همینطور توطئه پشت توطئه است که از زمین و هوا و دریا و کرات دیگر، بر سر و روی جمهوری شکوهمند اسلامی ما می بارد: «شهر خبر، به نقل از بلومبرگ، مدیریت اجرایی و سازمان دهی فرودگاه زوریخ که پذیرای هواپیماهای مقامات ارشد بین الملل برای شرکت در مجمع جهانی اقتصاد در داووس می باشد، هواپیمای حسن روحانی را در کنار جت اسرائیلی حامل بنیامین نتانیاهو جای داده اند». روزنامهء «وطن امروز» هم نوشته است که دولت حسن روحانی با «حرامیان عالم» وارد مذاکره شده و توافقنامه ژنو «تسلیم» جمهوری اسلامی برابر غرب بود». پس بفرمائيد در سالگرد انقلاب شکوهمندمان، از آن طفلکی چی باقی مانده است؟

به نظر من، در موارد حادی از آنگونه که در مورد کشور ما پيش آمده، امر «داوری تعيين کنندهء سود و زيان ملت» حالت متمرکز خود را از دست داده و تابع سود و زيان گروه های مختلف شده است و، در اين ميان، از آنجا که در برابر حکومت و دولتی غاصب و سرکوبگر و استبدادی، که «مصالح رژيم» را بر «منافع ملی» ترجيح می دهند، اين «مخالفان» حکومت و دولت اند که موظف اند بصورت «داور تعيين کنندهء سود و زيان ملت» نيز عمل کنند، کوشش در اجماع نظر «اپوزيسيون حکومت» در اين موارد از اهميت بسياری برخوردار می شود و يک اپوزيسيون مسئول نمی تواند «همهء» آنچه را که در حوزهء «دولت» و «حکومت» پيش می آيد، بخاطر آنکه از حکومتی استبدادی و ضد منافع ملی سر زده، يکسره زيان بخش ببیند.

 پيوند برای شنيدن و دانلود فايل صوتی با صدای سعيد بهبهانی ◄

قانون اساسی جدید تونس با تصویب ماده ای در مورد برابری تعداد نمایندگان زن و مرد در مجالس قانونگذاری کشور و موازینی که برای دفاع از زنان در برابر خشونت در نظر گرفته است می تواند آغاز گر تغییرات تعیین کننده ای برای زنان این کشور باشد. تونس اولین کشور عربی است که چنین موادی را در دفاع از حقوق زنان در قانون اساسی خود می گنجاند. لبنا جربی که تصویب قانون اساسی جدید را تا صبح روز بعد جشن گرفته بود می گوید: "این ماده قانون اساسی به تنهایی یک انقلاب است. یک گام بزرگ تاریخی است و فقط برای زنان تونسی نیست."

محمد قائد در یادداشتی که برای توصیف خمینی نوشت از واژه‌ی «دژم»، به معنى خشم همراه با ناامیدى و اندوه، به‌عنوان قید براى رفتار و نیز توصیف حالت فرد بهره برد و نوشت که خمینی در روزهای پایانی عمرش «دژم» بود. حال حکایت حال احوال علی خامنه‌ای، سیدی که زمانی در خراسان ملقب به «سیدعلی گدا» بود و ناگهان امواج زمانه او را به‌سوی «سلطان» و «ولی‌فقیه» رهنمون شد نیز همین است. خامنه‌ای هم این روزها «دژم» است. او از شرایط ناراضی است، رهبری که دوست داشت «رهبر مسلمین جهان» نامیده شود (و اساسا در عمل هم باشد)، اینک، واداده، تسلیم شده، نومید و تنها، «در سنگر سکوت» خزیده است.

با گذشت پنج ماه، نه تنها اتفاق قابل توجهی در حوزه‌ء نشر رخ نداده، بلکه تصميمات و انتصابات جديد در معاونت فرهنگی ارشاد بذر نااميدی را در دل بخشی از فعالان نشر و اهالی قلم کاشته است. آنچنان که دست ‌اندر کاران نشر اطمينان يافته اند که انتصابات اخير تنها در حد جابجا کردن مديران دولت‌ پيشين و صدور احکامی‌ بوده که طبق آن مهمترين مناصب حوزه‌ء کتاب به مديرانی که اتفاقاً در دولت‌های پيشين مورد انتقاد بوده‌اند؛ واگذار شده است. خبرنگار سايت ايلنا، در گفتگو با دست ‌اندر کاران نشر، به سراغ سه صاحب قلم رفته است تا بپرسد: "آيا شما می‌دانيد در معاونت فرهنگی وزارت ارشاد چه می‌گذرد؟"

تفاهم نامه اخیر وزارت آموزش و پرورش جمهوری اسلامی با حوزهء علمیهء قم اما نماد آشکار دیگری از این واقعیت است که در زمینه فرهنگ و اندیشه، دشمن اصلی جمهوری اسلامی همانا سکولاریزم و آزاد اندیشی است. بی جهت نیست که رهبر جمهوری اسلامی در دیدار با مداحان و نوحه خوانان از رشد سکولاریزم حتی در مراسم عاشورا ابراز نگرانی می کند و می گوید: “هیئت ها نمی توانند سکولار باشند؛ هیئتِ امام حسینِ سکولار نداریم! “ و بی حکمت نیست که مقامات جمهوری اسلامی ایران، و بویژه آیت الله های حوزهء علمیهء قم، در مناسبت های مختلف از رشد سکولاریزم در جامعه ایران ابراز نگرانی می کنند و مطابق معمول آنرا به دشمنان جمهوری اسلامی نسبت می دهند.