ابراهیم یزدی و حزبش (نهضت آزادی) در بیانیه ای از مردم ایران خواسته اند که، برای کمک به دولت حسن روحانی، داوطلبانه از دریافت یارانه ها انصراف دهند. گر چه در خواست ابراهیم یزدی غیرعملی و خنده دار است اما می توان از آن برداشت کرد که ایشان شدیداً نگران شورش عمومی و سرنگونی جمهوری اسلامی در صورت قطع یارانه ها هستند و با این بیانه خواسته اند در آرام کردن جامعه پس از برداشتن یارانه ها کمک حال رژیم باشند. البته ابراهیم یزدی یادش رفته که این پول ناچیز جایگزین قطع یارانه های غیر مستقیمی است که پیشتر بر روی کالاهای اساسی و سوخت به مردم پرداخت می شد. بنابرین بهتر است ایشان از دولت ِ به قول خودش «تدبیر و امید» بخواهد تا قیمت ها را به گونهء «داوطلبانه» به ٨ سال پیش برگرداند! به هر روی ما نیز، در برابر درخواست ابراهیم یزدی، چند درخواست از ایشان داریم که اگر آنها را «داوطلبانه» انجام دهد بسیار سپاسگزار می شویم...

چند جملهء با حال...

از يک مطلب ارسالی از ايران

* دههء فجر بهترین فرصته که به پدر - مادرامون چپ چپ نگاه کنیم!

* همه جای دنیا تبعید  می کنن، تو ایران ممنوع الخروج!

يعنی خودشونم میدونن اینجا کجاست!

* فکر کنم ما تنها ملتی هستیم که از ضایع شدن رئیس جمهورمون

تو  صحنهء بین الملل حال می کنیم!

كسي كه هم دانشگاه شريف درس مي خونه و هم در حوزهء علميه ثبت نام مي كنه ابله نيست؛ خوب فهميده كه كنار علم، ثروت هم لازمه!

* خنده دار ترین گفته از زبان مأمورين در سریال های حکومت اسلامی:

"بدون حکم قضایی که نمی تونیم  وارد اين خونه بشیم!"

* اگر  لاریجانی‌ها برادر دیگه ای هم  دارن بگن، ما طاقتشو داریم!

حل معضلات مزمن

حمیدرضا رحیمی

فدوی، در مرور خبرهای دارالخرافه، به اين خبر برخورد: «راه‌حل معصومهء ابتکار برای آلودگی هوا: از تهران بروید!» (به نقل از سایت رادیو فردا) که طبق معمول راه حلی بسیار سطحی و ناکارآمد است. لذا فدوی در این مورد نیز مضایقه نکرده و  راه حل بسیار اساسی خود را تقدیم می کند و آن این است که: بجای ملت، حضرات آیات و حجج اسلام و توابع سببی و نسبی آنان، کثرالله امثالهم، از ایران سابق بروند!

ه‌ء دست آوردها و قوانین بین المللی حقوق بشر ایجاد شده و استثنا پذیر نیست.

امسال، ارمغان و هدیهء نوروزی "دولت تدبیر و امید" به زندانیان "سالن شماره هفت ندامتگاه مرکزی کرج" به مناسبت فرارسیدن "بهار اعتدال" چنين بود: فروشگاه و بوفهء زندان، بدون اطلاع قبلی و ارائهء دلیل منطقی، از بيست وهشتم اسفند - درست شب عید- تا تاریخ هفده فروردین تعطیل شد!؛ يعنی همان مکانی که زندانیان برای فرار و فاصلهء اندکی از غذاهای بی کیفیت و ناکافی و خوردن کمی میوه و خریدن سیگار - آن هم با پرداخت چند برابر قیمت نسبت به بیرون زندان- هر روز به آن پناه می آوردند. این کار بدان معنا بود که 600 نفر زندانی تنها مجبور شدند از جیرهء حقیرانهء زندان استفاده کنند و در نتیجه اکثر آنها گرسنه ماندند یا با سوء تغذیه سر بر بالین های سفت و کثیف گذاشتند!