تکامل اجتماعی راه خودش را می رود. الان محیط زیست دغدغهء همه شده است. شاید هر دو هفته در ایران یک همایش در مورد محیط زیست تشکیل می شود. حتی مخربان محیط زیست هم در این همایش ها و نمایشگاه ها شرکت جدی دارند و ژست محیط زیستی می گیرند. شاید این گردهمایی ها خیلی نتواند کارآیی داشته باشد، ولی حداقل آن این است که فرهنگ سازی می شود و در آینده حجم مطالبات اجتماعی را بالا می برد. الان مشکلات کلان محیط زیست مانند خشک شدن دریاچه ارومیه و زاینده رود، ریزگردها و آلودگی به حدی عمومی شده که مسئولین چاره ای ندارند در مورد آنها فکر کنند... نکتهء مهم دیگر آموزش مدیران است. در این سال ها بیشترین آسیب به محیط زیست توسط طرح های دولتی وارد شده است.

امسال نهمین سالی است که بنیاد میراث پاسارگاد، در آستانهء نوروز، این مهم ترین جشن وسال نوی ايرانيان، برای سالی که از راه می رسد نامی را پیشنهاد می کند. این بنیاد به دلیل این که بی توجهی های عمدی سازمان های دولتی ايران از یک سو، و خشم و ستیز بی دلیل برخی از متعصبین مذهبی نسبت به جشن های ملی و ایرانی ما، از سویی دیگر، بيش از پيش شده است، سال 1393 خورشیدی را «سال بزرگداشت جشن های ایرانی» نام می نهد.

يک شهروند: بهترین و ماندگارترین نوع پذیرایی، که ان‌شاءالله از زائران نوروزی در دو هزار امامزاده جلیل‌القدر صورت خواهد گرفت، ارائهء یک برنامه تعالیم اسلامی است که مسئولین محترم اوقاف و امور خیریه با چاپ و توزیع رایگان یا با قیمت پایین کتابچه‌های حاوی دستورات قرآنی و احادیث چهارده معصوم(ع)، زائران را به فیض کامل برسانند.

فدوی: مراتب به آگاهی زائران نوروزی رسید؛ قدری متغیر شده و گریبان او را گرفتند که اولاً به تو چه! ثانیاً آنان مسافران نوروزی اند، نه زائران نوروزی! ثالثاً اگر آن زبان بستگان بخواهند در این نوروز اندکی از ضجه و شیون و اهل قبور دور باشند، چه کسی را باید ببینند؟

اکنون صحنه گردان های سناریوی طرح شعارهای مطالبه محور ترجیح می دهند، کارزار تبلیغ مطالبات حداقل مردم از بین دسته بندی های گوناگون «اپوزیسیون» به سر منشاء اصلی خود، یعنی به درون بخش هایی از حاکمیت منتقل شود. روشن است در یک چنین شرایط  سیاسی بغرنج، وظایف سنگین تری پیش رو جنبش سکولار دمکراسی انحلال طلب و جامعه شهروندی قرار می گیرد تا در مقابل این چرخش سیاسی، روش مبارزاتی را برگزینند که مغایرتی با پرنسیپ ها و آرمان های استراتژیک جنبش سکولار دمکراسی نداشته باشد. 

ااز روزی كه «بركين الوان» براي هميشه از ترکيه كوچيده، باز هم «آزادگي» و آزاد انديشي در آن كشور، خودي نشان داده و آتشفشان آزادي خواهي و حق طلبي فوران كرده است. باز هم «نان» ها در اين سو و آن سو ديده مي شوند. فقط  كمر اين نان ها را با روبان هاي مشكي آراسته اند؛ جامه اي پرمعنا و «خواب شكن» بر قامت تكه اي خمير پخته شده!

دو دهه پیش، درپی فروپاشی اتحاد جماهیرشوروی، جرج بوش پدر "نظم نوین جهانی" را به رهبری ایالات متحده اعلام کرد.  ادعای رهبری بر دنیا الزامات خاص خود را دارد.  ریشهء مشکلات کنونی، و از جمله "فاجعهء بزرگ انسانی" در سوریه، در این است که امریکا، بدون آن که کناره گیری خود از رهبری دنیا را رسماً اعلام کند، عملاً از پذیرش مسئولیت آن الزامات شانه خالی کرده و از این رو آشفتگی ها و نابسامانی های روز افزون دنیا، از جمله فاجعهء سوریه، خواب آرام آقای اوباما را بر هم نمی زند!

انقلاب و آلترناتيو

جمعه گردی های اسماعيل نوری علا

هر قانون اساسی جديد برخاسته از يک انقلاب حکم «آلترناتيو ِ» ترتيبات سنتی حکومت کردن (مثلاً، پادشاهی مطلقهء قبل از انقلاب مشروطه) و يا قانون اساسی قبلی يک سرزمين (مثلاً، استقرار قانون اساسی اسلامی به جای قانون اساسی مشروطه) را دارد. اما هر انقلاب رهبرانی، و هر قانون اساسی جديد تصميم گيرندگان و نويسندگانی، دارد که آنها نيز «آلترناتيو حاکمان قبلی» محسوب می شوند و در شکل گيری قانون اساسی جديد و نهادهای برخاسته از آن دخالت کامل دارند.◄

در سخنان آقای علیجانی که در پله ی بالای منبر ملی – مذهبی جا خوش کرده و فرصت سخن گفتن چندانی هم برای دیگران باقی نمی‌گذاشت، جای سخن هست. شاید اگر آقای علیجانی پوستین پوسیده ی علی شریعتی را بر دوش نیفکنده بود، ما نیز پا به محفل انس پرگار نمی‌گذاشتیم. اما چون هنوز جای زخمی پنجه های گرگی که در سی و پنج سال گذشته از درون این پوست گوسفند بیرون آمده، برتن ملت ایران دیده میشود، گذشتن از کنار سخنان او، روا نیست.