بایسته است که شنوندۀ هر گفتاری و خوانندۀ هر نوشتاری، خود طلبکارانه، از گوینده و نویسنده، شفافیت و عدم تناقض را مطالبه نماید. از صورت و برچسب باید به بطن و معنا عبور کرد. مثلاً، طیف "جمهوری ‌خواه"  و یا "لائیک" و یا "سکولار"  متاسفانه  شامل افراد و گروه هائی هم می‌شود که به شعار "امروز فقط اتحاد" آقای پهلوی لبیک گفته‌اند  و یا به "مقام معظم رهبری" نامه می‌نویسند. بعضی از این گونه افراد، که از سوئی مدت هاست که از اسلام‌ ستیزان غربی و اسرائیلی گوی سبقت را برده‌اند، از سوی دیگر، در خرداد سال جاری، بدون باور به کمی اصول ‌مندی و اخلاقیات در پندار و کردار و گفتار و نوشتار، از کاسۀ ولایت مطلقۀ فقیه داغ‌تر شدند و شوربای سوزان "حفظ نظام از اوجب واجبات است" را به حلقوم این ملت ریختند و از بلندگوهای صدا و سیمای ولایت مطلقه، در فشار آوردن به مردم برای انتخاب بین بد و بدتر در این رژیم، بلندگوتر شدند.

هنوز نمی دانيد چه بر سر مملکت آمده

هادی زنوز) اقتصاددان(

يک اقتصاددان در ایران هشدار داد که حتی در صورت برطرف شدن احتمالی تحريم ها نيز وضعيت اقتصادی بهبود نخواهد يافت. هادی زنوز که اظهاراتش در روزنامه اعتماد (23دی) درج شده، با اشاره به وضعيت بحرانی اقتصاد کشور گفت: «واقعيت اين است که تحريم و تشديد آن در سالهای گذشته تنها موانع توليد نبوده است». وی اقتصاد وابسته به درآمد نفت که منجر به رانت جويی شده يا در واقع فساد نهادينه شده در جمهوری اسلامی را عامل اصلی وضع موجود دانست و افزود: «رشد توليد ناخالص داخلی در سال 1391 منفی شد. در حالی که رشد اقتصاد ايران در سال 1392 به منفی 6 دهم درصد رسيده است». این مشاور "اتاق ايران"، در ادامهء اظهارات خود، به فرار سرمايه ها از بخش توليد به بازار سهام اشاره کرد و گفت: «تحليل کارشناسان اين است که قيمت ها در بازار سهام حباب دارد و احتمال ترکيدن آن که به ورشکسته شدن سهامداران خرده پا منجر می شود افزايش يافته است». هادی زنوز با اشاره به چپاول باندهای حکومتی از سيستم بانکی يادآور شد که در وضعيت تحريمی، بانک ها وضعيت ويژه ای پيدا کردند و مطالبات معوقه به 80 هزار ميليارد تومان رسيده که 85 درصد آن متعلق به واردکنندگان و افراد خاص است. وی گفت: «برخی تصور می کنند با توافق ژنو همه مشکلات برطرف می شود اما اين طور نيست. من به يکی از نمايندگان مجلس گفتم که هنوز نمی دانيد چه بر سر مملکت آمده است. تحريم ها ادامه دارد زيرا ايران وارد تونلی شده است که نمی تواند از نيمه راه برگردد». 

در مقابل «سپاه» ائتلافی به غایت گسترده شکل گرفته است؛ ائتلافی که یک سر آن به اصلاح طلبان می رسد و سر دیگر آن به محافظه کاران، سنگ بنای آن ائتلاف و ستون افراشته آن نیز اعتدال گرایان طرفدار رفسنجانی هستند. این ائتلاف گسترده «ائتلاف ناچاران» است؛ ائتلاف همهء آنان که سپاه خود را از آنان بی نیاز می بیند، همهء آنانی که در درون خیمه قدرت هستند اما نه تنها سهم شان از ثروت و قدرت بدان حدی نیست که انتظار دارند بلکه در قدرت گرفتن روزافزون سپاه پاسداران حذف تمام و کمال خود را نه فقط در عصر پساخامنه ای بلکه در همین آیندهء نزدیک می بینند.