از آنجا که جشن های ایرانی ما از میان مردم برخاسته و گوهر زمینی بودن شان، بهمراه مهربانی و عشقی که در آن ها موج می زند، از آن ها نمودهایی ضد تبعیض ساخته، همچنان مورد توجه و علاقه همه ی مردمان، با هر نوع مذهب و مرام و عقیده ای باقی مانده اند. «یلدا» یکی از این جشن هاست که، همچنان و اکنون حتی بیش از گذشته، در مرکز علاقه ی ایرانيان قرار دارد چرا که تاریخ نشان از آن دارد که همواره در دوران های سخت مردمان ایران بیش از همیشه بر مبارزه ی دلیرانه ی لشگریان روشنایی و مهراندیشی با قشون تاریکی و مرگ اندیشی توجه نشان داده اند، با این امید و باور که: پیروزی لشگریان مهر و رسیدن جهان و جهانيان به پایان همه ی جنگ ها، رنج ها، تبعیض ها و تاریکی ها امری گریز ناپذیر است.

نسرين ستوده کاردستی زندان اش را به هيات اروپائی هديه داد

بی بی سی

خانم کرونبرگ، رئيس هيئت اعزامی پارلمان اروپا به تهران، در يک نشست خبری، ديدار با خانم ستوده و آقای پناهی را "يکی از برنامه های اصلی" سفر هيات به ايران توصيف کرد و گفت که ملاقات با آنان يک ساعت طول کشيد. وی افزود که در اين ملاقات، خانم ستوده يک قطعه کاردستی خود شامل طرح هايی از آرم زندان اوين به رنگ های مختلف را به او هديه داد و از اين هديه ابراز سپاسگزاری کرد. قرار بود سال گذشته، هيات اعزامی کميته روابط با ايران در پارلمان اروپا از ايران ديدن کند اما به دليل اصرار بر ملاقات با خانم ستوده و آقای پناهی، دولت ايران اين برنامه را لغو کرد.

در بخش نخست، با مقایسه آماررشد ایران قبل و بعد از انقلاب و با کشورهای هم‌ردیف نشان داده شد که رشد ایران بعد از انقلاب با افت شدیدی روبرو شده است. در بخش دوم، عوامل این افت، یعنی سلطه نهاد روحانیت و نظامیان، و ساختار دینی قدرت توضیح داده شد. در بخش سوم، در ارتباط با پیوستن ایران به ارابه پیشرفت‌های غرب، نظریه‌ای که ورود صنعت مونتاژ به ایران را مغایر با رشد و پیشرفت صنعت مستقل می‌دانست، و به جای تأکید بر مبارزه عیله دیکتاتوری و فساد دولتی، مقابله با سرمایه‌داری و نفوذ غرب در ایران را هدف قرار داده بود، نقد گردید. در این بخش مواردی از رشد و پیشرفت پرشتاب ایران قبل از انقلاب برمبنای الگوی توسعه ژاپن ارزیابی می‌شود.

مشکل کرونبرگ و شرکا کشف حقيقت در ايران نيست. آنها يک وظيفه دارند: راه را براي بستن قراردادهاي ميلياردي اتحاديهء اروپا با ايران هموار کنند. وظيفهء آنها و هدف شان ابداً اين نيست که از درد و رنج ميليون ها زن و يا هزاران محکوم به اعدام در ايران حرفي بزنند٬ اگر مجبور مي شوند جايي چيزي بگويد در توجيه جنايات است و اولين چشمه اين توجيهات را در ديدار هيئت پارلمانی اروپا شنيديم. ملاقات اينها با نسرين ستوده و جعفر پناهي نيز قرار است کمک کند تا بخش حقوق بشري سفرشان راست و ريس شود.

صادق زيبا کلام

در این سی و چند سال بعد از انقلاب، چندین سریال تاریخی- سیاسی ساخته شده است. تم ثابت این سریال ها، از کلاه ‌پهلوی گرفته تا کیف‌انگلیسی، این است که روحانیون همه در حال مبارزه بودند، کراواتی ها همه دزد و نوکر استعمار بوده‌اند و همه مشکلات کشور در قبل از انقلاب ناشی از انگلستان و آمريكا و فراماسونری است. این تم ثابت این سریال هاست و در تمام آنها تکرار شده است: آمريكا و انگلیس همه را خریده اند الا روحانیت. این سریال اثر گذار نخواهد بود و به اصطلاح نمی‌گیرید، چون اگر یک مقدار تاریخ بخوانید می‌دانید که در اواخر سال پنجاه و پنج و اوایل سال پنجاه و شش اوج تعداد زندانیان سیاسی در ایران است، چیزی نزدیک به پنج هزار نفر در زندان هستند و از این تعداد چیزی کمتر از بيست نفر روحانی بوده‌اند، در صورتی که اگر شما این سریال ها را ببینید انتظار دارید چهار هزار و نهصد نفر از زندانیان روحانی بوده باشند، چون فقط روحانیون در حال مبارزه بوده‌اند!

آیندهء سد سازی های ویرانگرانه و دولت روحانی

شکوه ميرزادگی

روند ویران کردن میراث فرهنگی و تاریخی، و نابودی آب و خاک و هوای میراث طبیعی و محیط زیست ایران، به بهانهء «عمران و آبادی»، از آغاز به قدرت رسیدن حکومت اسلامی وجود داشته است. تداوم منظم اين روند خبر از آن می دهد که حکومت همواره روش مشخص و سیستماتیک و دقیقی را در راستای نابودی اينگونه آثار پی گرفته و با تعويض هر دولتی نيز، مسئولان جديد، در عين تصديق ويرانی های انجام شده، تقصير را به گردن دولت قبل از خود انداخته اما خود نيز همان ويرانگری ها را ادامه داده اند.

تئاتر ایران پس از انقلاب، مانند بسیاری چیزهای دیگر، دچار دگرگونی جدی و بنیادی شد. با فروپاشی رژیم سلطنتی و محو همۀ نهادها و ابزارهای سرکوب و خفقان نظام گذشته، یعنی با فروریختن یک نظام سیاسی- اجتماعی و جانشین نشدن نظامی دیگر بعلت عدم آمادگی رهبری انقلاب از پیروزی غیرقابل انتظار، یک هرج و مرج و اغتشاش سیاسی- اجتماعی بوجود آمد که از روی نوعی توّهم به آن گفته شد «بهار آزادی». در این «بهار آزادی» هر کس، هر گروه و دسته‌ای و هر سازمان و حزبی به شکل هیجان ‌زده ای مشغول کار خود بود و همه تصور می‌کردند که در حال بنای جامعه‌ای نوین و آزاد هستند، حال آن که چیزی که در حال شکل گرفتن بود نه هیچ چیز نوینی داشت و نه آزادی!