اکنون صحنه گردان های سناریوی طرح شعارهای مطالبه محور ترجیح می دهند، کارزار تبلیغ مطالبات حداقل مردم از بین دسته بندی های گوناگون «اپوزیسیون» به سر منشاء اصلی خود، یعنی به درون بخش هایی از حاکمیت منتقل شود. روشن است در یک چنین شرایط  سیاسی بغرنج، وظایف سنگین تری پیش رو جنبش سکولار دمکراسی انحلال طلب و جامعه شهروندی قرار می گیرد تا در مقابل این چرخش سیاسی، روش مبارزاتی را برگزینند که مغایرتی با پرنسیپ ها و آرمان های استراتژیک جنبش سکولار دمکراسی نداشته باشد. 

از همين روست كه از روزی كه «بركين الوان» براي هميشه از ترکيه كوچيده، باز هم «آزادگي» و آزاد انديشي در آن كشور، خودي نشان داده و آتشفشان آزادي خواهي و حق طلبي فوران كرده است. باز هم «نان» ها در اين سو و آن سو ديده مي شوند. فقط  كمر اين نان ها را با روبان هاي مشكي آراسته اند؛ جامه اي پرمعنا و «خواب شكن» بر قامت تكه اي خمير پخته شده! پير و جوان و خرد و كلان، همه تكه ناني در دست دارند. ولي از خوردن اش چشم پوشيده و آن را به عزا نشانده اند.

دو دهه پیش، درپی فروپاشی اتحاد جماهیرشوروی، جرج بوش پدر "نظم نوین جهانی" را به رهبری ایالات متحده اعلام کرد.  ادعای رهبری بر دنیا الزامات خاص خود را دارد.  ریشهء مشکلات کنونی، و از جمله "فاجعهء بزرگ انسانی" در سوریه، در این است که امریکا، بدون آن که کناره گیری خود از رهبری دنیا را رسماً اعلام کند، عملاً از پذیرش مسئولیت آن الزامات شانه خالی کرده و از این رو آشفتگی ها و نابسامانی های روز افزون دنیا، از جمله فاجعهء سوریه، خواب آرام آقای اوباما را بر هم نمی زند!

انقلاب و آلترناتيو

جمعه گردی های اسماعيل نوری علا

هر قانون اساسی جديد برخاسته از يک انقلاب حکم «آلترناتيو ِ» ترتيبات سنتی حکومت کردن (مثلاً، پادشاهی مطلقهء قبل از انقلاب مشروطه) و يا قانون اساسی قبلی يک سرزمين (مثلاً، استقرار قانون اساسی اسلامی به جای قانون اساسی مشروطه) را دارد. اما هر انقلاب رهبرانی، و هر قانون اساسی جديد تصميم گيرندگان و نويسندگانی، دارد که آنها نيز «آلترناتيو حاکمان قبلی» محسوب می شوند و در شکل گيری قانون اساسی جديد و نهادهای برخاسته از آن دخالت کامل دارند.◄

در سخنان آقای علیجانی که در پله ی بالای منبر ملی – مذهبی جا خوش کرده و فرصت سخن گفتن چندانی هم برای دیگران باقی نمی‌گذاشت، جای سخن هست. شاید اگر آقای علیجانی پوستین پوسیده ی علی شریعتی را بر دوش نیفکنده بود، ما نیز پا به محفل انس پرگار نمی‌گذاشتیم. اما چون هنوز جای زخمی پنجه های گرگی که در سی و پنج سال گذشته از درون این پوست گوسفند بیرون آمده، برتن ملت ایران دیده میشود، گذشتن از کنار سخنان او، روا نیست.

اين مقاله سي و پنج سال پيش (1358) نوشته شد؛ زماني كه آخونديسم / لومپنيسم ِ به قدرت رسيده مي رفت، همچون توفان شن، «بهارآزادي ايران» را تيره و تار كند و انقلاب 57 را - در لشگركشي به گنبد و كردستان / در پاره آجر پرتاب كردن به تظاهرات نيروهاي دموكراتيك / در بستن روزنامهء آيندگان / در پايمال كردن حقوق و آزادي هاي مردم / در بگير و ببند و حتي تيرباران مبارزان صديق ملت ايران و... جلوي چشم ناباور همهء آزاديخواهان قلب ماهيت كرده به يك نظام ارتجاعي و قرون وسطايي تبديل كند... در سي و ششمین سالگرد آن انقلاب مصادره شده، آن نوشته را با تغييراتي جزيي باز نويسي و تقديم خوانندگان مي كنم. (ك. ق)