در این که کشتار بزرگ سال شصت و هفت، و قتل ها و ترورهای سیاسی سازمان یافته در داخل و خارج از کشور، و از جمله «قتل های زنجیره ای»، از مصادیق جنایت های بر ضّد بشریّت به شمار می آیند، تردیدی ندارم. این جنایت ها با وجود گذشت پانزده تا بيست و پنج سال از تاریخ وقوع آنها، مشمول مرور زمان نیستند و آمران، سازمان دهندگان و عاملان آنها همچنان در معرض تعقیب و مجازات هستند... در اوضاع و احوال کنونی، که مصونیت از مجازات قاعده کلّی و رایج است، سخن گفتن از «عفو و بخشش» و یا «آشتی ملّی» اگر ناشی از بی آزرمی نباشد حاکی از بی مسئولیتی است.

«باید به شدت مراقب بود»!

شهباز نخعی

در حالی که هنوز موج های تنش مربوط به گزارش های بان کی مون، دبیرکل سازمان ملل و احمد شهید، گزارشگر ویژه شورای حقوق بشر این سازمان دربارهء نقض گسترده و سیستماتیک حقوق بشر در حکومت آخوندی فروکش نکرده بود، تصویب پیش نویس قطعنامهء پارلمان اروپا در هفته گذشته بار دیگر آب در خوابگه مورچگان ریخت و نشان داد که پایوران این نظام ضدبشری تا چه حد از مقولهء حقوق بشر ترس و وحشت دارند.

به نظر می رسد که، برای برانداختن نظام اسلامی از اریکهء قدرت و انحلال قانون اساسی ضد مردمی اش، پروندهء نقض حقوق بشر جمهوری اسلامی بايد در صدر مطالبات نيروهای سکولار دموکرات داخل کشور نيز قرار گيرد. در اين راستا، اصرار ورزیدن بر اجرای قطعنامه های رعایت حقوق بشر توسط حکومت ملایان، قطعاً از حد طرح مطالبات حداقلی فراتر رفته و می تواند تبديل به محور آغاز همکاری نیروهای سکولار دمکراتی شود که باورمند به انحلال رژیم اسلامی و قانون اساسی آن بوده و در راستای تدوین قانون اساسی سکولار دمکراتیکی برای نظام سیاسی آیندهء ایران فعالیت می کنند.