مشکل کرونبرگ و شرکا کشف حقيقت در ايران نيست. آنها يک وظيفه دارند: راه را براي بستن قراردادهاي ميلياردي اتحاديهء اروپا با ايران هموار کنند. وظيفهء آنها و هدف شان ابداً اين نيست که از درد و رنج ميليون ها زن و يا هزاران محکوم به اعدام در ايران حرفي بزنند٬ اگر مجبور مي شوند جايي چيزي بگويد در توجيه جنايات است و اولين چشمه اين توجيهات را در ديدار هيئت پارلمانی اروپا شنيديم. ملاقات اينها با نسرين ستوده و جعفر پناهي نيز قرار است کمک کند تا بخش حقوق بشري سفرشان راست و ريس شود.

صادق زيبا کلام

در این سی و چند سال بعد از انقلاب، چندین سریال تاریخی- سیاسی ساخته شده است. تم ثابت این سریال ها، از کلاه ‌پهلوی گرفته تا کیف‌انگلیسی، این است که روحانیون همه در حال مبارزه بودند، کراواتی ها همه دزد و نوکر استعمار بوده‌اند و همه مشکلات کشور در قبل از انقلاب ناشی از انگلستان و آمريكا و فراماسونری است. این تم ثابت این سریال هاست و در تمام آنها تکرار شده است: آمريكا و انگلیس همه را خریده اند الا روحانیت. این سریال اثر گذار نخواهد بود و به اصطلاح نمی‌گیرید، چون اگر یک مقدار تاریخ بخوانید می‌دانید که در اواخر سال پنجاه و پنج و اوایل سال پنجاه و شش اوج تعداد زندانیان سیاسی در ایران است، چیزی نزدیک به پنج هزار نفر در زندان هستند و از این تعداد چیزی کمتر از بيست نفر روحانی بوده‌اند، در صورتی که اگر شما این سریال ها را ببینید انتظار دارید چهار هزار و نهصد نفر از زندانیان روحانی بوده باشند، چون فقط روحانیون در حال مبارزه بوده‌اند!

مردم ما از کجا باید حقیقت را دریابند وقتی که اگر حکومت دنبال بمب اتم است اپوزیسیون می گوید آن را رها کن و مسخره اش می کند اما وقتی می خواهد آن را رها کند اپوزیسیون می گوید حق مسلم ما چی شد؟ چرا باج دادید به امریکا؟! و باز مسخره اش می کند. آیا چنین بلبشویی را در هیچ کشور دیگری در جهان می بینید؟ منافع ملی در ایران چرا همیشه با منافع ملی روسیه و انگلیس و امریکا و اعراب اشتباه می شود؟ آیا همه اینها اتفاقی است؟

آیندهء سد سازی های ویرانگرانه و دولت روحانی

شکوه ميرزادگی

روند ویران کردن میراث فرهنگی و تاریخی، و نابودی آب و خاک و هوای میراث طبیعی و محیط زیست ایران، به بهانهء «عمران و آبادی»، از آغاز به قدرت رسیدن حکومت اسلامی وجود داشته است. تداوم منظم اين روند خبر از آن می دهد که حکومت همواره روش مشخص و سیستماتیک و دقیقی را در راستای نابودی اينگونه آثار پی گرفته و با تعويض هر دولتی نيز، مسئولان جديد، در عين تصديق ويرانی های انجام شده، تقصير را به گردن دولت قبل از خود انداخته اما خود نيز همان ويرانگری ها را ادامه داده اند.

تئاتر ایران پس از انقلاب، مانند بسیاری چیزهای دیگر، دچار دگرگونی جدی و بنیادی شد. با فروپاشی رژیم سلطنتی و محو همۀ نهادها و ابزارهای سرکوب و خفقان نظام گذشته، یعنی با فروریختن یک نظام سیاسی- اجتماعی و جانشین نشدن نظامی دیگر بعلت عدم آمادگی رهبری انقلاب از پیروزی غیرقابل انتظار، یک هرج و مرج و اغتشاش سیاسی- اجتماعی بوجود آمد که از روی نوعی توّهم به آن گفته شد «بهار آزادی». در این «بهار آزادی» هر کس، هر گروه و دسته‌ای و هر سازمان و حزبی به شکل هیجان ‌زده ای مشغول کار خود بود و همه تصور می‌کردند که در حال بنای جامعه‌ای نوین و آزاد هستند، حال آن که چیزی که در حال شکل گرفتن بود نه هیچ چیز نوینی داشت و نه آزادی!

به گزارش افکارنیوز؛ سید احمد رضا دستغیب، اظهار داشت: ما احکامی را در برنامه پنجم توسعه برای بسیج پیش بینی کردیم که باید این نیرو به سی ميليون نفر افزایش پیدا کند و این جذب را داشته باشد و در عرصه‌های مختلف و از جمله سازندگی و بحث جهاد علمی هم رشد بیشتری را داشته باشد و این مجموعه تکالیف اقتضاء می‌کند که هر ساله ما شاهد «رشد مطلوب و منطقی بودجهء بسيج» باشیم. سال گذشته بودجهء بسیج در لایحه ششصد و چهارده میلیارد تومان پیش بینی شده بود که این در قانون بودجه به هشتصد و چهارده میلیارد افزایش یافت. ولی شاهد هستیم که در لایحهء امسال این بودجه رقمی حدود بودجهء سال گذشته است که، چهارده لحاظ رشد پيش بينی شده در قانون بودجه، اعتبارات امسال بسیج کاهش نشان می دهد؛ ضمن اینکه سال گذشته نیز بودجهء تخصیص یافته بطور کامل پرداخت نشده است. طبیعتاً، در حال حاضر اگر تخصیص صورت گرفته «شرایط مطلوب» خودش را پیدا نکند بسیاری از فعالیت‌های فرهنگی(!) و اردوهایی که در کانون های بسیج و پایگاه های مقاومت برگزار می‌شود متوقف خواهند شد. بسیج چون نهادی مردمی است این دغدغه از جانب خود نمایندگان برای آن مطرح است و امیدواریم در این زمينه اصلاح صورت گیرد.

تحليل شرايط سياسی روز

و مسئلهء مطالبه محوری

گفتگو با اسماعيل نوری علا،

گفتگوگر: سعيد بهبهانی