ما به هیات پارلمانی گفتیم از اینکه دولت ایران یکی از بزرگترین بحران های بین المللی اش را از طریق مذاکره حل کرده است و به طرف توافقات بیشتر می رود خوشحالیم ولی همچنین خواهان آن هستیم دولت ایران مشکلات داخلی اش را نیز از طریق مذاکره با مخالفان داخلی حل کند . ما انتظار داریم زندانیان سیاسی هر چه زودتر آزاد شوند و در حل مشکلات داخلی مورد مشورت و مذاکره قرار گیرند، تا هم خواسته هایشان شنیده شود و هم در حل مشکلات داخلی از راهکارهایشان استفاده شود.

قدرت ِ غیر پاسخگو تلاش دارد بر سیاست بازداشت و سرکوب و ایجاد رعب در بین مردم ادامه دهد تا مبادا آزادی خواهان، بر پاشنه اشیل حکومت، که همانا نقض سیستماتیک حقوق بشر است، فشار بیاورند و یا توده های گرسنه و فقیر دست به اعتراض بزنند و این فشار های ملی با فشار های بین المللی هم راستا شده و به فضای باز برای فعالیت های گسترده تر منتهی شوند. باید با اقدام عملی خود، دست و پا زدن های قدرت غیر پاسخگو را بی اثر کنیم.

شاید روحانی قوی تر از خاتمی و خوش شانس تر از هاشمی رفسنجانی باشد. اما آیا اقدامی انجام داده که نشان از تغییر سیاست ایران داشته و ما را نسبت به حسن نیت رهبر و سپاه پاسداران قانع کند؟ آیا وعده های روحانی حاوی انقلابی علیه فلسفهء بنیانگذار جمهوری اسلامی، آیت الله خمینی، و نيز تاریخ و هوداران اش است؟ آیا نشانه هایی از تغییر وجود دارد؟ نه! به هیچ وجه. تنها نشانهء موجود حرف هایی است که رئیس جمهور و وزیر امور خارجه می زنند. تنها برای یادآوری می گویم، شمار کسانی که در دورهء روحانی ِ خندان در ایران اعدام شده اند، بیش از شمار کسانی است که در مدت زمان مشابه در دورهء احمدی نژاد اخمو اعدام شدند. در دورهء ریاست جمهوری روحانی، 16 تن از معترضان بلوچ، بدون برگزاری دادگاه های حقیقی، و تنها بعنوان واکنش نسبت به انفجارهای اخیر در استانی نا آرام، اعدام شدند. همچنین چهار تن از معترضان عرب اهوازی اعدام شدند.

اسلام‌گرایی به عنوان جنبشی سیاسی در جهان معاصر چه هدفی را دنبال می کند؟ آیا می خواهد با بسیج مسلمانان بر محور اصول و احکام اسلامی دنیایی نو بنیان نهد و یا این‌که بازتابی است در برابر مدرنیته؟ شهلا شفیق، نویسنده و جامعه‌شناس ساکن فرانسه، می کوشد در آخرین اثر خویش، "اسلام سیاسی، جنسیت و جنس‌گونگی"، پاسخی برای این پرسش بیابد. نویسنده که سعی دارد، با تکیه بر تجربهء ایران، و از ورای مسئلهء جنسیت، به بحث و بررسی این موضوع در بُعدی جهانی بپردازد، می کوشد تا ماهیت نظامی را بر خواننده آشکار کند که با ویژگی توتالیتری خویش سعی در پنهان داشتن تناقضات خود دارد و، با سرپوش گذاشتن بر تفاوت‌ها، موضوع هویت جنسی را نیز هم‌چون هویت دینی، به «دیندار» و «بی‌دین» تقلیل دهد.

رفتن به سمت مصالحهء هسته‌ای و کاستن از تنش‌ها نتیجهء پیروزی حسن روحانی در انتخابات ریاست جمهوری نیست بلکه، بر عکس، رئیس جمهور شدن روحانی محصول تغییر نگرش تاکتیکی رهبری در زمینهء برنامهء هسته‌ای است. نقش روحانی و ظریف تسهیل‌گری است و همچنین آنها توانایی انجام مصالحه را داشتند. به نظر می‌رسد حضور سعید جلیلی در رقابت‌های انتخاباتی نیز صرفاً با هدف پیروزی نبوده، بلکه اهداف گفتمانی را دنبال می‌کرده است. آنها می‌خواستند نشان دهند که پرچم دیدگاه معتقد به مقاومت و برخورد تقابلی با دنیا کماکان در حکومت و جامعه طرفدارانی دارد و آنها بر موضع خود ایستاده‌اند.