نظر سايت اخبار روز: رای های خورده شده ی مردم، خون های ریخته شده بر زمین، زندگی هایی که در کهریزک و اوین و گوهردشت و ده ها زندان بانام و بی نام دیگر بر باد رفت... این ها بخشی از «طلب» مردم ایران از حکومت در سال 88 و وقایع بعد از آن است که به ثبت رسیده است. اکنون محمدرضا خاتمی می گوید: اصلاح طلبان این طلب ها را بخشیده اند. او هر چند می گوید که اصلاح طلبان از آرمان هایشان گوتاه نیامده اند، اما می افزاید آن ها «واقع گرا» شده اند، خواست های خود را محدودتر و کوچک تر کرده اند و حاضرند همچنان صبر کند.

هدف استراتژیک دولت اوباما و جناح کبوترها همچنان "براندازی نرم ِ" رژیم ولایت فقیه است. هدف کوتاه مدت ایالات متحده اما سوراخ کردن رژیم از طریق مشروعیت دادن به جناح های رقیب ولایت فقیه، در عین حفظ "ساختار" تحریم ها، به مثابه یک اهرم فشار کارآمد، و در دراز مدت هدایت رژیم به سمت "فروپاشی" است. نبرد اصلی بر سر تصاحب قدرت سیاسی در آن نقطه صورت خواهد گرفت. دست بدست شدن قدرت سیاسی در ایران مسالمت آمیز نخواهد بود؛ بویی که شاید به مشام بعضی ها رسیده باشد، بوی کباب به حاکمیت رسیدن مسالمت آمیز "راست میانه" نیست، تنها بوی داغ شدن حمار جنگ طلبی است.

موسای هفتاد و هفت ساله در دورهء مبارک از سال نود و يک تا دو هزار و يک وزیر امورخارجه‌ء مصر بود و بعد دبیرکل اتحادیه‌ء کشورهای عرب شد. پس از انقلاب سال دو هزار و يازده در انتخاباتی که اخوان المسلمین و اسلامیست‌ها پیروز شدند، کاندید ریاست جمهوری بود. پس از سرنگونی آن‌ها،ارتش حکومت موقتی تشکیل داد و حالا موسای حقوق دان در کار نوشتن قانون اساسی جدیدی است که قرار است در پایان سال به رفراندوم گذاشته شود.

در چنین فضایی، اولین سئوال از سران حکومت اسلامی ایران، این است که چرا تاکنون میلیاردها دلار از درآمدهای کشور را از کانال های نهان و آشکار صرف دست یابی به سلاح های اتمی کرده اید؟ اکنون چه اتفاقی افتاده است که بر سر توافق با رقبایتان به همدیگر تبریک می گویید؟ کجا را تسخیر کرده اید؟ چه دستاوردی را برای جامعهء ایران به ارمغان آورده اید که این چنین ذوق شده از رهبر و روحانی گرفته تا رفسنجانی و خاتمی و رییس مجلس و غیره به همدیگر تبریک می گویید؟! آیا غیر از این است که این سیاست شما و همهء سیاست های تاکنونی تان، مملکت را به قهقرا برده و اکثریت شهروندان کشور را در معرض خطرات مختلف به ویژه گرانی و تورم، بی کاری و فقر فزاینده قرار داده اید؟ غیر از این است که جوانان کشور را حتا به فروش کلیه هایشان وادار کرده اید؟! و...

چندی پيش، آقای دکتر محمدرضا نيکفر، طی يک سخنرانی بمناسبت کشتارهای 67، رژيم اسلامی حاکم بر ايران را «رژيم کشتار» خواند و در پی آن آه از نهاد برخی از "مدعيان مخالفت با حکومت اسلامی" برآمد که «آقا، بی انصافی هم حدی دارد و اين رژيم اگرچه استبدادی است اما کشتارگر نيست و فقط در مقابل حمله برای از ميان برداشتن اش دست به کشتار متقابل می زند». در اين مجادله ديگرانی نيز مطلب را از زوايای مختلف ديگری مورد بحث قرار داده اند و من نيز می خواهم از اين فرصت استفاده کرده و موضوع را از زاويهء ديگری، که بر يک تشبيه مربوط به بيماری سرطان استوار است، مورد اشاره قرار دهم.

 پيوند برای شنيدن و دانلود فايل صوتی با صدای سعيد بهبهانی ◄

اکنون معلوم شده که تصمیم به تغییر جهت سیاست رژیم در قبال آمریکا از مدتی قبل از انتخابات از سوی خامنه‌ای گرفته شده است، و انتقادات صریح در مناظره‌های تلویزیونی از سیاست هسته‌ای جلیلی (از سوی سایر نامزدها)، دعوت خامنه‌ای از مخالفان نظام برای شرکت در انتخابات و حمایت او از اقدامات روحانی و ظریف در عین حمله به آمریکا در همین راستا قابل توضیح است. برای بسیاری این امر یادآور سال شصت و هفت و «جام زهر»ی است که آیت الله خمینی سر کشید. ولی اگر این مقایسه را بپذیریم، توافق ‌نامهء اخیر را باید تنها نوشیدن «جرعه اول» آن دانست...

در ته این لیست بازندگان با 666 هزار الکی خوشی نیز سرو کار پیدا می کنیم که در صفحهء فیسبوک ظریف به وی بخاطر پیروزی در ژنو «لایک» زده اند. کجا باید آنها را جا بدهیم، نمی دانم. به نظر من بد نیست آنها را جزو گروهی قلمداد کنیم که برای پیشواز به فرودگاه رفته و خطاب به ظریف شعار داده اند: «صل الی محمد، دکتر مصدق آمد.» و اسم این گروه را بگذاریم مشنگ ها! براستی چرا وقتی خامنه ای می تواند به این راحتی با ایجاد بحران های مصنوعی بقا حکومت خود را تامین کند، و به این آسانی ملتی را سر کار بگذارد، چنین شیوه ای را ادامه ندهد؟