بحران های جدید در روحانیت شیعه در حقیقت عکس العملی است نا امیدانه و از روی لجاجت و ناچاری در برابر پیشرفت رادیکال و سریع سکولاریزم، اومانیسم و اعتقاد به دمکراسی و حقوق بشر. این نحوه عکس العمل هیستریک روحانیون اصولگرا و سنتی در برابر امواج مدرنیته موجب شده است که مردم ایران روز به روز از روحانیت و اسلام سیاسی و حکومتی فاصله بگیرند و نسل جوان امروز ایران با افکار و اندیشه های ایدئولوژیک و مذهبی پدران و نسل های پیش از خود وداع نماید. به همین دلیل است که هر اندازه فریاد وااسلامای روحانیون و مراجع بلندتر شود، نسل جوان و اکثریت مردم ایران در ابراز مخالفت با تحکمهای این نظام و فتواهای علما جدی تر و رادیکال تر می گردند.

از ابتدا شباهتی بین اسلامگرایی و مارکسیسم که سیر تحول تاریخ و فاجعۀ نهایت آن و رستگاری پیامدش را از مذاهب به وام گرفته، وجود داشت. اگر این شباهت روز به روز بیشتر شده، به دلیل تقلید نیست، به این دلیل هم نیست که چپ گرایان در دستگاه رخنه کرده اند و طرز فکر خویش را به بقیه تحمیل نموده اند. به این دلیل است که شباهت کارکرد، یکسان شدن ساختار آنها را لازم آورده است. اسلامگرایان، برای بهره وری سیاسی از اسلام، باید آنرا به ایدئولوژی تبدیل می کردند، و برای ایدئولوژی ساختن از تشیع، می بایست نگرش این مذهب را به تاریخ «سکولار» می کردند. کاری را که مارکس از ابتدا انجام داده بود، اینها با تأخیر انجام دادند و در نهایت ناچار گشتند تا تمامی دستگاه فکری سنتی مذهب را به همین ترتیب مسخ کنند.

می توان به تجربه نشان داد همانگونه که در امر آموزش و پرورش روش گام به گام ذهن دانش آموز را آماده می کند تا به مرور دانشی را فراگیرد، اين امکان نيز وجود دارد که گام به گام ذهن هایی را به بدبختی، عقب ماندگی، فساد، خرافات و تباهی عادت دهد. و این درست آن کاری است که حکومت اسلامی در این سی و پنج ساله انجام داده است. در واقع اين کار را می توان نوعی شستشوی مغزی دانست از طريق از ميان برداشتن قبح هر زشتی و پلیدی.

اقوام و مذاهب مختلف عراق باید بتوانند اداره امور خود را بدست بگیرند و احساس کنند که در پروژه ملی سهم دارند. این امر برای نجات حکومت شکننده عراق و رهاندن کشور از شر داعش و دیگر گروه‌های شورشی حیاتی است. نظم حاکم پیشین مرده است٬ و به نوسازی نظام سیاسی و اجتماعی کشور در چارچوب حقوق شهروندی و حکومت قانون نیاز مبرم وجود دارد... آشتی ملی و نهاد سازی بدون برقراری یک قرارداد اجتماعی تازه بر مبنای تمرکز زدایی از قدرت و تقسیم منصفانهء منابع ممکن نیست.

داعش، جمهوری اسلامی و آمریکا!

محسن ابراهیمی

آنچه که در عراق می گذرد قطعاً فراتر از صرفاً جنگ نیابتی میان جمهوری اسلامی و عربستان است. اگر داعش یک باند آدمکش مورد حمایت عربستان است و عربستان متحد منطقه ای و استراتژیک آمریکا است، می توان نتیجه گرفت که آمریکا هم بدش نمی آید از طریق پیشروی مهار شدهء داعش، عربستان جای پایش را در عراق سفت تر کند و بالاخره خود آمریکا موقعیت اش را در منطقه و در رابطه با مهار جمهوری اسلامی تقویت نمايد.

شما تروریست ها و تروریست پروران اکنون فرزند خلف خود٬ داعش، را تروریست می خوانيد؟ بله، داعش تروریست است، آن هم از نوع ناب محمدی سنی اش، در مقابل شما تروریست های ناب محمدی شیعه! و حال می خواهید سپاه شیعه را به عراق بفرستيد تا جنگ شیعه و سنی به کمال برسد؟ وای به حال ملت بدبخت ایران و مردم منطقه؛ که نشسته است، تماشاگر لال...

آيا حکومت اسلامی مسلط بر ايران، در به اوج رساندن ماجراجوئی های ضد ايرانی خود در منطقهء خاور ميانه دست به خيانت احمقانه ای همچون ورود به معرکهء عراق خواهد زد؟ اگر چنين کند و بکوشد تا نيروهای موسوم به «داعش» را، با شعار دفاع از شيعيان عراق، به چالش کشد آنگاه بايد تا حد ممکن دانست که نيروهای درگير در سرزمين کهن شام و عراق چه سرچشمه هائی دارند و به دنبال چه خون می ريزند. مقالهء حاضر کوشش اوليه ای برای طرح برخی اطلاعات است.