|
بساط سانسور در هر شکل و اندازه باید برچیده شود!
کانون نویسندگان ایران
 کانون
نویسندگان ایران نفی کامل و بدون قید و شرط سانسور را متضمن حق
اولیه ی شهروندی، حق آزادی بیان، دانسته و اعتلای فرهنگی جامعه را
در گرو آن می داند. تنها قانونی که می تواند جلوی سانسور را بگیرد
غیرقانونی کردن سانسور است. در عین حال کانون از هر طرح عملی و هر
پیشنهادی که بتواند گشایشی مثبت در کار چاپ و انتشار آثار
نویسندگان و هنرمندان ایجاد کند و سانسور را گامی به عقب براند
استقبال و از آن حمایت می کند. اما همواره بر این نکته تاکید کرده
است که گذاردن هر "اما"، "اگر" و "مگر" در راه آزادی بیان در حکم
تعبیه ی پلکانی است تا حکومت ها و صاحبان قدرت از آن بالا روند و
بر آزادی بیان جامعه تسلط یابند. پس، تا آنجا که به سانسور مربوط
می شود، می گوید: بساط سانسور در هر شکل و اندازه باید برچیده شود!
ممکنات و موانع اتحاد عمل سازمان های سياسی
گفتگوی عليرضا ميبدی با اسماعيل نوری علا،
سخنگوی جنبش سکولار دموکراسی ايران
 هشدار
نسبت به تشدید جو قتل، خشونت و اعدام
بیانیه همبستگی ملی جمهوریخواهان ایران
آقای
روحانی، به
توصیهء
"رهبر نظام"
مبنی بر
کرنش و باج دادن به قدرت
های
خارجی
مذاکره کننده
در
موضوع هسته ای،
و محرمانه نگاه داشتن
آن
مذاکرات،
تن می دهد و فراموش می کند حقوق شهروندان ایرانی،
به
ترتیبی که شرح شدت گیری نقض آن
[در اين
بيانيه]
رفته،
جدای از حقوق ملی نیست.
اگر
آقای
روحانی این تفکیک را قائل می شود،
که شک نداریم می شود،
مردم
ایران و اپوزیسیون مستقل و
آزادیخواه
ایران این تفکیک را قائل نمی شوند و تحقق
«حقوق
ملی»
را در سطح سیاست خارجی و
بین
المللی، عدم ایجاد بحران و تنش و ایستادگی بر استقلال کشور را در پیوند
با سیاست داخلی،
و رعایت حقوق بشر و
برقراری آزادی ها و استقلال فردی و اجتماعی و رعایت منزلت شهروندان می
دانند
ـ
که ماهیت وجودی و نیز سیاست ها نظام جمهوری اسلامی با آن در تعارض است.
 نیاز
کشور ما:
حکومتی متکی به مردم و از آن همهء
ایرانیان
بیانیهء
«اتحاد برای دموکراسی در ایران»
تجربه
رویدادهای اخیر
سیاسی در ایران نیز نشان داده که بر
زمینهء
مجموعهء
شرایط داخلی و بین المللی می توان حکومت را وادار به عقب نشینی
کرد. در این راستا اهمیت دارد که از
جایگاه دفاع از برقراری دموکراسی و دفاع از منافع دراز مدت مردم
ایران، هر
گام مثبت و حرکت واقعی اصلاحی مورد استقبال قرار بگیرد، اما در عین
حال با فریبکاری، امید آفرینی کاذب و توهم پراکنی مقابله شود.
شرایط موجود، همانی است که روزی در انتظارش بودیم
حشمت طبرزدی
 شرایط
موجود، همانی است که روزی در انتظارش بودیم، اما شرط کافی برای
مبارزهء رهایی بخش را «مردم و تشکل های آزادیبخش» تعیین می کنند. مخالفت
با اعدام، آزادی بی قید و شرط کلیهء زندانیان سیاسی و نه صرفاً زندانیان
اصلاح طلب، و دفاع از حقوق اقتصادی- اجتماعی آحاد شهروندان و طرح جدی
«مطالبات مردمی» از اولویت های کنونی ما است که باید همواره بر آن تاکید
کرد. اگر چه اقداماتی که رفسنجانی و نیروهای همراه، در تغییر قانونن
اساسی و مشروط کردن قدرت، به ویژه رهبری، انجام می دهند، یک گام به جلو
است؛ اما به هیچ وجه خواست نهایی ما نیست. پس باید هشیار باشیم و شرایط
تاریخی برای گام نهادن به مرحلهء دموکراسی سکولار را از دست ندهیم.
از هشدار گذشته
است: تابستان 67 در حال تکرار است!
الاهه بقراط
 پس
از زهر آتش بس خمینی حالا نوبت زهر اتمی خامنه‌ای است. خمینی فرزند خلف
فقهای اسلام، خمینی بومِ شوم این مرز و بوم و همان بوفِ کور بود.
خامنه‌ای اما یک شبه از حجت‌الاسلامی به عالِم فقیه برکشیده شد. هیچ فکر
و رفتاری از او، درست مانند جایگاهش، اصالت ندارد. اگر مانده است، به این
دلیل است که جامعه نیز اصالت خود را گم کرده است! امروز دیگر گروه‌های
سیاسی بيست و پنج سال پیش در دسترس نیستند تا بهای سازش اتمی را
بپردازند. بهایی و کُرد و بلوچ و خانواده‌های مذهبی و قومی هستند که اسیر
دست رژیم‌اند. در خون اینان به سوی ژنو می‌رانند.
 ترور
ها در بلوچستان ، تروریسم دولتی است
رضا حسین بر
رژیم، به
اعتراف مأموران اش، قتل 16 بلوچ را به انتقام قتل 14 پاسدار انجام داد.
این عمل چنین نشان می دهد که رژیم تمام بلوچ ها را دشمن می پندارد و هر
بلوچی در هر کجا کاری کرد، دولت هم یک بلوچ زندانی را به عنوان اسیر بقتل
می رساند. در اینجا این موضوع پیش می آید که آیا رژیم، بلوچستان را یک
مملکت خارجی می داند و آیا آن را یک مملکت تحت اشغال می شمارد؟ مثلاً،
آلمانی ها در جنگ بین الملل دوم، مردم ممالک اشغالی را بهمین دلیل و شیوه
بقتل می رساندند. هر گاه مبارزین فرانسوی یک سرباز آلمانی را می کشتند،
هیتلر یک فرانسوی بی گناه را بقتل می رساند.
 اعدام
و اسلامیست های ِ اصلاح طلب
بهزاد صمیمی
اعدام
شدگان ِ این دوره، از زندانیان ِ کرد، بلوچ و عرب می باشند که به ملیت
های ِ سنی مذهبِ ایران تعلق دارند. من در این یادداشتِ کوتاه به عواقبِ
این سیاستِ نامردمی و به شیوه های ِ متداول ِ بحران سازی ِ اسلامیستی که
حیات کشور را تهدید می کنند نمی پردازم. این یادداشت به کوتاهی فقط به
روش اسلامیست های ِ اصلاح طلب در قبال حقوق ِ اقلیت ها و دگراندیشان می
پردازد. علتِ اصلی ِ این رفتار را باید در پافشاری ِ اسلامیست ها در
ناخودی دانستن ِ اعدام شدگان جستجو کرد. بطور ِ مثال، کدیور، که در
رابطه با آزار ِ فرزندان ِ موسوی در "جرس" روضه می خواند، کلمه ای در
محکومیت اعدام های ِ اخیر بیان نمی کند.
 روحانی
و تکرار بازی خامنه ای
پس از ده سال و یک روز
مجتبی واحدی
روحانی بیش از هرکس به استیصال خامنه ای واقف است و می داند در حال
حاضر راهی برای او جز باز گذاشتن موقت دست رئیس دولت برای حل و فصل
مشکلات با امریکا و قدرت های جهانی وجود ندارد. این مرحله، یک
امتحان تاریخی برای روحانی است تا نشان دهد تحلیل برخی سیاستمداران
در داخل و خارج ایران درست است که او را مأمور چرب زبان خامنه ای
برای عبور رهبر از گردنهء خطرناک تحریم ها می دانند یا ادعای خود
او که برای نجات کشور آمده است؟
 روحانی!
برای همهء وعده‌های غیرعملی، مچکریم!
فریبرز سروش
نزدیک به
سه ماه از شروع به کار دولت می‌گذرد. تا به امروز اکثر وعده‌های حسن
روحانی، عملی نشده؛ در عوض شرایط کشور به ویژه در حوزه حقوق بشر، بسیار
وخیم گزارش شده است. از روز سیزدهم مرداد ماه گذشته که حسن روحانی رسما
رییس جمهوری ایران شد، تا به امروز، اثر چندانی از عملی شدن وعده های او
به چشم نمی‌خورد. .
|
بن
بستِ «خروج از بحران!»
آیا
ایران بار دیگر عقب می‌ماند؟
کاشت
باد و دروی توفان!
