هشدار به افراد مبارزه و اعلام خطر به سازمان های سیاسی!

تصاویر و نمادهائی که در بیانیهء اعلام موجوديت «مجمع سازمان های سکولار دمکرات» آمده، تکرار مکررات، نامعلوم، گنگ، و در پوسته هائی پوشیده است که باید از آنها پرده برداری شود. معلوم نیست آن نماد شیر از کجا و به چه منظور در این بیانه آمده است. تصویری از انقلاب مشروطه هم هست که حاکی از خطهءِ آذربایجان است(*) که، مانند گذشته، مبالغه آمیز، بدون پشتوانه، و واژگون نویسی تاریخی و بزرگ نمایی قوم تُرک آذری است که ایدئولوژی هویّتی و سیاسی آن مسلک شیعه گری قزلباش است که ایران و ایرانی را نابود کرده است. ستارخان و باقرخان و ناحیّهءِ آذربایجان در پیروزی نهایی انقلاب مشروطه هیچگونه نقشی نداشتند. مجمع سازمان های سکولار دمکرات ایران هم چهره ای دیگر از شبکهء سکولارهای سبز است که آقای اسماعیل نوری علا و هم سنگرهای ایشان آن را از پتانسیل سیاسی خالی و مبارزهء اعضای این شبکه علیه رژیم آخوندها را به سود پایداری نظام علی خامنه ایِ از تبار تُرک آذربایجانی خنثی و بی خاصیّت کردند. اين یک موازی سازی دیگری است که اکنون هدف دارد ته مانده های نیروهای انقلاب فردی و سازمان های سیاسی را در انجام وظیفه به نظام جمهوری اسلامی به دام اندازند و ختنه کند. شبکهء سکولارهای سبز، جنبش سکولار دموکراسی ايران، و مجمع سازمان های سکولار دمکرات همه همان وظیفه ای را برای نظام جمهوری اسلامی بر عهده دارند که حزب توده و سازمان اکثریّت در نهادها و سازمان های سیاسی ایران به سود استحکام نظام جمهوری اسلامی به سرانجام رساندند. هشدار به افراد مبارزه و اعلام خطر به سازمان های سیاسی، و بویژه پیام به سازمان ها و افراد سیاسی از خطهء زاگرس از شمال تا خلیج فارس (استان های غرب، جنوب غربی و جنوب کشور) که در دام فریبکارانهء بینان گذاران شبکهء سکولارهای سبز، جنبش سکولار دموکراسی ايران، و مجمع سازمان های سکولار دمکرات ايران گرفتار نشوند و هویّت سیاسی و اجتماعی خود را لکه دار نکنند. اسماعیل نوری علا و همکاران ایشان همان کسانی هستند که انقلاب شیعه گری صفوی 57 به رهبری خمینی را ستودند، و شعار خمینی در ماه را آفریدند، و بر سر زبان مردم عوام گذاشتند. هدایت گران شبکهء سکولارهای سبز و چهرهء جدید آن (مجمع سازمان های سکولار دمکرات)، این بار، زیر پرجم سکولاریسم و مجمع آن، در صدد نشاندن خمینی دیگری در ماه به سود علی خامنه ای تُرک تبار هستند.

اگر بخواهيم «دوران انتظار خيزش مجدد جنبش سبز انحلال طلب جوانان ايران» را به بطالت نگذرانيم، آنگاه تنها راهکاری که می تواند در برابر حوادثی همچون کودتای سرداران فاسد سپاه و يا حملهء ايران شکن خارجی ها قد علم کند ساختن «آلترناتيوی سکولار دموکرات» است که حاکميت را از دست اوباش و اجامر و آخوندهای جن زده گرفته و به دست نمايندگان واقعی مردم بسپارد. در آستانهء خرداد ماهی ديگر، و از پشت عينک اين آرزو، سبزی بهاری جنبش جوانان ايران از هميشه با طراوت تر بچشم می خورد، اگر باغ را اهمال ما به ويرانی نکشاند.◄