادی

در برنامهء تلويزيون ميهن

ممکناتی که از سوی بیشترین اندیشه وران و سیاست ورزان، در طیف گسترده ای از سازمان های چپ و میانه و راست، پذیرفته گشته و از پشتیبانی میلیون ها ایرانی در درون و برون مرز برخوردارند، عبارتند از: باور به دمکراسی، حقوق بشر، سکولاریسم، یکپارچگی ملی و تمامیت ارضی کشور. حال اگر در این میان از سوی سازمان های قومی خواست های به حق دیرین در حوزهء حقوق شهروندی، فرهنگی، اقتصادی، سیاسی و اجتماعی و یا مطالب نوینی در زمینهء سیستم ساختاری ادارهء کشور، از جمله به گونه فدرال، مطرح می گردد، که تصمیم گیری نهائی در بارهء آنها در فردای آزاد ایران بر عهدهء نهادهای قانون گذاری ِ برخاسته از راْی آزاد مردم ایران خواهد بود، نباید شک و تردید در نیات وسیاست راهبردی ممکناتی که از آنها نام به میان آوردیم، نمود.