چرا نباید هنرمندان به دیدار روحانی بروند؟ چرا اقتدار دولت را نپذیرند؟ چرا وقعی به رای اکثریت نگذارند؟ چرا به سازوکارهای دموکراتیک موجود در جمهوری اسلامی اعتماد نکنند؟ مگر نه آنکه عدالت، ثروت، آزادی و امنیت را دولت به نیابت از شهروندان تولید و توزیع می کند یا ناظر منصف و بی طرف بر تولید و بازتوزیع آنها از سوی جامعه است. وضعیت هنرمندانی که به دیدار روحانی رفتند در بهترین حالت بر چنین نگرشی استوار است. اما چرا بر رفتار هنرمندانی که به آغوش احمدی نژاد و خامنه ای غلتیدند خرده گرفته می شود؟ مگر آنها غیر از این می اندیشیدند؟

چند روز پیش گروهی از هنرمندان با حسن روحانی رئیس جمهور رژیم ایران دیدار کردند. به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران، "اولین دیدار رسمی هنرمندان با حسن روحانی رییس‌جمهور کشورمان با بیان درخواست‌ها و با شعار «روحانی متشکریم» همراه شد. علی جنتی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی خطاب به حسن روحانی گفت: امروز جامعه‌ی بزرگ هنرمندان،در این محفل نمادین گرد آمده‌اند تا مهر تاییدی بر آشتی میان دولت و هنرمندان بگذارند و بار دیگر حمایت خود را از کشور نشان دهند."به گزارش خبرگزاری مهر، محمدمهدی عسگرپور مدیرعامل خانه سینما به نمایندگی از سینماگران سخنرانی کرد، به روحانی اطمینان داد که هنرمندان بخشی از نظام و تحکیم کننده نظام هستند. نماینده هنرمندان، وجود سانسور و خط قرمز های نظام را طبیعی دانست و خطاب به روحانی گفت: "هنرمندان و اصحاب فرهنگ سرزمین ایران اسلامی در همین جامعه بالیده‌اند و زندگی می‌کنند. آنان جدای از نظام نیستند و خود بخشی از نظام و تحکیم‌کننده‌ آن‌اند. با اعتماد به آنان و رفع کدورت؛ بی‌اعتمادی که در این سال‌ها موجب رنجش‌شان شده را پایان بخشید و در مدیریت کشور با واگذاری امور و همفکری با آنان در تنظیم مناسباتِ کسب و کار شان، مشارکت‌شان دهید که اینگونه نظام پایدارتر و با اقبال و به پشتوانه مردمی هماره مستظهر خواهد بود... در هر جامعه‌ای با هر روشی، امری به نام سانسور و اصلاح وجود دارد.بالاخره هر نظامی خطوط قرمزی دارد. در کشور ما نیز هم ملاحظات اخلاقی و ارزشی و هم مناسبات سیاسی و اجتماعی وجود دارد که می‌بایست بدان اهتمام ورزید." حسن روحانی نیز که طی سی و پنج سال در مهمترین نهادهای امنیتی نظام ، نقش درجه اول در سرکوب و ترور داشته است، پشت تریبون قرار گرفت و در سخنرانی غرای خود، همچون ولتر و منتسکیو، رابطه آزادی و هنر در جامعه و اهمیتی که نظام آخوندی به خلاقیت هنری میدهد را برای حاضرین سراپا گوش تشریح کرد. بدنبال این ملاقات، شاهین نجفی در یک پیام ویدئوئی، به شدت از این هنرمندان انتقاد کره است. بلافاصله، گروهی از نویسندگان که عموما به اصلاح طلبان حکومتی گرایش دارند، در مقالات و مصاحبه های خود، شاهین نجفی را مورد حمله قرار داده اند که چرا با استفاده از واژه های تند، به هنرمندان کشور توهین کرده است.براستی، سخنرانی شرم آور نماینده هنرمندان در این دیدار، توهین به هنر و هنرمندان متعهد کشور نیست؟ آیا دوستی با رئیس جمهور حکومتی که در آن، جایگاه هنر، فرهنگ و انسانیت به دوران  بربریت بازگشته است، و آیا خرج کردن از اعتبار هنری برای مشروعیت بخشیدن به نظام آخوند- پاسدار ، توهین به هنر و به شرافت هفتاد میلیون ایرانی نیست؟

رفيقم گفت: رأى ميدم. / سر برگرداندم / به ويسکى گفتم: فلونى! / جوهر تا كجا مي رود؟ / در يخ رقصيد / خنديد و گفت: / تو همين جا بنشين / به نيما، هدايت و  كسروى / تكيه بده. / بگذار بگذرد./ بعد / دستم را گرفت / رفتيم آن سوى ميزى بلند./ ويسکى در يخ ِ سماع مى چرخيد / عرفان واقعيت / شعرى بدون وزن و قافيه شد. / دست در دست فلونى رفتيم / با سپيدى واژه ها / تا جوهر آلوده به فقيه را / نجات دهيم.