برای حفظ شرایط «دموکراتیکی» که پس از سال ها زحمت و پشتکار سیاسیون و مردم در ترکیه بدست آمده است، هم و غمی گسترده بر آقای اردوغان واجب است. ترکیه توانست خوب کار کند و در خاورمیانه این باور را عملی سازد که حکومت  لائیک و سکولار در یک کشور مسلمان می تواند دروازه های مدرنیته را بروی مردم اش باز نماید.  اما اگر قرار باشد که، بخاطر ضعف سیستم اجرایی و اداری دولت فعلی و افشاگری های مخالفین یا رقیبان دولت، بازی سیاسی ترکیه بسوی استبداد و تلافی برود، آنوقت جبران خسارت  از دست دادنی ها بس سنگین است.

فرقه سازی، دکان دين عبدالله گولان، و بازی روسيه

دلسوز ايران

فرقه سازی، از فرقهء حسن صباح گرفته تا فرقهء فرقان، تا فرقهء رجوی، تا فرقهء دموکرات آذربایجان، تا فرقهء مصباحیه، تا فرقهء فراماسونری مارکسیست های روسی (توده ای - فدایی)، همه در جهت کلاهبرداری سیاسی برای کسب غیر مشروع قدرت از طریق توطیه، اشغال، کودتا، ترور یا با کمک یک دولت خارجی بوده است. اگر فرقهء دینی خوب باشد، بهائیت ما چه اشکالی دارد که پيروان اش را اعدام می کنند؟ اینها که از همهء فرقه ها، حتا شیعیان خط امامی، مدرن تر و با تمدن و دمکراسی هم خوان ترند؟ دراویش بی آزار ما را، که از همهء مذهب اسلامی بی آزارتر و انسانی تر و دورتر از سیاست بازی و دین فروشی هستند، چرا سرکوب می کنند؟

با در پیش گرفتن سیاستی مصالحه ناپذیر در برابر سوریه، ایران یا روسیه، فرانسه وضعیت دیپلوماتیکی را که در زمان ریاست جمهوری فرانسوا میتران آغاز شد به انجام می رساند. فرانسه از این پس ساز گرایش به سوی واشنگتن را در اتحادیهء اروپا کوک می کند که از زمان ایجاد این اتحادیه وجود داشته و بلندپروازی در پیش گرفتن راهی مستقل در صحنهء بین المللی را رها می کند.

به گمانم سیستم قصد داشت حرکتی حساب شده را در حوزهء تعامل بین المللی انجام دهد. نه احمدی نژاد می توانست این نقش را بازی کند و نه مصلحت بود کار بدست اصلاح طلبان بیفتد که استحکام لازم را برای این پروژهء مهم نداشتند، طبعاً روحانی، با سوابق خود و نگاه امنیتی خاص، تبحر لازم را در این مورد داشت. حرکت هاشمی شاید درون یک حرکت کلان قابل تأویل است... هاشمی ابتدا کوشید نظر جامعه را برای خود تست کند ولی به گمانم هاشمی کوشید به عنوان بالانسر (وزنهء موازنه) عمل کند و زمینه را برای تغییر موازنه در کلیت جامعه و نیز درون اصلاحات به نفع روحانی آماده کند و موفق شد.