کسانی که خودشان را لوس می‌کنند!

بهاءالدین خرمشاهی

سرويس ادبیات خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا): بهاءالدین خرمشاهی، حافظ ‌پژوه، نویسنده و پژوهشگر پیشکسوت، در پاسخ به این پرسش که آیا ممیزی را قبول دارد، اظهار کرد: «بله، ما در همه شئون زندگی جاری خود به نظارت احتیاج داریم، حتی در پوشاک، گفتار و رفتار. اما چرا وقتی می‌خواهیم کتاب بنویسیم فکر می‌کنیم نوشته‌هایمان وحی منزل است؟ باید در نوشته هایمان اخلاق عمومی، مسائل مملکتی و مسائل اسلامی را رعایت کنیم». خرمشاهی در پاسخ به این‌که آیا تا کنون برای انتشار کتاب‌هایش دچار ممیزی شده است، اظهار کرد: «خود من تا به حال دچار ممیزی نشده‌ام». او در پاسخ به این پرسش که آیا خودسانسوری به خلاقیت در حوزه ادبیات لطمه نمی‌زند، گفت: «نخیر ضربه نمی‌زند. من خودم دست به همه جور قلمی زده‌ام، طنز نوشته‌ام که حساس بوده است و با مسائل روز برخورد داشته است. بنابراین اگر کسی آموخته باشد که قانونمند فکر کند و هر چه فکر می‌کند ننویسد، به مشکل برنمی‌خورد». او دربارهء کسانی که به خودسانسوری معترض هستند گفت: «معترضان به خودسانسوری خودشان را لوس می‌کنند و خود را کاتب وحی می‌دانند».

سه اولویت خامنه‌ای در ادارهء کشور و ارزیابی نتایج آنها

مجید محمدی

تصویری که علی خامنه‌ای از دنیای امروز ترسیم می‌کند رویارویی دو نیروی شیطانی و الهی است. غرب نیروی شیطانی و شر است: «دنیای امروز مملو از دزدان غارتگر عزت و حیثیت و اخلاق بشریت است که با مجهز شدن به علم و کسب ثروت و قدرت، با وجهه‌ای به ظاهر انسانی به راحتی مرتکب جنایت می‌شوند و به آرمان‌های بشری خیانت و در نقاط مختلف دنیا جنگ‌افروزی می‌کنند. در چنین شرایطی چاره‌ای جز ادامه مبارزه و حاکم بودن تفکر مبارزه در همه امور کشور اعم از داخلی و خارجی وجود ندارد.» و جمهوری اسلامی نیروی الهی و خیر: «نظام اسلامی، نظام انسانی و شرف و احترام به کرامت بشریت و نظام صلح و خیر است.»

(تأملی در یک ژانر سیاسی- اجتماعی)

علی‌رضا کیانی

«آیا کسی می‌تواند هوادار آوازه خوانی مانند شکیرا باشد، مدل مو و لباس‌هایش کاملا غربی باشد، ولی پرچم جمهوری اسلامی  را در صفحه فیس بوک خویش به نمایش بگذارد و یا برای حسن روحانی و حسن خمینی جملات عاشقانه بگوید؟» این مساله ای ست که در بین بدنهء جوان هوادار «اصلاح طلبان» ظهور و بروز بالایی دارد و پس از انتخاب روحانی نیز شدت گرفته است. البته، در بدو امر، مساله‌ای متناقض به نظر می‌رسد. حمایت از جمهوری اسلامی با زیست به سبک غربی نمی‌خواند. اما شاید بتوان این تناقض را با یک تحلیل نسبتاً قدیمی ولی همیشه موجود حل کرد.

بعد از بازداشت تعدادی جوان ایرانی به علت اجرای ویدیو آهنگ ''ما شاد هستیم'' معروف به''هَپی'' ( در داخل منزل و پشت بام خانه ) توسط نیروی انتظامی تحت امر وزارت کشور دولت امید(!) و اعتدال(!) و حمایت وزیر کشور و همچنین وزیر ارشاد دولت حسن روحانی از این برخورد توجه شما را به اجرای ویدیو آهنگ توسط جوانان مصری، یعنی کشوری که معتبرترین و بزرگترین دانشگاه مذهبی اهل سنت جهان یعنی دانشگاه الازهر در آن قرار دارد، و همچنین جوانان کشور سومالی، که القاعده در آنجا پایگاه دارد، و مقایسه با جوانان ایرانی تحت حاکمیت دولت بنفش فرا می خوانم و این پرسش را مطرح می کنم که...

تصحيح و توبيخ

حمیدرضا رحیمی

عجب گرفتاری شده است فدوی!  توی این هیر و ویر، و با وقتی که ندارد، باید املاء و انشاء برادران را نیز به اين شرح تصحیح کند و نمره هم بدهد: «به گزارش خبرگزاری تسنیم، حجت‌الاسلام سید محمد خاتمی در نشستی با برخی از جوانان تأکید کرد که در انتخابات هشتاد و هشت تقلبی صورت نگرفته است و گفت: من نمی‌گویم که تقلب شده است!..» چنانکه ملاحظع می فرمائيد، اين آشکارا ناقص است و می باید چنین می بوده باشد: «در انتخابات هشتاد و هشت نه تنها تقلبی صورت نگرفته، بلکه تظاهرات عظیمی هم در کار نبوده، کسی هم کشته نشده و کهریزک هم، مثل هولوکاست، دروغ و ساخته و پرداختهء استکبار جهانی و صهیونیزم بین الملل، لعنة الله علیهم اجمعین، است!» لذا، احوط آن است که از هر غلط  ده بار بنویسید برادر محمد(ص) خاتمی!

اين هفته در عالم هنر غوغائی بر پا بود. شاهين نجفی و اعضاء ارکسترش، به «بهانه»ی حمايت از زندانيان بند 350 اوين تهران، روی صحنه ای در شهر تورنتوی کانادا عريان شدند و بلافاصله فرياد «وا شرما، وا ناموسا» از جمع کثيری از هموطنان پراکنده در جهان و حاضر در کافه های اينترنتی و گاه در رسانه ها بلند شد. در اين ميان، صرفنظر از خوش آمدن و بد آمدن از عمل شاهين، برای من اين پرسش مطرح بود که اگر، بر فرض، برخی از «منتقدين» قدرتی می داشتند، با شاهين نجفی چه می کردند؟ آيا ارسطو وار می گفتند که من جانم را می دهم تا شاهين بتواند کاری را که من دوست ندارم انجام دهد ؟ يا، نه، چون قدرت داشتند، چهارتا «محتسب» (يا حساب رس، يا حتی بسيجی و...) را به سراغ اش می فرستادند؟ ◄